H Ιταλίδα τραγουδίστρια Nathalie: ''Ανυπομονώ να βρεθούμε στη σκηνή με τον Θοδωρή Μαραντίνη''

Μια ξεχωριστή συναυλία στη Ρώμη ετοιμάζεται να δώσει η Nathalie με guest εμφανίσεις πολλών γνωστών καλλιτεχνών. Ανάμεσά τους θα είναι και ο δικός μας Θοδωρής Μαραντίνης. Η Ιταλίδα τραγουδίστρια και ο frontman των Onirama θα ερμηνεύσουν μάλιστα μαζί το τραγούδι “Κλεψύδρα” με ιταλικούς και ελληνικούς στίχους! 

Μια unplugged εκδοχή του κομματιού του αγαπημένου σου συγκροτήματος σου παρουσιάσαμε αποκλειστικά μέσα από το TLIFE και με τη φωνή της Nathalie.

Λίγες ώρες πριν από το live της Κυριακής, η Ιταλίδα τραγουδίστρια μιλάει στο TLIFE για την συνεργασία της με τον Θοδωρή, για την επίσκεψή της στην Ελλάδα και όλα όσα της έκαναν εντύπωση, για το ξεκίνημά της στο ιταλικό X-Factor αλλά και για τα όνειρά της στη μουσική. 



Τι θα πρέπει να περιμένουμε από τη συναυλία σου στη Ρώμη;
Θα είναι σίγουρα ένα πολύ ιδιαίτερο απόγευμα. Η Ρώμη είναι η πόλη που μεγάλωσα και ήθελα κάτι διαφορετικό σε σχέση με τα άλλα μου show. Σίγουρα θα υπάρχει η μουσική μου, τόσο με πιο soft αλλά και πιο rock στιγμές, θα δείτε υπέροχους καλεσμένους πάνω στη σκηνή μαζί μου, με δικά μου και δικά τους τραγούδια. Θα είναι σαν ένα πάρτι με φίλους!

Γιατί διάλεξες τον Θοδωρή Μαραντίνη;
Ο Θοδωρής είναι ένα καταπληκτικός καλλιτέχνης. Έχω εντυπωσιαστεί με τις διαφορετικές αποχρώσεις της μουσικής των Onirama. Δίνει όλη του την ενέργεια σε αυτό που κάνει, και επιπλέον έχει την περιέργεια να τραγουδήσει σε άλλες γλώσσες, κάτι που έχουμε κοινό. Ανυπομονώ να βρεθούμε στη σκηνή μαζί.



Μετέφρασες το τραγούδι «Κλεψύδρα» στα Ιταλικά. Υπάρχει κάποιο άλλο κομμάτι των Onirama που σου αρέσει;
Ναι, «Οι Φόβοι του Πρίγκηπα» είναι ένα πολύ όμορφο τραγούδι.

Έχεις επισκεφτεί πότε την Ελλάδα; Πώς θα σου φαινόταν η ιδέα μιας συναυλίας εδώ;
Το ταξίδια, μαζί με την μουσική, είναι το πάθος μου. Οπότε ναι, έχω επισκεφτεί την Ελλάδα όταν ήμουν παιδί, και ακόμη πρόκειται για έναν από τους αγαπημένους μου προορισμούς. Εντυπωσιάστηκα από τη θάλασσα, τα τοπία, τους αρχαιολογικούς χώρους, το φαγητό και την καλοσύνη των ανθρώπων. Θα ήθελα πολύ να έρθω στην Ελλάδα για διακοπές αλλά αν κατάφερνα να το συνδυάσω με την μουσική μου, αυτό θα ήταν απίθανο. Θα ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής με κάτι τέτοιο.

Στο παρελθόν έχεις συμμετάσχει στο Ιταλικό X-Factor. Πιστεύεις ότι αντίστοιχα show δίνουν ευκαιρίες σε νέους καλλιτέχνες για ένα δυνατό ξεκίνημα στην καριέρα τους;
Πιστεύω ότι είναι μια πολύ καλή ευκαιρία, ιδίως για όσους καλλιτέχνες έχουν και κάποια εμπειρία στο τραγούδι. Πρέπει να αισθάνεσαι έτοιμος πριν συμμετάσχεις σε ένα τέτοιο show, με μια καθαρή εικόνα του ποιος είσαι και τί είδος μουσικής θέλεις να ασχοληθείς.



