Bill Gekas: O #stardad που σάρωσε τα διεθνή βραβεία με την κόρη του

Οι μπαμπάδες βλέπουν τα παιδιά τους και ειδικά τις κόρες τους μέσα από ένα δικό τους μαγικό φίλτρο. Αυτό είναι πιο εύκολο να το καταλάβουμε στην περίπτωση του Bill Gekas που είναι αναμφισβήτητα #stardad. Όχι μόνο γιατί μαζί με την μικρή Αθηνά έχουν σαρώσει τα βραβεία φωτογραφίας αλλά γιατί πρώτα απ’ όλα είναι μπαμπάς!

Μέσα από τον φωτογραφικό του φακό έχει απαθανατίσει όμορφες στιγμές της κόρης του δημιουργώντας μερικά από τα πιο φανταστικά πορτρέτα που έχεις δει ποτέ. Γιατί όπως λέει και η #momsrules, άμα έχεις φαντασία…

Την τελευταία φορά που μιλήσαμε η Αθηνά ήταν 4 και είχαν ήδη αποσπάσει δεκάδες διεθνείς διακρίσεις. Δύο χρόνια μετά, συνεχίζουν να κερδίζουν βραβεία και να κάνουν τη δουλειά παιχνίδι. Ο Bill Gekas μιλάει στο #dadsrules για την κόρη του, για την φωτογραφία αλλά και για τα πράγματα που απολαμβάνει με την κόρη του, ενώ δίνει συμβουλές στους άλλους μπαμπάδες!

Συνεχίζετε να αποσπάτε βραβεία για τα πορτρέτα με την Αθηνά, σωστά;

Ναι, τα έργα δημοσιεύονται συχνά και συμμετέχουν σε διάφορους διεθνείς διαγωνισμούς φωτογραφίας. Ωστόσο, φέτος δίνω λιγότερη έμφαση στους διαγωνισμούς και περισσότερη στην τελειοποίηση του προσωπικού μου στυλ.

Την τραβάτε ακόμα φωτογραφίες;

Για το portofilio και το προσωπικό μου αρχείο, ναι. Βέβαια, κατά καιρούς έχω κάνει κάποια πορτρέτα που μου έχουν ζητηθεί αλλά όχι τόσο συχνά καθώς προτιμώ να τραβάω φωτογραφίες για το αρχείο μου και με το δικό μου προσωπικό στυλ.

Εκείνη το θεωρεί ακόμα ως παιχνίδι;

Όσο μεγαλώνει το αντιμετωπίζει περισσότερο σοβαρά και αυτό είναι επόμενο. Επίσης, είναι θετικό καθώς μου δίνει πιο σοβαρές εκφράσεις κατά τη διάρκεια των φωτογραφίσεων και ταιριάζει με αυτό που προσπαθώ να πετύχω. Είναι περισσότερο ενεργός ο ρόλος της από αυτόν του μοντέλου καθώς οι λήψεις είναι συνήθως καλύτερο να “παιχτούν” για να είναι πιο αυθεντικές παρά να είναι ποζαριστές.

Πόσο εύκολο είναι να διαχωρίσετε το κομμάτι της διασκέδασης από την δουλειά που πρέπει να γίνει;

Οι λήψεις οφείλουν να είναι διασκεδαστικές για να είναι και επιτυχημένες και θα να θέλουμε όλοι να γίνουν. Η φιλοσοφία αυτών των concept είναι πως και μόνο αν πετύχει η φωτογράφιση είναι καλή. Αν δεν πετύχει παραμένει καλή λόγω του χρόνου που ξοδέψαμε για να κάνουμε κάτι όλοι μαζί. (σ.σ. σταconcept πολύτιμη βοηθός είναι και η μαμά της Αθηνάς)

Αυτό είναι κάτι που σας φέρνει πιο κοντά;

Όταν ξεκίνησα αυτό το project, όπως συμβαίνει για κάθε κάθε καλλιτέχνης, ήταν ένας τρόπος να ανακαλύψω πράγματα για τον εαυτό μου. Αυτό που συνειδητοποίησα με την πάροδο του χρόνου είναι ότι ήταν κοινός στόχος αφού και η Αθήνα έμαθε πολλά για εμένα, με τέτοιο τρόπο που μόνο έναproject σαν αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει. Είμαστε μια δεμένη οικογένεια.

Θα προτείνατε στους γονείς να κάνουν κοινές δραστηριότητες με τα παιδιά τους;

Ως γονείς είναι σημαντικό να κάνουμε πράγματα μαζί με τα παιδιά μας και ευτυχώς οι περισσότεροι γονείς το κάνουν. Πιστεύω όμως ότι εξίσου σημαντικό είναι να κάνουμε δημιουργικά πράγματα με τα παιδιά μας γιατί ποτέ δεν ξέρουμε μέχρι που φτάνουν οι πραγματικές ικανότητες του παιδιού μας. Είναι σπουδαίο αφού αυτή η δημιουργική διαδικασία διευρύνει την αντίληψη και ενισχύει την ικανότητα να επίλυσης προβλημάτων, το οποίο μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει στην εξέλιξη του παιδιού.

Τι άλλα πράγματα κάνετε μαζί;

Ότι και οι περισσότεροι γονείς, διαβάζουμε βιβλία, βλέπουμε ταινίες, παίζουμε επιτραπέζια κι άλλα πολλά. Πρόσφατα, την πήγαμε για ψάρεμα και το να βλέπεις να βλέπεις το παιδί σου να πιάνει για πρώτη φορά ψάρι είναι μία από τις πιο ωραίες εμπειρίες για έναν γονιό. Στιγμή περηφάνιας!

Το όνειρα κάνετε για εκείνη;

Ειλικρινά, η υγειά της και το να είναι καλά είναι η νούμερο ένα προτεραιότητά μας και ακολουθεί και εκπαίδευση της. Ότι κι αν αποφασίσει να κάνει στο μέλλον, η γυναίκα μου κι εγώ έχουμε συμφωνήσει ότι την στηρίξουμε αρκεί να την κάνει ευτυχισμένη. Το μοναδικό μου όνειρο για εκείνη είναι να είναι υγιής και ευτυχισμένη, όλα τα άλλα έπονται.

