Θάνος Καλλίρης: Το παράπονο για τα media, η έμπρακτη στήριξη στον Λάμπη Λιβιεράτο και το μυστικό της νεότητάς του!

Η μουσική είναι αυτό που αγαπάει περισσότερο ο Θάνος Καλλίρης κι όταν κάτι το αγαπάμε, το υπηρετούμε με συνέπεια. Η συνέπεια απέναντι στο κοινό και σε αυτό που έχεις επιλέξει να κάνεις σε συνδυασμό με την σκληρή δουλειά είναι αυτά που, τελικά, φέρνουν την επιτυχία. Ο τραγουδιστής έχει επιλέξει να ασχολείται με τη μουσική και το κάνει με αμείωτο κέφι κι ο κόσμος το εισπράττει και του το ανταποδίδει γεμιζοντας τα μαγαζιά όπου εμφανίζεται. Όσο κι αν τα media, όπως ο ίδιος εξομολογείται στο TLIFE, δεν του έχουν δώσει την προσοχή που πρέπει. Γι' αυτό κι εκείνος έχει αποφασίσει να μη δίνει συνεντεύξεις και να “μιλάει” κυρίως μέσα από τη δουλειά του. Με μια μικρή εξαίρεση! Αυτή που έδωσε στο TLIFE και μας μίλησε για τα επιτυχημένα live του, για την συνεργασία με τον Λάμπη Λιβιεράτο και το πόσο πολύ του στάθηκε στα προβλήματα που αντιμετώπισε αλλά και για το μυστικό της «forever young» εμφάνισής του.

Παρόλο που πέρυσι έκανες ρεκόρ live εμφανίσεων δεν έχεις δώσει καμία συνέντευξη και γενικά αποφεύγεις να μιλάς.
Ναι, αλήθεια είναι. Δεν είναι μία απόφαση που βγήκε ξαφνικά ούτε γιατί έτσι μου κάπνισε. Τόσο καιρό είδα ότι δουλεύω πολύ καλά και με συνέπεια, όσον αφορά τον κόσμο. Όταν λέω τον κόσμο, όχι μόνο τον κόσμο που έρχεται στα μαγαζιά και με βλέπει και τους επιχειρηματίες, αλλά με την ευρεία έννοια. Όντας εγώ συνεπής, πότε δεν έχω σταματήσει να τραγουδάω, το σύνολο των media και ειδικά των γνωστών media δεν ενδιαφέρεται για μένα. Από εκεί και πέρα είμαι αναγκασμένος να κάνω κι εγώ μια επιλογή γιατί όταν δεν ενδιαφέρονται αυτοί για μένα γιατί να ενδιαφέρομαι εγώ για αυτούς. Βέβαια, θα μου πεις πώς θα διαφημιστεί η δουλειά σου; Μα, η δουλειά μου, τελικά, δεν έχει καθόλου ανάγκη αυτή την ιστορία. Το συμπέρασμα που βγάζω μετά από τόσο καιρό είναι ότι μάλλον είναι βαρετό το να είσαι τίμιος και σωστός και να μην δίνεις αφορμές με την προσωπική σου ζωή. Είναι βαρετό και αδιάφορο. Κατά μία έννοια λογικό. Εγώ δεν έχω κάτι τέτοιο να τροφοδοτήσω τα media οπότε αυτά σταματάνε να ενδιαφέρονται ακόμα και για την ύπαρξή μου. Πραγματικά, τον τελευταίο καιρό, το είδα πολύ κραυγαλέα σε κάποιες περιπτώσεις.