Εσύ, είσαι ευχαριστημένη με ό,τι έχεις καταφέρει από τότε;
Είμαι ιδιαίτερως χαρούμενη που μπορώ να ασχοληθώ με αυτό που αγαπώ:τη μουσική! Μέσα σε αυτά τα χρόνια μετά το X-Factor έχω βγάλει 2 album τα οποία με αντιπροσωπεύουν και είχα την ευκαιρία να δουλέψω με εκπληκτικούς καλλιτέχνες όπως Skunk Anansie, Franco Battiato, Raf και πολλούς άλλους. Πολλά από τα όνειρα μου έχουν πραγματοποιηθεί, αλλά έχω αρκετά ακόμη που θέλω να κυνηγήσω.

Ποιός είναι ο αγαπημένος σου καλλιτέχνης και με ποιον θα ήθελες να κάνεις συναυλία;
Έχω πολλούς αγαπημένους τραγουδιστές, ένας από αυτούς είναι ο Eddie Vedder των Pearl Jam. Μου αρέσει η ροκ και τον βρίσκω σπουδαίο. Μια συναυλία μαζί τους θα ήταν απίστευτη.



Ποιο είναι το μεγαλύτερο σου όνειρο σχετικά με την καριέρα σου και ποιο για τη ζωή σου γενικά;
Το μεγαλύτερο μου όνειρο είναι να κάνω παγκόσμια περιοδεία, ακόμη και σε μέρη που δεν είναι τόσο γνωστά. Το καλύτερο θα ήταν να καταφέρω να συνδυάσω τα ταξίδια με την μουσική μου μαζί. 

By TLIFE

Σάκης Ρουβάς: «Η καλύτερη στιγμή είναι όταν γυρίζω το βράδυ σπίτι και πέφτουν όλες οι αγκαλιές»

Ο «Ηρακλής» που θα ενσαρκώσει ο Σάκης Ρουβάς από τις 12/12 στο Pantheon Theater θα γίνει σημείο αναφοράς. Ήδη η παράσταση έχει γίνει talk of the town αφού όλοι περιμένουν πώς και πώς να δουν το νέο θεατρικό εγχείρημα του κορυφαίου Έλληνα σταρ. Την ίδια αγωνία φαίνεται να έχει κι εκείνος. Δημιουργική αγωνία. Ανυπομονεί να ξεκινήσουν οι παραστάσεις, να νιώσει ξανά την ενέργεια του κόσμου και να δώσει τη δική του. 

Όταν ο Σάκης κάνει κάτι που αγαπάει, τα δίνει όλα και το θέατρο είναι κάτι που αγαπάει πολύ. Μεγαλωμένος σε θεατρική οικογένεια, άλλωστε, έχει συνηθίσει από μικρός να βρίσκεται σε τέτοιους χώρους. Η σκηνή είναι το φυσικό του περιβάλλον και σε ότι κι αν εμπλέκεται αυτομάτως μετατρέπεται σε υπερθέαμα. Για αυτό ακριβώς μιλάμε και στην παράσταση «Ηρακλής, οι 12 άθλοι».



Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ιδανικότερο πρωταγωνιστή για την συγκεκριμένη παράσταση από τον Σάκη. Πέρα από τη σωματική διάπλαση, για την οποία τους τελευταίους δύο μήνες κάνει σκληρή προπόνηση, έχει και το υπόβαθρο για να ενσαρκώσει έναν από τους πιο αγαπημένους ήρωες της ελληνικής μυθολογίας. Μέσα στο μυαλό μου ο Σάκης μοιάζει στον Ηρακλή και του το είπα.