By Dadsrules

Θάνος Καλλίρης: Το παράπονο για τα media, η έμπρακτη στήριξη στον Λάμπη Λιβιεράτο και το μυστικό της νεότητάς του!

Η μουσική είναι αυτό που αγαπάει περισσότερο ο Θάνος Καλλίρης κι όταν κάτι το αγαπάμε, το υπηρετούμε με συνέπεια. Η συνέπεια απέναντι στο κοινό και σε αυτό που έχεις επιλέξει να κάνεις σε συνδυασμό με την σκληρή δουλειά είναι αυτά που, τελικά, φέρνουν την επιτυχία. Ο τραγουδιστής έχει επιλέξει να ασχολείται με τη μουσική και το κάνει με αμείωτο κέφι κι ο κόσμος το εισπράττει και του το ανταποδίδει γεμιζοντας τα μαγαζιά όπου εμφανίζεται. Όσο κι αν τα media, όπως ο ίδιος εξομολογείται στο TLIFE, δεν του έχουν δώσει την προσοχή που πρέπει. Γι' αυτό κι εκείνος έχει αποφασίσει να μη δίνει συνεντεύξεις και να “μιλάει” κυρίως μέσα από τη δουλειά του. Με μια μικρή εξαίρεση! Αυτή που έδωσε στο TLIFE και μας μίλησε για τα επιτυχημένα live του, για την συνεργασία με τον Λάμπη Λιβιεράτο και το πόσο πολύ του στάθηκε στα προβλήματα που αντιμετώπισε αλλά και για το μυστικό της «forever young» εμφάνισής του.

Παρόλο που πέρυσι έκανες ρεκόρ live εμφανίσεων δεν έχεις δώσει καμία συνέντευξη και γενικά αποφεύγεις να μιλάς.
Ναι, αλήθεια είναι. Δεν είναι μία απόφαση που βγήκε ξαφνικά ούτε γιατί έτσι μου κάπνισε. Τόσο καιρό είδα ότι δουλεύω πολύ καλά και με συνέπεια, όσον αφορά τον κόσμο. Όταν λέω τον κόσμο, όχι μόνο τον κόσμο που έρχεται στα μαγαζιά και με βλέπει και τους επιχειρηματίες, αλλά με την ευρεία έννοια. Όντας εγώ συνεπής, πότε δεν έχω σταματήσει να τραγουδάω, το σύνολο των media και ειδικά των γνωστών media δεν ενδιαφέρεται για μένα. Από εκεί και πέρα είμαι αναγκασμένος να κάνω κι εγώ μια επιλογή γιατί όταν δεν ενδιαφέρονται αυτοί για μένα γιατί να ενδιαφέρομαι εγώ για αυτούς. Βέβαια, θα μου πεις πώς θα διαφημιστεί η δουλειά σου; Μα, η δουλειά μου, τελικά, δεν έχει καθόλου ανάγκη αυτή την ιστορία. Το συμπέρασμα που βγάζω μετά από τόσο καιρό είναι ότι μάλλον είναι βαρετό το να είσαι τίμιος και σωστός και να μην δίνεις αφορμές με την προσωπική σου ζωή. Είναι βαρετό και αδιάφορο. Κατά μία έννοια λογικό. Εγώ δεν έχω κάτι τέτοιο να τροφοδοτήσω τα media οπότε αυτά σταματάνε να ενδιαφέρονται ακόμα και για την ύπαρξή μου. Πραγματικά, τον τελευταίο καιρό, το είδα πολύ κραυγαλέα σε κάποιες περιπτώσεις.

Το εκφράζεις ως παράπονο;
Φυσικά και υπάρχει παράπονο. Είμαι καλλιτέχνης, δεν μου είναι αδιάφορο. Εννοείται πώς κινούμαι και συνεχίζω και κινούμαι και λέω «οκ, άμα είναι έτσι, έτσι είναι». Δεν μπορώ να το αλλάξω. Τι να κάνω; Δεν μπορώ ξαφνικά να κάνω κάτι περίεργο , να εκτεθώ δηλαδή προκειμένου να με γράψουν. Δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνω αυτό ποτέ.
Έχω ένα διαζύγιο πίσω μου που δεν το κατάλαβε κανείς, έχω δύο παιδιά που τα μεγαλώνω σωστά και είμαι καλά στην προσωπική μου ζωή. Δεν έχω λόγο να ξέρει κανείς με ποια είμαι ή με ποια ήμουν ή με ποια θα είμαι ή γιατί δεν είμαι με αυτή που ήμουν πριν. Γιατί τελικά, μόνο αυτό ενδιαφέρει. Αν τραγουδάω καλά, αν είμαι συνεπής, αν έχω επιτυχία δεν ενδιαφέρει κανέναν τελικά. Ευτυχώς, ενδιαφέρει τους επιχειρηματίες που με πληρώνουν και τον κόσμο που έρχεται. (γέλια)

Μα, και στο παρελθόν η προσωπική σου ζωή είναι ένα κομμάτι που το έχεις ξεχωρίσει από τη δουλειά σου.
Εννοείται, γιατί μεγάλωσα με άλλα standards. Όταν έβγαιναν οι τραγουδιστές της δικής μου γενιάς δεν υπήρχε ο κίτρινος Τύπος. Δεν υπήρχαν οι φυλλάδες, δεν υπήρχαν αυτά τα περίεργα, δεν σε ακολουθούσαν οι paparazzi. Ήσουν καλλιτέχνης και υπήρχες σε όλα τα περιοδικά μόνο και μόνο μέσω της δουλειάς σου. Έβγαζες ένα καλό τραγούδι, σε γράφανε. Έκανες επιτυχία, σε γράφανε. Γέμιζες ένα μαγαζί, σε γράφανε. Μπορούσαν να ασχοληθούν με τα τυπικά πράγματα, αν είσαι οικογενειάρχης, αν παντρεύτηκες. Απλά πράγματα. Δεν χρειαζόταν, για να σε γράψουν, να πρέπει να είσαι στην τσίτα συνέχεια.