Το εκφράζεις ως παράπονο;
Φυσικά και υπάρχει παράπονο. Είμαι καλλιτέχνης, δεν μου είναι αδιάφορο. Εννοείται πώς κινούμαι και συνεχίζω και κινούμαι και λέω «οκ, άμα είναι έτσι, έτσι είναι». Δεν μπορώ να το αλλάξω. Τι να κάνω; Δεν μπορώ ξαφνικά να κάνω κάτι περίεργο , να εκτεθώ δηλαδή προκειμένου να με γράψουν. Δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνω αυτό ποτέ.
Έχω ένα διαζύγιο πίσω μου που δεν το κατάλαβε κανείς, έχω δύο παιδιά που τα μεγαλώνω σωστά και είμαι καλά στην προσωπική μου ζωή. Δεν έχω λόγο να ξέρει κανείς με ποια είμαι ή με ποια ήμουν ή με ποια θα είμαι ή γιατί δεν είμαι με αυτή που ήμουν πριν. Γιατί τελικά, μόνο αυτό ενδιαφέρει. Αν τραγουδάω καλά, αν είμαι συνεπής, αν έχω επιτυχία δεν ενδιαφέρει κανέναν τελικά. Ευτυχώς, ενδιαφέρει τους επιχειρηματίες που με πληρώνουν και τον κόσμο που έρχεται. (γέλια)

Μα, και στο παρελθόν η προσωπική σου ζωή είναι ένα κομμάτι που το έχεις ξεχωρίσει από τη δουλειά σου.
Εννοείται, γιατί μεγάλωσα με άλλα standards. Όταν έβγαιναν οι τραγουδιστές της δικής μου γενιάς δεν υπήρχε ο κίτρινος Τύπος. Δεν υπήρχαν οι φυλλάδες, δεν υπήρχαν αυτά τα περίεργα, δεν σε ακολουθούσαν οι paparazzi. Ήσουν καλλιτέχνης και υπήρχες σε όλα τα περιοδικά μόνο και μόνο μέσω της δουλειάς σου. Έβγαζες ένα καλό τραγούδι, σε γράφανε. Έκανες επιτυχία, σε γράφανε. Γέμιζες ένα μαγαζί, σε γράφανε. Μπορούσαν να ασχοληθούν με τα τυπικά πράγματα, αν είσαι οικογενειάρχης, αν παντρεύτηκες. Απλά πράγματα. Δεν χρειαζόταν, για να σε γράψουν, να πρέπει να είσαι στην τσίτα συνέχεια.

Ήταν και κάτι που το επιδίωξες, λοιπόν. Είναι ελάχιστοι, για παράδειγμα, αυτοί που ξέρουν ότι ήσουν παντρεμένος και ότι έχεις δύο παιδιά.
Μα, εννοείται! Ένα από τα μότο στη ζωή μου είναι «τα εν οίκω μην εν δήμω». Δεν υπήρχε λόγος να ξέρουν τι κάνω εγώ στη ζωή μου. Δεν θεωρούσα, ίσως και λανθασμένα γιατί το τίμημα πάντα το πληρώνεις, ότι αν δεν υπάρχεις έστω και με αυτό τον τρόπο στα media, δεν θα τροφοδοτήσει θετικά την καριέρα μου με το να βγάζω παραέξω και την προσωπική μου ζωή. Έτσι μεγάλωσα. Είναι σαν να μου λες, ξέρεις κάτι, έχεις ένα φίλο που ξενυχτάει κάθε μέρα, βγαίνει έξω και καπνίζει και πίνει, ενώ εσύ προτιμάς να κάθεσαι σπίτι σου. Αυτός καλά κάνει και το κάνει αυτό, εγώ καλά κάνω και κάθομαι σπίτι μου. Εγώ θέλω να δω μια ταινία αγκαλιά με την κοπέλα μου.



Η επιτυχία που είχαν τα live και πέρυσι και αυτά που έχετε κάνει φέτος με τον Λάμπη Λιβιεράτο αποδεικνύουν κατά κάποιον τρόπο, αυτό που λες, ότι «μιλάει» η δουλειά σου. Σε χαροποιεί αυτό;
Πάρα πολύ. Απλά δεν σου δίνουν το credit τα media, τίποτα άλλο. Γιατί ο κόσμος το έχει δώσει αδρά. Όταν έχεις κάνει κάποια ρεκόρ εμφανίσεων, όχι μόνο για το νούμερο αλλά με πολύ κόσμο και με επιτυχία που να μιλάνε όλοι γι’ αυτό, χωρίς ίχνος τηλεοπτικής ή μιντιακής κάλυψης τότε κάτι συμβαίνει! Σημαίνει ότι κάτι κάνεις καλά. Οπότε θα ήθελες σαν καλλιτέχνης να στο δώσει αυτό το credit ο κύκλος σου. Δεν γίνεται όμως με το στανιό, με τίποτα.