Η ζωή και η πορεία του μοιάζει με τον τρόπο που ο ήρωας κατάφερνε κάθε άθλο του και μάθαινε μέσα από αυτούς και εξελισσόταν φτάνοντας στο τέλος τη θέωση. «Νιώθω έτσι. Βέβαια, για να καταφέρουμε να φτάσουμε εκεί που έφτασε ο Ηρακλής, δηλαδή στη θέωση, έχουμε πάρα πολλούς άθλους ακόμα. Καθημερινούς. Αλλά, ξέρεις τι; Νομίζω ότι όλοι είμαστε έτσι. Όλοι οι άνθρωποι παλεύουν καθημερινά. Η μόνη διαφορά, για το αν θα μοιάσουμε στον Ηρακλή ή όχι, είναι αν μαθαίνουμε από αυτά που μας συμβαίνουν κάθε μέρα. Αν όλα αυτά που πολεμάμε και κερδίζουμε καθημερινά, μας διδάσκουν και κάτι. Αυτό ήταν το σπουδαίο με τον Ηρακλή. Ότι κάθε φορά που έκανε έναν άθλο διευρυνόταν και το πνεύμα του και η ψυχή του. Και μέσα από αυτούς τους άθλους τελικά κατάφερε να δει τον Θεό, να φτάσει το Θεό.»



Επιμένει ότι όλοι έχουμε μέσα μας έναν «Ηρακλή». Αυτό υπογράμμισε και στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου και τον ρωτάω αν αυτό είναι τελικά το μήνυμα που θέλει να περάσει στο έργο. «Ο καθένας από εμάς κρατάει αυτό που χρειάζεται. Εφόσον η παράσταση είναι τέτοια που έχει στο DNA της αυτό το πράγμα, ασχολείται και διερευνά πράγματα τα οποία έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη ύπαρξη και τα διερευνά σε βάθος και βάζει τους θεατές σε μία αναζήτηση, μία αναρώτηση σε σχέση με αυτό που παρακολουθούν, τότε είναι σίγουρο ότι οι θεατές θα έχουν αποκομίσει κάτι από αυτή την παράσταση και τότε είναι μεγάλο το κέρδος.» 

Τι διαφορετικό θα δούμε όμως σε αυτή την παράσταση; Ο Ηρακλής είναι εκ των πραγμάτων ένας από τους πολύ αγαπημένους ήρωες. Τον έχουμε δει σε θεατρικές παραστάσεις, κυρίως παιδικές, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση. Τι είναι αυτό που τους κάνει όλους να μιλούν για «υπερθέαμα», πέρα από το προφανές που είναι οι συντελεστές του; «Όλοι οι συντελεστές είναι εξαιρετικοί και αυτό που πιστεύω ότι είναι διαφορετικό σε αυτή την παράσταση είναι, αυτό που είπε ο Δημήτρης Λιγνάδης, ότι είναι σαν κρεμμύδι. Έχει πάρα πολλά στρώματα και υποστρώματα τα οποία γίνονται αντιληπτά από όλους τους ανθρώπους. Κι από τα παιδιά, ίσως πιο εξωτερικά, κι από κάποιους ακαδημαϊκούς οι οποίοι μπορεί να έρθουν για να δουν την παράσταση», μου εξηγεί ο Σάκης.



Φυσικά, δεν παραλείπει να αναφερθεί στους ανθρώπους που τον πλαισιώνουν σε αυτή την υπερπαραγωγή. Ένας από αυτούς είναι και ο Απόλλων Παπαθεοχάρης με τον οποίο έχει συνεργαστεί πολλές φορές στο παρελθόν και συνατώνται και τώρα στο πρώτο του θεατρικό εγχείρημα. «Όμως έχει φροντίσει να το κάνει με τέτοιο τρόπο και με τέτοιους συντελεστές που να είναι σαν να το κάνει πολύ καιρό. Με τον Δημήτρη Λιγνάδη, τον Γιάννη Λιγνάδη και με την κυρία Ρούλα Πατεράκη (σ.σ. ο σεβασμός στο πρόσωπο αυτής της σπουδαίας ηθοποιού φαίνεται στο ότι όλοι αναφέρονται σε εκείνη με τον προσδιορισμό «κυρία»). Πολύ αξιόλογοι άνθρωποι είναι και η Νίκη Παπαθεοχάρη που έχει γράψει τους στίχους, ο Γιώργος Πούλιος που έχει κάνει επενδύσεις σε πάρα πολλές θεατρικές.»