Ήταν και κάτι που το επιδίωξες, λοιπόν. Είναι ελάχιστοι, για παράδειγμα, αυτοί που ξέρουν ότι ήσουν παντρεμένος και ότι έχεις δύο παιδιά.
Μα, εννοείται! Ένα από τα μότο στη ζωή μου είναι «τα εν οίκω μην εν δήμω». Δεν υπήρχε λόγος να ξέρουν τι κάνω εγώ στη ζωή μου. Δεν θεωρούσα, ίσως και λανθασμένα γιατί το τίμημα πάντα το πληρώνεις, ότι αν δεν υπάρχεις έστω και με αυτό τον τρόπο στα media, δεν θα τροφοδοτήσει θετικά την καριέρα μου με το να βγάζω παραέξω και την προσωπική μου ζωή. Έτσι μεγάλωσα. Είναι σαν να μου λες, ξέρεις κάτι, έχεις ένα φίλο που ξενυχτάει κάθε μέρα, βγαίνει έξω και καπνίζει και πίνει, ενώ εσύ προτιμάς να κάθεσαι σπίτι σου. Αυτός καλά κάνει και το κάνει αυτό, εγώ καλά κάνω και κάθομαι σπίτι μου. Εγώ θέλω να δω μια ταινία αγκαλιά με την κοπέλα μου.



Η επιτυχία που είχαν τα live και πέρυσι και αυτά που έχετε κάνει φέτος με τον Λάμπη Λιβιεράτο αποδεικνύουν κατά κάποιον τρόπο, αυτό που λες, ότι «μιλάει» η δουλειά σου. Σε χαροποιεί αυτό;
Πάρα πολύ. Απλά δεν σου δίνουν το credit τα media, τίποτα άλλο. Γιατί ο κόσμος το έχει δώσει αδρά. Όταν έχεις κάνει κάποια ρεκόρ εμφανίσεων, όχι μόνο για το νούμερο αλλά με πολύ κόσμο και με επιτυχία που να μιλάνε όλοι γι’ αυτό, χωρίς ίχνος τηλεοπτικής ή μιντιακής κάλυψης τότε κάτι συμβαίνει! Σημαίνει ότι κάτι κάνεις καλά. Οπότε θα ήθελες σαν καλλιτέχνης να στο δώσει αυτό το credit ο κύκλος σου. Δεν γίνεται όμως με το στανιό, με τίποτα.

Το χειροκρότημα του κοινού, που στα περισσότερα live γεμίζει ασφυκτικά τα μαγαζιά, δεν είναι μία επιβράβευση;
Μα στο είπα, αυτό είναι η επιβράβευση. Αυτό με ζει άλλωστε. Δεν με ζουν τα blogs και τα πρωινάδικα.

Εκφράζεσαι καλύτερα σε μικρές σκηνές ή είναι ο ρυθμός της εποχής που ακολουθείς; Γιατί επέλεξες αυτού του είδους τα live;
Και σε μπουζούκια έχω παίξει , και σε λαϊκά μαγαζιά και σε μουσικές σκηνές και σε clubs και σε μεγάλα στάδια, δόξα τω Θεώ, έχω βάλει κι εγώ μόνος μου κόσμο. Μπορώ να κάνω το οτιδήποτε. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό που κάνω. Έχω δοθεί ψυχή τε και σώματι και δεν το κάνω μόνο βιοποριστικά. Είναι η δουλειά μου, εννοείται ζω από αυτή, αλλά επέλεξα να κάνω αυτό που αγαπάω. Ίσως και γι’ αυτό υπάρχω ακόμα ενεργά. Αγαπάω αυτό που κάνω και το προσπαθώ. Προσπαθώ σαν χαμαιλέοντας να προσαρμοστώ και στις ανάγκες της εποχής, τις ανάγκες της οικονομικής εποχής, της μόδας της εποχής και να εκφράσω αυτό που είμαι χωρίς να ξεπουλιέμαι. Χωρίς να πηγαίνω σε «κακά» μαγαζιά και κάνοντας τη δουλειά μου. Άλλες φορές απαιτούσε σε μία πιο ροκ σκηνή με μια ροκ μπάντα και ροκ διάθεση, άλλες φορές απαιτούσε σε μία πιο λαϊκή διάθεση και λαϊκό μαγαζί κι άλλες φορές, όπως τώρα τελευταία που η κρίση μας οδήγησε, σε μικρότερα σχήματα, σε μικρότερα μαγαζιά και με χαμηλότερα budget. Ο κόσμος όμως διασκεδάζει ούτως ή άλλως και φυσικά, επειδή δεν είσαι σε ένα μακρινό πάλκο με αποστάσεις τρελές, bodyguards και να πρέπει να δρασκελίσεις πολλά σκαλοπάτια για να φτάσεις, είσαι σε μία άμεση επαφή. Εισπράττεις ακόμα καλύτερα τη θετική ενέργεια του κόσμου κι αυτός αντίστοιχα τη δική σου.



Ήταν το επόμενο που θα σε ρωτούσα. Στη σκηνή το διασκεδάζεις κι εσύ και είναι σαν να τραγουδάς για την παρέα σου.
Το απολαμβάνω απόλυτα. Δεν πιστεύω ότι μπορείς, αν έχεις σώας τας φρένας, να είσαι πιο ευτυχισμένος όταν ξέρεις ότι όλος αυτός ο κόσμος που έχει έρθει έχει έρθει για σένα και ζεις και πληρώνεσαι από αυτό που αγαπάς περισσότερο στη ζωή σου.