Το χειροκρότημα του κοινού, που στα περισσότερα live γεμίζει ασφυκτικά τα μαγαζιά, δεν είναι μία επιβράβευση;
Μα στο είπα, αυτό είναι η επιβράβευση. Αυτό με ζει άλλωστε. Δεν με ζουν τα blogs και τα πρωινάδικα.

Εκφράζεσαι καλύτερα σε μικρές σκηνές ή είναι ο ρυθμός της εποχής που ακολουθείς; Γιατί επέλεξες αυτού του είδους τα live;
Και σε μπουζούκια έχω παίξει , και σε λαϊκά μαγαζιά και σε μουσικές σκηνές και σε clubs και σε μεγάλα στάδια, δόξα τω Θεώ, έχω βάλει κι εγώ μόνος μου κόσμο. Μπορώ να κάνω το οτιδήποτε. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό που κάνω. Έχω δοθεί ψυχή τε και σώματι και δεν το κάνω μόνο βιοποριστικά. Είναι η δουλειά μου, εννοείται ζω από αυτή, αλλά επέλεξα να κάνω αυτό που αγαπάω. Ίσως και γι’ αυτό υπάρχω ακόμα ενεργά. Αγαπάω αυτό που κάνω και το προσπαθώ. Προσπαθώ σαν χαμαιλέοντας να προσαρμοστώ και στις ανάγκες της εποχής, τις ανάγκες της οικονομικής εποχής, της μόδας της εποχής και να εκφράσω αυτό που είμαι χωρίς να ξεπουλιέμαι. Χωρίς να πηγαίνω σε «κακά» μαγαζιά και κάνοντας τη δουλειά μου. Άλλες φορές απαιτούσε σε μία πιο ροκ σκηνή με μια ροκ μπάντα και ροκ διάθεση, άλλες φορές απαιτούσε σε μία πιο λαϊκή διάθεση και λαϊκό μαγαζί κι άλλες φορές, όπως τώρα τελευταία που η κρίση μας οδήγησε, σε μικρότερα σχήματα, σε μικρότερα μαγαζιά και με χαμηλότερα budget. Ο κόσμος όμως διασκεδάζει ούτως ή άλλως και φυσικά, επειδή δεν είσαι σε ένα μακρινό πάλκο με αποστάσεις τρελές, bodyguards και να πρέπει να δρασκελίσεις πολλά σκαλοπάτια για να φτάσεις, είσαι σε μία άμεση επαφή. Εισπράττεις ακόμα καλύτερα τη θετική ενέργεια του κόσμου κι αυτός αντίστοιχα τη δική σου.



Ήταν το επόμενο που θα σε ρωτούσα. Στη σκηνή το διασκεδάζεις κι εσύ και είναι σαν να τραγουδάς για την παρέα σου.
Το απολαμβάνω απόλυτα. Δεν πιστεύω ότι μπορείς, αν έχεις σώας τας φρένας, να είσαι πιο ευτυχισμένος όταν ξέρεις ότι όλος αυτός ο κόσμος που έχει έρθει έχει έρθει για σένα και ζεις και πληρώνεσαι από αυτό που αγαπάς περισσότερο στη ζωή σου.