Όσο μιλάμε ακούγονται τα τραγούδια της παράστασης. Δεν είναι αφηγηματικά, είναι τραγούδια που σου μεταφέρουν συναισθήματα. Και φυσικά μιλώντας για συναίσθημα δεν θα μπορούσε να μην πάει η συζήτηση στα παιδιά του. Αναρωτιέμαι αν στην Αναστασία, που είναι η μεγάλη της οικογένειας, μιλάει για τον ήρωα που θα ενσαρκώσει. «Αυτό τον καιρό της διαβάζω Οδύσσεια και Ιλιάδα και της αρέσει πάρα πολύ. Για τον Ηρακλή δεν της έχω μιλήσει, αλλά θα την φέρω πολύ σύντομα. Αυτές τις μέρες θα την φέρω στις πρόβες για να δει», μου λέει συμπληρώνοντας πως θέλει να δει και τον τρόπο που θα αντιδράσει ως θεατής. 



Συνήθως, η δεσποινίδα Ρουβά με τον μπαμπά της είναι κτητική και δεν θέλει να τον μοιράζεται. Θυμάμαι, τότε που είχε βρεθεί σε συναυλία του στην Αρχαία Ολυμπία και κατέληξαν μπαμπάς και κόρη να τραγουδούν αγκαλιά στη σκηνή! Δες εδώ!

Βέβαια, η Αναστασία μαζί με τον Αλέξανδρο και την μικρή Αριάδνη είναι και η πηγή ενέργειάς του. Σε όλο αυτό το απαιτητικό πρόγραμμα που έχει στην καθημερινότητά του, η καλύτερη στιγμή είναι το βράδυ που γυρίζει σπίτι. «Το πρόγραμμα είναι πολύ έντονο. Βεβαίως, όταν γυρνάω το βράδυ σπίτι κι ετοιμάζω τα παιδιά να μπουν στα κρεβάτια τους είναι εξαιρετική στιγμή. Γιατί εκεί είναι που πέφτουν όλες οι αγκαλιές (γελάει) και ξαναγεμίζω με ενέργεια. Δεν είναι εύκολο αλλά είναι πολύ αποδοτικό και με γεμίζει πάρα πολύ», περιγράφει.



Οπότε, τα παιδιά λειτουργούν και λίγο σαν αποφόρτιση; «Βέβαια. Και αποφόρτιση και μεγάλη παροχή αγάπης.»

Κλείνοντας και με αφορμή τη νέα ταινία «Chevalier», που όπως μου λέει θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 2015, τον ρωτάω για το ενδεχόμενο να κάνει τηλεόραση παρόλο που είναι πιο απαιτητικό. Όχι σαν παρουσιαστής αυτή τη φορά, αλλά σαν ηθοποιός σε κάποιο σίριαλ. Μιας και ο Ηρακλής είναι πια το 5ο εγχείρημα στην υποκριτική (Alter Ego, Στα Άκρα, Βάκχες, Chevalier) και έχει δοκιμάσει και το θέατρο και τον κινηματογράφο. «Στο κομμάτι της υποκριτικής είναι κι αυτό. Πιο απαιτητικό από τις ταινίες δεν νομίζω ότι είναι, και αναφέρω τον κινηματογράφο που είναι στην ίδια κατηγορία κάπως», διευκρινίζει και απαντά «Γιατί όχι; Μόλις μου δοθεί η ευκαιρία ή η σωστή πρόταση. Γιατί όχι;»

By TLIFE

Ευγένιος Τριβιζάς: Η εγκληματολογία, τα παιδικά βιβλία και οι νέοι του ήρωες!

Υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να σου υπογράφουν ένα από τα αγαπημένα σου βιβλία; Ναι! Να παίρνεις συνέντευξη από τον συγγραφέα του! Αυτό το καλύτερο μου συνέβη κι εμένα και πιστεύω η χαρά μου θα κάνει πάαααααρα πολύ καιρό να ξεθωριάσει. Ο Ευγένιος Τριβιζάς δεν είναι απλά ένας από τους πιο αγαπημένους συγγραφείς μικρών και μεγάλων. Δεν είναι απλά ένας από τους καλύτερους παραμυθάδες. 

Ανήκει σε μία ειδική κατηγορία ανθρώπων που πηγαινοέρχονται ανάμεσα στην φαντασία και την πραγματικότητα. Έχει κάνει αμέτρητα χιλιόμετρα σε αυτή τη διαδρομή. Κατά την διάρκειά τους, γέμισε τις αποσκευές του με εκατοντάδες τίτλους βιβλίων και ήρωες, με αμέτρητες διακρίσεις και βραβεία και εκατομμύρια αναγνώστες και φίλους! 