Η συνεργασία με τον Λάμπη πώς προέκυψε;
Έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές. Η τελευταία προέκυψε όταν τον είδα σε πάρα πολύ κακή ψυχική υγεία. Θεώρησα ότι αν μπορώ να κάνω κάτι, γιατί καλά τα λόγια αλλά οι πράξεις είναι που μετράνε, για να τον βοηθήσω να επανέλθει ήταν να μοιραστώ το βήμα που είχα εγώ ήδη και πήγαινε πάρα πολύ καλά. Να του δώσω το χειροκρότημα, να του δώσω λεφτά, να του δώσω τραγούδι, να τον φέρω πίσω και να εισπράξει αγάπη από τον κόσμο. Πράγμα και το οποίο έκανα και λειτούργησε στο έπακρο γιατί ο Λάμπης επανήλθε ταχύτατα. Κανείς δεν ξέρεις πως θα μπορούσε να εξελιχθεί αυτός ο άνθρωπος που είδα εγώ, σε καταστολή θα έλεγα, το Νοέμβριο του 2013. Μέχρι να ετοιμαστούμε πέρασε και ο Δεκέμβρης του 2013 και 31/12, ξημερώνοντας πρωτοχρονιά του 2014, ξεκινήσαμε το πρώτο μας live και έμελλε να κάνουμε 151 live μέσα σε ένα χρόνο.
Με χαροποιούσε όλο αυτό. Έκοψα από το δικό μου κομμάτι της οικονομικής πίτας για να το δώσω σε εκείνον γιατί θεωρούσα ότι κάνω κάτι σωστό. Όχι με την έννοια της φιλανθρωπίας, με την έννοια του ότι έτσι πρέπει να γίνει γιατί αυτό είναι το σωστό. Αυτό μου το ανταπέδωσε βέβαια στη συνέχεια η ζωή και η δουλειά. Ο Λάμπης μέρα με τη μέρα γινόταν καλύτερα, απέδιδε καλύτερα στα live, ο κόσμος μας μάθαινε περισσότερο, η χημεία μας ανανεωνόταν και γινόταν πιο ωραία οπότε αυτό εισπράχτηκε από τον κόσμο και έγινε μια χιονοστιβάδα αυτό μετά. Ήταν σαν να έκανα μία επένδυση, τελικά, η οποία ξεκίνησε με τους πιο αγνούς και αγαθούς λόγους και βγήκε ένα επαγγελματικό σκορ τρελό.

Οι εμφανίσεις σας είναι σε όλη την Ελλάδα και ταξιδεύετε συνεχώς. Δεν σας κουράζει κάπου αυτό;
Η κούραση δεν υπάρχει. Με αυτό που κάναμε φέτος, δεν πιστεύω ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό να κάνουμε 152 τα live, για να στο πω έτσι. Μέσα στη χρονιά αυτή κουραστήκαμε πάρα πολύ, κάναμε απίστευτα χιλιόμετρα. Η κούραση λοιπόν είναι μεγάλη αλλά η ανταμοιβή του κόσμου πολύ μεγαλύτερη.

Το κοινό εκτός Αθήνας είναι διαφορετικό; Όταν παίζετε σε κάποια άλλη πόλη βλέπετε διαφορά;
Δεν πιστεύω ότι παίζει ρόλο. Μπορεί να παίξει ρόλο το ίδιο το μαγαζί και τι κόσμο μαζεύει, η μέρα γιατί μπορεί να είναι μια μέρα που είναι όλοι κουρασμένοι... Εμείς γενικά έχουμε μια πολύ μεγάλη ενέργεια στη σκηνή κι αυτό μετά το εισπράττει ο κόσμος και μας τη δίνει πίσω. Έχουμε τύχει και σε χαμηλότερης ενέργειας live, εννοείται, αλλά στο 99% όλα έχουν ένα τρομερό πάρε-δώσε με τον κόσμο το οποίο δεν έχει να κάνει ούτε με περιοχή ούτε με πρωτεύουσα ούτε με τίποτα. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι σε κάποιες επαρχιακές πόλεις είναι λίγο πιο μαζεμένος ο κόσμος, λίγο πιο ντροπαλός.

Προσωπικός χρόνος, με όλο αυτό το πρόγραμμα, υπάρχει;
Φέτος, όχι. Φέτος ήταν κάτι το τραγικό και μου κόστισε και στην υγεία μου.

Όταν παρόλα αυτά βρίσκεις λίγο χρόνο τι σου αρέσει να κάνεις;
Το πρώτο πράγμα είναι να δω τα παιδιά μου. Να μοιραστώ χρόνο μαζί τους, να φάμε, να πιούμε, να παίξουμε, να γελάσουμε, να δούμε μια ταινία μαζί.
Το επόμενο που κάνω είναι απλά να ξεκουραστώ. Σε άλλες εποχές θα σου έλεγα να βγω έξω. Τώρα μου αρέσει να έρχεται κόσμος στο σπίτι μου. Επειδή ζω σε μία βαβούρα πάντα και είμαι σε μαγαζιά και κάπνα, επιλέγω στον προσωπικό μου χρόνο η διασκέδασή μου να μην συνεχίσει σε τέτοιου είδους μαγαζιά και να είναι λίγο πιο χαλαρή και ήρεμη. Οι συνευρέσεις σε σπίτια μου αρέσουν πάρα πολύ, τα επιτραπέζια, ο κινηματογράφος.

Χρόνο για να γράψεις μουσική έχεις; Κάτι δισκογραφικό ετοιμάζεις;
Η αδιαφορία των media μου έκοψε τα φτερά στο να θέλω να γράψω κάτι εγώ. Όχι όμως μέσα στο μυαλό μου. Το έχω κι αυτό μέσα μου κι έχω ξεκινήσει δειλά δειλά κάποιες επαφές μήπως κάνω κάτι μιας και τα live μου πάνε τόσο καλά. Δεν ξέρω αν θα ευοδώσει αλλά θα το προσπαθήσω κι αυτό.

Κάποια άλλη εναλλακτική επαγγελματική επιλογή θα σε συγκινούσε; Στο παρελθόν σε έχουμε δει και στον ρόλο του παρουσιαστή. Αν υπήρχε μία αντίστοιχη πρόταση θα έμπαινες ξανά στο «τριπάκι»;
Ναι, είναι ένα «τριπάκι» που δεν μου κόβει τις καλλιτεχνικές μου δραστηριότητες ούτως ή άλλως. Είχα ένα καλό παρεάκι την τελευταία φορά που ήμασταν με τη Ναταλία (Γερμανού) και περνάγαμε ωραία. Ήμασταν μια πολύ επιτυχημένη ομάδα με πολύ ανταγωνισμό που βγήκαμε νικητές στο φινάλε. Ο εαυτός μου ήμουν. Δεν μου επέβαλαν άλλωστε να κάνω και τίποτα περίεργο. Πιστεύω ότι μου πήγαινε κιόλας. Προσέφερα στην ομάδα που ήμασταν τότε με τη Ναταλία, τη Σίσσυ (Χρηστίδου), τον Σάββα (Πούμπουρα) και την Έλενα (Παπαβασιλείου) και περάσαμε ωραία. Το έδειξαν και τα νούμερα.
Στον επόμενο κύκλο εγώ απλά δεν πήγα και συνέχισα το τραγούδι μου. Δεν μου άλλαξε τίποτα στη ζωή μου. Αφού μπορούσα να το κάνω το έκανα. Δεν έχω κάνει μόνο αυτό. Έχω κάνει και μεταγλωττίσεις. Ότι μου αρέσει και μπορώ να το κάνω, θα το κάνω με χαρά.