Η συνεργασία με τον Λάμπη πώς προέκυψε;
Έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές. Η τελευταία προέκυψε όταν τον είδα σε πάρα πολύ κακή ψυχική υγεία. Θεώρησα ότι αν μπορώ να κάνω κάτι, γιατί καλά τα λόγια αλλά οι πράξεις είναι που μετράνε, για να τον βοηθήσω να επανέλθει ήταν να μοιραστώ το βήμα που είχα εγώ ήδη και πήγαινε πάρα πολύ καλά. Να του δώσω το χειροκρότημα, να του δώσω λεφτά, να του δώσω τραγούδι, να τον φέρω πίσω και να εισπράξει αγάπη από τον κόσμο. Πράγμα και το οποίο έκανα και λειτούργησε στο έπακρο γιατί ο Λάμπης επανήλθε ταχύτατα. Κανείς δεν ξέρεις πως θα μπορούσε να εξελιχθεί αυτός ο άνθρωπος που είδα εγώ, σε καταστολή θα έλεγα, το Νοέμβριο του 2013. Μέχρι να ετοιμαστούμε πέρασε και ο Δεκέμβρης του 2013 και 31/12, ξημερώνοντας πρωτοχρονιά του 2014, ξεκινήσαμε το πρώτο μας live και έμελλε να κάνουμε 151 live μέσα σε ένα χρόνο.
Με χαροποιούσε όλο αυτό. Έκοψα από το δικό μου κομμάτι της οικονομικής πίτας για να το δώσω σε εκείνον γιατί θεωρούσα ότι κάνω κάτι σωστό. Όχι με την έννοια της φιλανθρωπίας, με την έννοια του ότι έτσι πρέπει να γίνει γιατί αυτό είναι το σωστό. Αυτό μου το ανταπέδωσε βέβαια στη συνέχεια η ζωή και η δουλειά. Ο Λάμπης μέρα με τη μέρα γινόταν καλύτερα, απέδιδε καλύτερα στα live, ο κόσμος μας μάθαινε περισσότερο, η χημεία μας ανανεωνόταν και γινόταν πιο ωραία οπότε αυτό εισπράχτηκε από τον κόσμο και έγινε μια χιονοστιβάδα αυτό μετά. Ήταν σαν να έκανα μία επένδυση, τελικά, η οποία ξεκίνησε με τους πιο αγνούς και αγαθούς λόγους και βγήκε ένα επαγγελματικό σκορ τρελό.

Οι εμφανίσεις σας είναι σε όλη την Ελλάδα και ταξιδεύετε συνεχώς. Δεν σας κουράζει κάπου αυτό;
Η κούραση δεν υπάρχει. Με αυτό που κάναμε φέτος, δεν πιστεύω ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό να κάνουμε 152 τα live, για να στο πω έτσι. Μέσα στη χρονιά αυτή κουραστήκαμε πάρα πολύ, κάναμε απίστευτα χιλιόμετρα. Η κούραση λοιπόν είναι μεγάλη αλλά η ανταμοιβή του κόσμου πολύ μεγαλύτερη.

Το κοινό εκτός Αθήνας είναι διαφορετικό; Όταν παίζετε σε κάποια άλλη πόλη βλέπετε διαφορά;
Δεν πιστεύω ότι παίζει ρόλο. Μπορεί να παίξει ρόλο το ίδιο το μαγαζί και τι κόσμο μαζεύει, η μέρα γιατί μπορεί να είναι μια μέρα που είναι όλοι κουρασμένοι... Εμείς γενικά έχουμε μια πολύ μεγάλη ενέργεια στη σκηνή κι αυτό μετά το εισπράττει ο κόσμος και μας τη δίνει πίσω. Έχουμε τύχει και σε χαμηλότερης ενέργειας live, εννοείται, αλλά στο 99% όλα έχουν ένα τρομερό πάρε-δώσε με τον κόσμο το οποίο δεν έχει να κάνει ούτε με περιοχή ούτε με πρωτεύουσα ούτε με τίποτα. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι σε κάποιες επαρχιακές πόλεις είναι λίγο πιο μαζεμένος ο κόσμος, λίγο πιο ντροπαλός.

Προσωπικός χρόνος, με όλο αυτό το πρόγραμμα, υπάρχει;
Φέτος, όχι. Φέτος ήταν κάτι το τραγικό και μου κόστισε και στην υγεία μου.