Μπορεί να μην ξέρουν πολλοί το γεγονός ότι διδάσκει εγκληματολογία σε πανεπιστήμιο της Αγγλίας αλλάόλοι ξέρουν ότι γράφει τα καλύτερα παιδικά βιβλία. Σίγουρα έχει πέσει κάποια στιγμή στα χέρια σου κάποιο ή έστω έχει πάρει κάπου το μάτι σου τη Φρουτοπία. Αν δεν έχει συμβεί τίποτα από τα δύο, είναι η ιδανική ευκαιρία να τον γνωρίσεις μέσα από αυτή τη συνέντευξη - ταξίδι! 



Η εγκληματολογία σάς βοηθάει να γράφετε καλύτερα παραμύθια ή τα παραμύθια σάς βοηθούν στην εγκληματολογία;
Πολλά από τα θέματα τα οποία πραγματεύεται η σύγχρονη εγκληματολογία προσφέρουν πλούσιο υλικό για τα βιβλία μου, όπως η δίκη ενός σκιάχτρου που ονειρεύεται να πετάξει και η καταδίκη του για παράβαση του νόμου της ταχύτητας στο έργο «Το όνειρο του σκιάχτρου» (εκδόσεις ΕΣΤΙΑ), οι αβάστακτες ενοχές της Άννας στη «Νύχτα της Μπανανόφλουδας» (εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ), οι εξωφρενικοί τρόποι εκτέλεσης καταδίκων στο «Τηγάνι του δήμιου» (εκδόσεις ΚΑΛΕΝΤΗ), η απροσδόκητη συνάντηση ενός διαρρήκτη και ενός φιλάργυρου μέσα σε ένα χρηματοκιβώτιο στις «Χελώνες του βαρώνου» (εκδόσεις ΚΑΛΕΝΤΗ) ή η αναζήτηση ενός κλεμμένου μπιμπερό σε ένα κακόφημο λιμάνι στο «Μωρό που του κλέψανε το μπιμπερό» (εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ).

Και ας μην ξεχνάμε πρώτον ότι οι μύθοι και τα παραμύθια βρίθουν από απαγωγές, δολοπλοκίες, ύπουλες δολοφονίες, εκτελέσεις και άλλες εγκληματικές πράξεις με φαρμακωμένα μήλα και φούρνους με μικρά παιδιά σε θελκτικά ζαχαρένια σπιτάκια.

Πώς γεννήθηκε η ανάγκη σας να γράψετε παιδικά παραμύθια;
Όταν ήμουν μικρός και κάποιο παραμύθι που μου διάβαζαν έφτανε στο τέλος του και άκουγα το «και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα» αισθανόμουν προδομένος. Αυτοί μπορεί να ζούσανε καλύτερα, εμένα όμως με εγκαταλείπανε στα κρύα του λουτρού. Προσπαθούσα, λοιπόν, να φανταστώ τι θα συνέβαινε αν συνεχιζόταν η ιστορία. Άλλοτε έδινα τις πρώτες βοήθειες στο νικημένο δράκο, άλλοτε προσπαθούσα να βρω πού κρύβεται ο όγδοος παραμελημένος νάνος, αλλοτε να μαντέψω ποιο ήταν το τελευταίο όνειρο που έβλεπε η Ωραία Κοιμωμένη προτού ξυπνήσει, άλλοτε να βρω τον τσαγκάρη που είχε φτιάξει τα παπούτσια του παπουτσωμένου γάτου. Αυτή η λαχτάρα μου να μην τελειώνει ποτέ ένα παραμύθι που μου άρεσε, έγινε η αφορμή για να αρχίσω να γράφω τα δικά μου.



Ένας συγγραφέας παιδικών βιβλίων πρέπει απλά να αγαπάει τα παιδιά ή και να νιώθει παιδί;
Πρέπει να είναι σε θέση να αντικρίζει τον κόσμο από τη σκοπιά ενός παιδιού. Να ξαναβρίσκει τη φρεσκάδα της ματιάς, τη διάθεση για παιχνίδι, την περιέργεια, τον ενθουσιασμό για το φαινομενικά ασήμαντο.

Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν γονιό και σε ένα παιδί του σήμερα;
Να αφιερώνουν χρόνο ο ένας στον άλλο, να απολαμβάνουν μαζί το κάθε τι. Ένα βιβλίο, μια παράσταση, ένα ουράνιο τόξο, ένα πυροτέχνημα.

Ποιος ήρωας από όλα τα παραμύθια σας πιστεύετε ότι αγαπήθηκε πιο πολύ από τους αναγνώστες σας και ποιος είναι ο δικός σας αγαπημένος;
Ο κάθε αναγνώστης ανάλογα με τον χαρακτήρα, τις εμπειρίες και τα ενδιαφέροντά του έχει τον δικό του αγαπημένο ήρωα. Για άλλους είναι ο Τουρτούρι ο χιονάνθρωπος, για άλλους ο Θάνος το κολοκυθάκι, για άλλους η μάγισσα Φρικαντέλα και για άλλους το παπί που έκανε πιπί στον Μισισιπή.



Υπάρχουν στιγμές που νιώθετε ότι έχετε στερέψει από έμπνευση και τι κάνετε τότε;
Κάποτε νόμιζα ότι οι ιδέες για ιστορίες κάποια στιγμή στερεύουν και θα έπρεπε να τις κυνηγάω με ένα ιπτάμενο χαλί και να τις αρπάζω με μια απόχη που το δίκτυ της θα ήταν πλεγμένο από κόκκινες κλωστές παραμυθιού. Στη συνέχεια όμως διαπίστωσα ότι οι ιστορίες έχουν κάτι το κοινό με τη Λερναία Ύδρα. Μια γράφεις και πολλές περισσότερες προκύπτουν.

Έτσι, όπως με τα γράμματα της αλφαβήτας μπορούμε να σχηματίσουμε άπειρες λέξεις και φράσεις, όπως με τα βασικά χρώματα έχουμε χιλιάδες αποχρώσεις και μπορούμε να ζωγραφίσουμε άπειρους πίνακες, το ίδιο συμβαίνει και με την επιλογή, έκφραση και συνδυασμό των ιδεών για ιστορίες.

Υπάρχει πάντα κάποιο βιβλίο που είναι στα σκαριά; Αν ναι, τι γράφετε αυτή την περίοδο;
Όχι ένα. Γράφω και επεξεργάζομαι παράλληλα τρία τέσσερα. Αυτή την περίοδο γράφω ένα βιβλίο με τίτλο «Η συμμορία των σαράντα πιγκουίνων» και άλλο ένα με τίτλο «Η πεταλούδα και ο αρλεκίνος». Ολοκληρώνω και μια σειρά βιβλίων με γενικό τίτλο «Οι εκπληκτικές περιπέτειες της οικογένειας Χλαπατσούλη» που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ψυχογιός.



Κάπου διάβασα ότι έχετε ανακαλύψει 484 χώρες. Σε ποια θέλετε να πηγαίνετε ξανά και ξανά;
Αυτό ίσως το διαβάσατε πριν αρκετά χρόνια. Στις χώρες αυτές έχουν προστεθεί πολλές ακόμα όπως το Κουφέιτ, η Χαλβάη, η Ντολμανδία και η Χιονολουλού... Αν και πολύ θα το ήθελα, δεν προλαβαίνω να επισκέπτομαι παραπάνω από μια φορά την κάθε μία για να μην αδικήσω τις άλλες που περιμένουν πως και πως να τις ανακαλύψω. Το ορμητήριό μου, πάντως, είναι πάντα το Νησί των Πυροτεχνημάτων όπου ζω με τον Πουκιπόν τον άσπρο μου ελέφαντα, τον παπαγάλο μου τη Σύνθια, μια παρδαλή λεοπάρδαλη και ένα αόρατο πράσινο καγκουρό.

Από ποιον θα ήθελε σήμερα να πάρει συνέντευξη ο δαιμόνιος δημοσιογράφος Πίκος Απίκος;
Από έναν πιγκουίνο για να τον ρωτήσει τη γνώμη του για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.



Αν ο Αιμίλιος το μήλο, ο ξακουστός δήμαρχος της Φρουτοπίας, επισκεπτόταν σήμερα τη Βουλή, πώς πιστεύετε ότι θα αντιδρούσε;
Θα πάθαινε έμφραγμα του μηλοκαρδίου.