Κλείνοντας, θέλω να μου λύσεις μια απορία που πιστεύω όλος ο κόσμος έχει βλέποντάς σε από κοντά. Τι κάνεις και παρά την ηλικία σου είναι σαν να μην έχει περάσει ούτε δευτερόλεπτο από πάνω σου;
Το λες σαν να είμαι 107 χρονών. Δεν είμαι 107, είμαι του 1962 (γελάει). Στον ύπνο μου, κάνω παρέα με τον Bon Jovi και τον Brad Pitt και μου δίνουν συμβουλές. Και προφανώς κάτι κάνω καλά (γελάει).
Αυτά, ειλικρινά, δεν είναι ακριβώς μυστικά. Υπάρχει ένα μονοπάτι που ακολουθώ κι αυτό μάλλον θα πρέπει να το γράψω σε ένα βιβλίο.

Δε θα μας δώσεις ένα tip όσο θα περιμένουμε το βιβλίο;
Δεν είναι ένα πράγμα μόνο, είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Ένα μικρό tip, το οποίο είναι πανάρχαιο, είναι το «παν μέτρον άριστον».

By TLIFE

Δε βρίσκεις το άλλο σου μισό και συμβιβάζεσαι με το 1/4

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρεις το άλλο σου μισό; Γιατί πάντα καταλήγεις να συμβιβάζεσαι και να ερωτεύεσαι  το ¼; Σίγουρα έχεις σκεφτεί επίσης, αν είσαι στη φάση που ψάχνεις την ''αληθινή αγάπη'', ότι κάτι κάνεις λάθος. Σαφώς και κάνεις!

Όταν κάνεις συνέχεια τα ίδια πράγματα, πώς περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα; Ψαγμένο! Δεν το λέω εγώ, αλλά ο θείος Άλμπερτ (ΑΪνστάιν). Αν είσαι, λοιπόν, στη διαδικασία που φλερτάρεις με την κατάθλιψη ή την απελπισία, σου έχω νέα. Άλλαξε τον τρόπο που λειτουργείς…

-Σταμάτα να πιστεύεις σε όλους τους άλλους, εκτός από εσένα. Το να είσαι δοτικός είναι πολύ όμορφο πράγμα, αλλά υπάρχει και κάτι άλλο, που λέγεται ανταπόδοση. Μην την απαιτήσεις αλλά αν δεν την έχεις περιόρισε αυτά που δίνεις. Όχι από τσιγκουνιά αλλά γιατί εκτιμάς την αξία τους. Γιατί αν κάποιος δεν σου δίνει πίσω σημαίνει δεν εκτιμά ότι παίρνει από σένα. Δεν αξίζει λοιπόν!

-Σταμάτα να κάνεις πράγματα για όλους τους άλλους, εκτός από εσένα. Το μυαλό σου δουλεύει συνεχώς και σκέφτεσαι και λειτουργείς με γνώμονα πως θα κάνεις ευτυχισμένους τους γύρω σου. Κοίτα λίγο προς τα μέσα! Πάνω απ’ όλους είσαι ΕΣΥ. Κανείς δεν θα σε νοιαστεί περισσότερο, (σχεδόν) κανείς δεν θα μπει στη διαδικασία να κάνει για σένα την υπέρβαση που εσύ κάνεις κάθε φορά. Οκ, είναι θέμα χαρακτήρα και δεν αλλάζει αλλά η συμπεριφορά είναι κάτι που αλλάζει.

-Σταμάτα να χάνεις χρόνο σε καταστάσεις και ανθρώπους που είναι περαστικοί. Ακούγεται άσχημο αλλά δεν είναι. Υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται στη ζωή σου συγκυριακά και που θα κατέβουν στην επόμενη στάση. Αυτό δεν αναιρεί ότι μπορείς να έχεις μια αληθινή σχέση μαζί τους. Απλά μην δίνεις παραπάνω ενέργεια  προσπαθώντας να κρατήσεις έναν τέτοιο άνθρωπο μέσα στην καθημερινότητά σου. Γιατί μέσα σε αυτή την προσπάθεια μειώνεις το χρόνο από τα «στανταράκια» της ζωής σου. Πώς θα καταλάβεις έναν περαστικό; Από τα δύο παραπάνω. Αν πιστεύει σε εσένα και κάνει πράγματα για σένα, χωρίς να του το "εκβιάσεις", σημαίνει ότι αξίζει να «χάσεις» το χρόνο σου.

Αφού σταματήσεις όλα αυτά, ΞΕΚΙΝΑ να ζεις τη ζωή ΣΟΥ!

Μη μετανιώνεις που έδωσες, είπες ή έκανες παραπάνω απ’ όσα έπρεπε για κάποιους ανθρώπους. Ήταν αυτό που ένιωθες τη δεδομένη στιγμή κι αν δεν έχει εκτιμηθεί δεν είναι δικό σου πρόβλημα.

Μη περιμένεις από τους άλλους να σου φέρουν την ευτυχία. Δημιούργησέ τη! Φτιάξε το δικό σου μικρόκοσμο (που θα χωράει μόνο όσους θες) και μην αφήσεις κανένα να στο χαλάσει.

Μη ψάχνεις την αληθινή αγάπη γιατί πολύ απλά θα σε βρει αυτή. Θα σου χτυπήσει την πόρτα κι εσύ θα ανοίξεις και θα φοράς τα καλά σου (γιατί ξέρεις) για να την υποδεχτείς.

Μη συμβιβάζεσαι με το ¼ γιατί υπάρχει και το άλλο σου μισό (ή αν θες, τα άλλα σου μισά)…

Μιρέλα Πάχου: Οι σπουδές στη Νομική, η μουσική και οι εμφανίσεις στο πλευρό του Μίλτου Πασχαλίδη!