Όταν παρόλα αυτά βρίσκεις λίγο χρόνο τι σου αρέσει να κάνεις;
Το πρώτο πράγμα είναι να δω τα παιδιά μου. Να μοιραστώ χρόνο μαζί τους, να φάμε, να πιούμε, να παίξουμε, να γελάσουμε, να δούμε μια ταινία μαζί.
Το επόμενο που κάνω είναι απλά να ξεκουραστώ. Σε άλλες εποχές θα σου έλεγα να βγω έξω. Τώρα μου αρέσει να έρχεται κόσμος στο σπίτι μου. Επειδή ζω σε μία βαβούρα πάντα και είμαι σε μαγαζιά και κάπνα, επιλέγω στον προσωπικό μου χρόνο η διασκέδασή μου να μην συνεχίσει σε τέτοιου είδους μαγαζιά και να είναι λίγο πιο χαλαρή και ήρεμη. Οι συνευρέσεις σε σπίτια μου αρέσουν πάρα πολύ, τα επιτραπέζια, ο κινηματογράφος.

Χρόνο για να γράψεις μουσική έχεις; Κάτι δισκογραφικό ετοιμάζεις;
Η αδιαφορία των media μου έκοψε τα φτερά στο να θέλω να γράψω κάτι εγώ. Όχι όμως μέσα στο μυαλό μου. Το έχω κι αυτό μέσα μου κι έχω ξεκινήσει δειλά δειλά κάποιες επαφές μήπως κάνω κάτι μιας και τα live μου πάνε τόσο καλά. Δεν ξέρω αν θα ευοδώσει αλλά θα το προσπαθήσω κι αυτό.

Κάποια άλλη εναλλακτική επαγγελματική επιλογή θα σε συγκινούσε; Στο παρελθόν σε έχουμε δει και στον ρόλο του παρουσιαστή. Αν υπήρχε μία αντίστοιχη πρόταση θα έμπαινες ξανά στο «τριπάκι»;
Ναι, είναι ένα «τριπάκι» που δεν μου κόβει τις καλλιτεχνικές μου δραστηριότητες ούτως ή άλλως. Είχα ένα καλό παρεάκι την τελευταία φορά που ήμασταν με τη Ναταλία (Γερμανού) και περνάγαμε ωραία. Ήμασταν μια πολύ επιτυχημένη ομάδα με πολύ ανταγωνισμό που βγήκαμε νικητές στο φινάλε. Ο εαυτός μου ήμουν. Δεν μου επέβαλαν άλλωστε να κάνω και τίποτα περίεργο. Πιστεύω ότι μου πήγαινε κιόλας. Προσέφερα στην ομάδα που ήμασταν τότε με τη Ναταλία, τη Σίσσυ (Χρηστίδου), τον Σάββα (Πούμπουρα) και την Έλενα (Παπαβασιλείου) και περάσαμε ωραία. Το έδειξαν και τα νούμερα.
Στον επόμενο κύκλο εγώ απλά δεν πήγα και συνέχισα το τραγούδι μου. Δεν μου άλλαξε τίποτα στη ζωή μου. Αφού μπορούσα να το κάνω το έκανα. Δεν έχω κάνει μόνο αυτό. Έχω κάνει και μεταγλωττίσεις. Ότι μου αρέσει και μπορώ να το κάνω, θα το κάνω με χαρά.

Κλείνοντας, θέλω να μου λύσεις μια απορία που πιστεύω όλος ο κόσμος έχει βλέποντάς σε από κοντά. Τι κάνεις και παρά την ηλικία σου είναι σαν να μην έχει περάσει ούτε δευτερόλεπτο από πάνω σου;
Το λες σαν να είμαι 107 χρονών. Δεν είμαι 107, είμαι του 1962 (γελάει). Στον ύπνο μου, κάνω παρέα με τον Bon Jovi και τον Brad Pitt και μου δίνουν συμβουλές. Και προφανώς κάτι κάνω καλά (γελάει).
Αυτά, ειλικρινά, δεν είναι ακριβώς μυστικά. Υπάρχει ένα μονοπάτι που ακολουθώ κι αυτό μάλλον θα πρέπει να το γράψω σε ένα βιβλίο.

Δε θα μας δώσεις ένα tip όσο θα περιμένουμε το βιβλίο;
Δεν είναι ένα πράγμα μόνο, είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Ένα μικρό tip, το οποίο είναι πανάρχαιο, είναι το «παν μέτρον άριστον».

By TLIFE