By TLIFE

Αγάπη είναι…

Τι είναι αγάπη; Έχεις αναρωτηθεί τι σημαίνει για σένα αυτή η λέξη; Όχι ότι χρειάζεται να δώσεις ορισμό σώνει και ντε, αλλά να, έτσι κουβέντα να γίνεται και για να κάνω μια σχετική εισαγωγή στο αγαπησιάρικο αυτό post. Δεν θυμάμαι να με έχει απασχολήσει πάντως στο παρελθόν τόσο πολύ αυτή η ερώτηση. Το γλυκό βασανιστήριο ξεκίνησε λίγες εβδομάδες νωρίτερα, όταν έφτασε -κάπως μαγικά- στα χέρια μου το teaser με το καινούριο τραγούδι των Onirama.

Τo #tieinaiagapi έγινε ένα από τα αγαπημένα μου και ειδικά όταν άκουσα ολόκληρο το κομμάτι. Αν με ακολουθείς στο @artemis_thimiou έχεις καταλάβει τη φάση μου με τα hashtags. Ήταν λοιπόν επόμενο να παρασύρω σε όλο αυτό και τους φίλους μου και να πάθω μία, ξεδιάντροπα θα πω, εμμονή με το τραγούδι. Πάντα το παθαίνω αυτό με τα κομμάτια που μου αρέσουν. Κολλάω άσχημα! Νομίζω το ίδιο παθαίνω και με τους ανθρώπους αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…

Το «Τι είναι αγάπη» λοιπόν με έβαλε σε μία διαδικασία να ψάξω να βρω ορισμό για την αγάπη. Αν στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν, να ξέρεις, ότι εγώ ακόμα ψάχνω…



Άλλωστε η αγάπη έχει τόσους πολλούς ορισμούς. Αν ψάξεις στο google τον πληθυσμό της γης, τότε, θα έχεις μια ενδεικτική εικόνα για το πόσοι είναι αριθμητικά οι ορισμοί της.

Ο καθένας μας δίνει τη δική του έννοια σε αυτή τη λέξη. Καμία φορά παραπάνω κι από μία. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι η αγάπη είναι η μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη που υπάρχει. Αδιαπραγμάτευτο! Η αγάπη δίνει σε όλα νόημα. Και είναι και τζάμπα! Κι επίσης... Κρατάς μυστικό; Η αγάπη δεν τελειώνει όση και να δώσεις! #ShareΤheLove άφοβα! 



Πάντως, αν θέλω να δανειστώ κάποιον από τους στίχους του κομματιού που έγραψε ο Θοδωρής Μαραντίνης -και που αυτό μας έφτασε εδώ- αυτός θα ήταν το: «Η αγάπη είναι μια τρέλα». Ο χαρακτηρισμός «τρελή» -με την καλή έννοια- είναι άλλωστε κάτι που με ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου.

Πάνω σε μια στιγμή τρέλας λοιπόν, μου ''καρφώθηκε'' και η ιδέα να παίξω στο video clip του τραγουδιού. Και το εξέφρασα και δημόσια μέσα από το προηγούμενο μου post. Αμέ! Τόσο τρελή... Δες εδώ! Προφανώς όμως και δεν έπαιξα, οπότε φρόντισα απλά να τηρήσω την υπόσχεση που είχα δώσει.

Έφτιαξα δικό μου –ο θεός να το κάνει- video clip και σου περιγράφω τι είναι αγάπη για μένα, με τη βοήθεια και των δικών σου φωτογραφιών στις οποίες έβαλες #tieinaiagapi!


Τι είναι αγάπη by Slidely Slideshow

P.S. Αυτό που πρέπει να ψάξεις στο You Tube είναι το «Τι είναι αγάπη» των Onirama για να δεις το official video clip. Παρόλο που, ας το παραδεχτούμε, το δικό μου είναι πιο ωραίο     

By TLIFE

Κοίτα ένα χάος, μέσα στο μυαλό σου!

Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Υπάρχουν φάσεις στη ζωή μας που όλα είναι ένα χάος. Στο μυαλό μας. Γιατί η όλη φάση είναι μέσα στο μυαλό. Από εκεί ξεκινούν και εκεί τελειώνουν όλα! Η διαδικασία του να καθαρίσεις αυτό το χάος όμως, δεν είναι απλό πράγμα. Ή μπορεί και να είναι. Για κάποιους, ίσως είναι εύκολο. Εγώ, δεν ανήκω σίγουρα σε αυτούς.