Μέσα στο όνομά της κρύβονται νότες... Καθόλου τυχαίο αφού η Μιρέλα Πάχου είναι ένα πλάσμα ταγμένο στη μουσική. Από παιδί θυμάται τον εαυτό της στη Ρόδο, το νησί της να ασχολείται με αυτή. Βέβαια, θα μπορούσε να κάνει χιλιάδες άλλα πράγματα -όπως και έκανε, σπούδασε Νομική και έχει διδακτορικό στο Δημόσιο Δίκαιο- αλλά η μουσική είναι για εκείνη τρόπος ζωής.

Η Μιρέλα ζει κάνοντας παρέα και δουλεύοντας με κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής. Εγώ τη άκουσα και την είδα πρώτη φορά στο πλευρό του Μίλτου Πασχαλίδη με τον οποίο έχει μια σταθερή συνεργασία τα τελευταία χρόνια. Ο Μίλτος είναι και ο παραγωγός του πρώτου της δίσκου που κυκλοφόρησε από το Ogdoo Music Group με τίτλο “Μιρέλα”.

Το ταλαντούχο κορίτσι που έχει για καλλητό φίλο της το ακορντεόν της κι ένα μόνιμα ζωγραφισμένο χαμόγελο στα χείλη της θα ξεκινήσει σύντομα  εμφανίσεις της στο Σταυρό του Νότου και μιλάει στο TLIFE για όλα!



Από ποια ηλικία ξεκίνησε η σχέση σου με τη μουσική;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Διαρκώς παρούσα, στα παιχνίδια, στα ακούσματα, στο σπίτι, στο σχολείο, στο ωδείο. Παντού και πάντα!

Περίγραψέ μας λίγο τη μικρή Μιρέλα στη Ρόδο.
Γυαλιά, σιδεράκια, πιάνο και γαλλικά, μπαλέτο, απουσιολόγιο και καμία απολύτως κοπάνα!



Παρόλο που μοιάζεις ένα πλάσμα ταγμένο στη μουσική, έχεις κάνει κι άλλου είδους σπουδές. Λόγω γονιών;
Η μουσική είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου, αλλά και οι σπουδές μου στη Νομική επίσης. Όχι λόγω γονιών, αλλά ως αποτέλεσμα προσωπικών επιλογών.

Αλήθεια, θα μπορούσες επαγγελματικά να κάνεις κάτι άλλο που να μην έχει σχέση με τη μουσική;
Ναι, θα μπορούσα! Το σίγουρο είναι όμως πως δε θα εγκατέλειπα ποτέ τη μουσική.

Έχεις καταφέρει να συνεργαστείς με κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής. Ποια από τις συνεργασίες αυτές ξεχωρίζεις;
Είχα την τύχη και την τιμή να συνεργαστώ με σπουδαίους καλλιτέχνες: Καζούλης, Μαχαιρίτσας, Πασχαλίδης, Σαββόπουλος, Ζουγανέλης, Μπουλάς, Κίτρινα Ποδήλατα, Θηβαίος, Παπίου, Μάργαρης, Κούτρας, Γραμμένος, Παπακωνσταντίνου, Νταλάρας, Μαυρουδής. Όλες το ίδιο ξεχωριστές, όλες πολύτιμες.



Με ποιον λαχταράς να συνεργαστείς;
Με τον δάσκαλό μου, Ηρακλή Βαβάτσικα, σε μία παράσταση για δύο ακορντεόν. Just the two of us!

Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε και η πρώτη σου δισκογραφική δουλειά. Ποια είναι τα συναισθήματά σου; Πόσο καιρό δούλευες αυτό το δίσκο;
Είναι μία δουλειά που χτιζόταν ένα χρόνο περίπου, κυκλοφόρησε το Σεπτέμβρη από το «Όγδοο Music Group». Όσο για τα συναισθήματα... Πετάω απ’ τη χαρά μου!

Ξεχωρίζεις κάποια από τα κομμάτια για κάποιο λόγο;
Αν και η επιλογή είναι ιδιαίτερα δύσκολη, ξεχωρίζω τα «Γράμματα», ένα εξαιρετικό τραγούδι του Βασίλη Καζούλη, που τραγουδάω παρέα με τον πατέρα μου.

Πώς ένιωσες όταν άκουσες για πρώτη φορά τραγούδι σου στο ραδιόφωνο;
Θυμάμαι πολύ έντονα τη στιγμή: ήταν η πρώτη ραδιοφωνική μετάδοση του τραγουδιού «Μιρέλα» στην εκπομπή «Μπαμ και κάτω» των Μπάμπη Χριστόγλου και Μιχάλη Λεάνη στο NovaΣΠΟΡ Fm. Είχα φοβερό άγχος σαν να το τραγουδούσα πρώτη φορά live και η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει!

Προτιμάς να παίζεις ή να γράφεις μουσική; Τι σε κάνει να νιώθεις πιο δημιουργική;
Εξαρτάται από τη στιγμή, τη διάθεση και την έμπνευση. Αισθάνομαι δημιουργική και γεμάτη και γράφοντας στίχους, μουσική, αλλά και παίζοντας σε μία παράσταση.

Όταν βγαίνεις στα live νιώθεις άγχος ή απλά αφήνεσαι στη μουσική;
Και τα δύο. Πριν βγω στη σκηνή έχω τρακ, στην πορεία το διαχειρίζομαι και τελικά το ξεχνάω!



Η συνεργασία σου με τον Μίλτο Πασχαλίδη είναι σταθερή τα τελευταία χρόνια. Τι εκτιμάς σε αυτόν και τι έχεις μάθει από τη μουσική σας συνύπαρξη;
Ο Μίλτος Πασχαλίδης είναι για μένα δάσκαλος, φίλος, πολύτιμος συνεργάτης και παραγωγός του δίσκου (γέλια)! Εκτός από την ποιότητά του ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης, εκτιμώ ιδιαίτερα τη διάθεσή του να στηρίζει νέους καλλιτέχνες.

Πού μπορούμε να σε απολαύσουμε αυτό το διάστημα;
Οι επόμενες προγραμματισμένες εμφανίσεις μου είναι τις δύο Πέμπτες 22 και 29 Γενάρη στο Σταυρό του Νότου (Club).

By TLIFE

Πώς ένα "άσχετο μα και σχετικό» τραγούδι μπορεί να σε κάνει να κολλήσεις!

«Όταν ένα τραγούδι σε πιάνει στα πράσα,

όταν σκέφτεται τη σκέψη σου,

και την τραγουδάει πριν την ξεστομίσεις,

τότε σωστά νιώθεις ότι έχει γραφτεί για σένα..

Έστω και ερήμην του στιχουργού και του συνθέτη..

Αυτό το τραγούδι έχει γραφτεί για σένα...»

Δεν θα μπορούσα να το περιγράψω καλύτερα από τον Μίλτο Πασχαλίδη, στο νέο του βιβλίο «Αγύριστο κεφάλι». Κάποια τραγούδια σε κάνουν να νιώθεις τόσο έντονα ακόμα κι αν τα ακούς για πρώτη φορά. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει προφανής λόγος. Ακόμα κι αν είναι από καλλιτέχνες που υπό άλλες συνθήκες δεν θα άκουγες ποτέ. Εμένα μου συμβαίνει πολύ συχνά. Ειδικά τελευταία.

Έχω κι αυτή την τάση να κολλάω άσχημα με τα κομμάτια που μου αρέσουν. Αν ένα τραγούδι μου αρέσει θα το ακούω στo repeat μέχρι να νιώσω ότι το «κατέκτησα». Μέχρι να μπορώ απλά να ακούω τη μουσική του τυχαία -σε κάποια σειρά για παράδειγμα- και να μπορώ να το αναγνωρίσω. Μέχρι να μην χρειάζεται πια να πατήσω play γιατί έχει μπει σε autoplay μέσα στο κεφάλι μου.

Κολλάω άσχημα με τα τραγούδια. Το ίδιο άσχημα κολλάω και με τους ανθρώπους. Ευτυχώς, τα τραγούδια δεν τα βαριέμαι ποτέ και ούτε τα σιχαίνομαι με την πολύ επανάληψη. Σε αντίθεση με τους ανθρώπους, όπου η επανάληψη κάποιων πραγμάτων μπορεί να με κάνει να τους απομυθοποιήσω τελείως. And the magic is lost!

Στη μουσική όμως, η μαγεία είναι επανατροφοδοτούμενη. Τα τραγούδια που αγαπώ, τα αγαπώ για ΠΑΝΤΑ. Ένα από αυτά που αγάπησα τελευταία είναι το παρακάτω. Από ένα συγκρότημα που δεν θα άκουγα ποτέ από μόνη μου, παρόλο που «δεν κρίνω από εξώφυλλο». Το «Snuff» μπήκε στην playlist του μυαλού ένα βράδυ από ένα φίλο. Ε, και κόλλησα! 

Το άκουσα ξανά και ξανά και ξανά και ξανά! Α! Και ξανά... Ξεχώρισα τους στίχους που μου αρέσουν. Προσπάθησα να τους απομνημονεύσω -χωρίς μεγάλη επιτυχία- και συνεχίζω να το ακούω. Μέχρι να κολλήσω με κάποιο άλλο...

Ο απολογισμός της χρονιάς που φεύγει: #σκεψουλιγοθετικα

Είναι οι μέρες αυτές που μπαίνεις στη διαδικασία, ή σε βάζουν οι άλλοι, να κάνεις ένα μικρό απολογισμό. Τι σου άφησε η χρονιά που έφυγε; Τι θέλεις να σου φέρει αυτή που έρχεται; Το ένα συνήθως είναι αλληλένδετο με το άλλο, αφού ό,τι μας έλειψε το 2014 θέλουμε να το έχουμε μέσα στο 2015. 

Η αυθόρμητη, λοιπόν, απάντηση στην ερώτηση «πώς ήταν αυτή η χρονιά;» είναι το «δύσκολη». Για μένα, για σένα, για όλο τον κόσμο. Φτωχή σε χρήματα, αισθήματα και χρόνο… Δεν προλάβαμε να κάνουμε όλα αυτά που θέλαμε, δεν είχαμε αρκετά λεφτά, δεν βρήκαμε την όρεξη ούτε καν να τα προσπαθήσουμε! 

Είναι κι εκείνα όμως που ποθήσαμε αρκετά και τα κάναμε πραγματικότητα, εκείνα που μαγικά βρήκαν το δρόμο τους κι εκείνα που τα έφερε η ζωή έτσι όπως ακριβώς έπρεπε. Εγώ θα σταθώ σε εκείνα και θα σου ζητήσω να κάνεις κι εσύ το ίδιο αποχαιρετώντας το 2014. #σκεψουλιγοθετικα

Μέσα σε αυτή τη χρονιά έκανα τα πιο ωραία ταξίδια!

Ξεκινάω από το πιο πρόσφατο στη Ρώμη. Σε μία πόλη που την έχω ερωτευτεί παράφορα από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου. Χωρίς λόγο. Άλλωστε ο έρωτας δεν έχει ποτέ λογική εξήγηση, απλά συμβαίνει. Ακολουθώντας τον Θοδωρή Μαραντίνη στην αιώνια πόλη για το#TlifeGoesToItaly, έζησα μία ανεπανάληπτη εμπειρία. (πάρε εδώ μία γεύση)

Όσο ανεπανάληπτη ήταν και η εκδρομή στο Κυριάκι με τη φίλη μου την Έμη. Δυο τρελές και ένα αυτοκίνητο! Φτάσαμε στη μέση του πουθενά χάνοντας άπειρες φορές το δρόμο μας αλλά χωρίς να μας νοιάξει στιγμή. Η διαδρομή είχε μουσική υπόκρουση Μίλτο Πασχαλίδη και μετά από το απίθανο μέρος στο οποίο φτάσαμε, κάναμε και μία στάση στην Αράχωβα.

Στο ίδιο αυτοκίνητο, βρεθήκαμε και το καλοκαίρι κάνοντας roadtrip με μουσική υπόκρουση τους Beatles. Τελικός προορισμός τα μαγευτικά Λιχαδονήσια. Όλα τα ενδιάμεσα παραλείπονται αλλά μπορώ να σου πω ότι έχουν σχέση με 4 κορίτσια που αποφάσισαν να κάνουν εναλλακτικές διακοπές στην εξοχή! (δες εδώ φωτογραφίες)

Λίγο νωρίτερα, είχα ζήσει την απόλυτη εμπειρία του να γυρίσω τα νησάκια των βόρειων Σποράδων με ιστιοπλοϊκό. Στη μέση της θάλασσας, με το μυαλό σου άδειο και στα χέρια σου μια φέτα καρπούζι! (πάρε εδώ ιδέες)

Κάπου ανάμεσα, πέρασα έναν όμορφο 25αύγουστο στην Αίγινα τηρώντας μια παράδοση χρόνων να περνάω τα γενέθλιά μου εκτός Αθηνών. 

Από τα κορυφαία ταξίδια της χρονιάς, αλλά και της ζωής μου, ήταν η Βαρκελώνη. Διακοπές με την κολλητή στο εξωτερικό. Δώσαμε ραντεβού στην Ισπανία καθώς εκείνη μένει μόνιμα πια στην Ολλανδία. Όλες οι συνθήκες ήταν τέτοιες και αυτό το ταξίδι ήταν απλά τέλειο! Καλοκαίρι, σαγκριά και estupenda! 

Από τις πιο όμορφες εμπειρίες ήταν και η εκδρομή σε Δίστομο και Λιβαδειά. Ένα ταξίδι που ενώ φαινομενικά ήμασταν τρεις, ουσιαστικά ήμασταν 4! Η Χριστίνα ήταν ήδη έγκυος και λίγους μήνες αργότερα έφερε στον κόσμο το πρώτο μωράκι της παρέας! Το πιο όμορφο κορίτσι του κόσμου. Αντικειμενικά μιλώντας! 

Αν και μικρό, στη λίστα μου θα πρέπει να μπει και το ταξίδι αστραπή στη Θεσσαλονίκη! Επαγγελματικό ταξίδι αλλά σε μια πολή που έχω επισκεφτεί αρκετές φορές και δεν χρειάζομαι και πολύ χρόνο για να μπω στο «κλίμα». Φτάνει μια μικρή βόλτα στην Αριστοτέλους. Εκεί, που μυρίζει τσουρέκι και μπουγάτσα. Ξέρεις! (διάβασε εδώ λεπτομέρειες)

Γιατί η μπουγάτσα στη Θεσσαλονίκη είναι όπως το τσίπουρο στο Βόλο. Από τους αγαπημένους προορισμούς πια. Σε συνδυασμό με τις μικρές αποδράσεις σε Πορταριά και Μακρυνίτσα. Δεν σε νοιάζει η παρέα, σε νοιάζει μόνο το μπουκαλάκι και ο μεζές!

Φυσικά, μια καλή ταξιδιάρικη χρονιά από το πρώτο ταξίδι φαίνεται! Tour στην Εύβοια με τα bad boys και τη Λία. Γιατί, κάποτε είχαμε τη Χαλκίδα! (πάρε μία γεύση εδώ)

Και αν με αφήσεις, θα μπορούσα να σου βρω πολλά ακόμα όμορφα πράγματα που έχω να θυμάμαι. Όχι γιατί δεν έγιναν άσχημα ή δεν πέρασα και δύσκολα απλά γιατί είπα στον εαυτό μου #σκεψουλιγοθετικα! Γιατί τα ταξίδια ήταν ένας από τους στόχους στη λίστα που έφτιαξα πέρυσι. Κρατάς μυστικό; Είναι και στη φετινή!

 P.S. Ψάξε στο You Tube το τραγούδι «Κλεψύδρα» των Onirama. Έχει μείνει κολλημένο στο μυαλό μου από τη μέρα που γύρισα από Ρώμη.

By TLIFE

Be my (Bat)man!

Είναι κάποιοι άνθρωποι που μπαίνουν στη ζωή σου κάπως ύπουλα. Σε κάνουν να νιώθεις ότι ήταν από πάντα εκεί. Βασικά, μπορεί και να ήταν αλλά η παρουσία τους γίνεται αισθητή ακριβώς τη στιγμή που χρειάζεται. Τη στιγμή εκείνη που έχεις την μεγαλύτερη ανάγκη από κάποιον για να σε σώσει.  Δεν έχει σημασία αν όντως χρειάζεσαι βοήθεια ή νομίζεις ότι χρειάζεσαι γιατί σε κάθε περίπτωση αυτοί οι άνθρωποι θα είναι κάπου εκεί γύρω. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που λειτουργούν για σένα σαν τους υπερήρωες. Που βλέπουν πότε θα κάνεις «σινιάλο» και εμφανίζονται. Να, όπως ο Batman!

Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Ζουν ανάμεσά μας. Απλά μερικές φορές χρειάζεται και λίγη τύχη για να πέσεις πάνω τους ή να πέσουν εκείνοι πάνω σου. Όταν γίνει το «μπαμ,  είναι εκεί που ξεκινάει η μαγεία… 

Γιατί με αυτούς τους ανθρώπους δεν χρειάζεται να πεις πολλά πολλά –ακόμα κι αν μιλάς ακατάπαυστα- για να επικοινωνήσεις. Δεν ξοδεύεις ούτε χρόνο ούτε ενέργεια σε άσκοπες εξηγήσεις. Δεν φοβάσαι να πεις αυτά που σκέφτεσαι για να μην παρεξηγηθείς, γιατί δεν θα συμβεί. Κι αν συμβεί, θα λυθεί τόσο γρήγορα που θα είναι σαν να μην έγινε ποτέ.

Δεν σου μιλάω για τέλειους ανθρώπους. Άλλωστε κανείς δεν είναι τέλειος! Σου μιλάω για ανθρώπους που κουμπώνουν τέλεια με σένα. Φίλοι, συνεργάτες, σύντροφοι…

Με αυτούς τους ανθρώπους νιώθεις μια ασφάλεια που σε κάνει να σουλατσάρεις ανενόχλητη… στο «Gotham». Είπαμε, είναι σαν τον Batman! Φυσικά, αυτό σημαίνει ότι εσύ γίνεσαι ο Robin. #Batman&Robin