Εγώ με το χάος μου δημιουργούμε ερωτική σχέση… Ξυπνάμε και κοιμόμαστε μαζί. Κι όπως σε όλους τους μεγάλους έρωτες, υπάρχει ένταση. Τέτοια, που μερικές φορές νομίζω ότι οι απ’ έξω με βλέπουν και λένε: Κοίτα ένα χάος!

Το βλέπω. Το νιώθω, θα έλεγα καλύτερα. Με μικρές αφορμές, ταρακουνήθηκαν οι σταθερές μου. Χάθηκε λίγο ο μπούσουλας. Χάθηκα λίγο κι εγώ μέσα στα σκοτάδια μου.

Δεν έχω καμία όρεξη να ανάψω το φως ακόμα. Κρατάω κλειστά και τα μάτια. Φοβάσαι, θα μου πεις. Έχεις δίκιο, θα σου απαντήσω. Το '"τι και ποιον" όμως, είναι μια μεγάλη ιστορία. Δεν αναλύεται. Δεν θέλω κιόλας. Με αυτό το χάος, θέλω απλά να ξεμπερδεύω.

Να αδειάσει για λίγο το μυαλό μου. Να καθαρίσει. Να πάρω μια ανάσα που θα φτάσει σε κάθε σπιθαμή στα πνευμόνια μου. 

Σε αφήνω όμως τώρα. Είναι εδώ το χάος…

Γιατί αυτά που θες, στο τέλος σε πνίγουν;

Πώς καταφέρνουμε αυτά που αγαπάμε στο τέλος να είναι αυτά που μας πιέζουν; Πώς γίνεται αυτά που αρχικά θέλαμε να γίνονται ο μεγαλύτερος βραχνάς της καθημερινότητάς μας; Βρες το λάθος. Ψάχνω κι εγώ!

Και το ψάχνω στα απλά. Στο πρόγραμμα που έβαλα στην αρχή του μήνα, στους στόχους που είχα για τη νέα σεζόν, στα πράγματα που ήθελα να έχω ολοκληρώσει μέχρι να φύγει η χρονιά. Όλες αυτές οι λίστες και οι επιμέρους λίστες τους που παραμένουν ως έχουν.

Γιατί άμα κάνω αυτό, δεν θα προλάβω να κάνω το άλλο οπότε… Ας το μωρέ, θα κάνω το παράλλο. Αυτό συνήθως είναι κάτι που δεν είναι στην λίστα με όσα θέλω, ελπίζω, προσδοκώ… Και ξαφνικά, γίνεται αυτό το «παράλλο» προτεραιότητα και όλα τα άλλα απλά μία πίεση. Όλα τα άλλα μεταμορφώνονται σε «πρέπει» και ο οργανισμός σου αντιδρά.

Καλά κάνει. Τα «πρέπει» δεν είναι τα πράγματα που σου δίνουν ευτυχία. Μήπως λοιπόν να αναθεωρήσεις και να «βαφτίσεις» κάπως αλλιώς όλα που θες να κάνεις;

Εγώ λέω αυτό να κάνω! Αυτό θέλω να κάνω. Και μόλις έσβησα ένα πράγμα από τη λίστα μου!

Αυτό που περιμένω, αυτό… Αυτό.

Έχεις καταλάβει ότι η υπομονή μπορεί να είναι μεγάλη αρετή, αλλά σίγουρα δεν είναι και η καλύτερή μου φίλη. Με μαθηματική ακρίβεια λοιπόν οι φορές που θα απογοητευτώ θέλοντας κάτι ΤΩΡΑ, είναι πάρα πολλές.

Γιατί το καλό πράγματα αργεί να γίνει, από τη μία. Όλοι (οι άλλοι) έχουν τους δικούς τους ρυθμούς, από την άλλη. Και κάποια πράγματα δεν θα γίνουν ποτέ απλά δεν το ξέρεις από την αρχή, επίσης.

Αν το ήξερες βέβαια, δεν θα είχε πλάκα. Θα έχανες αυτή τη δημιουργική και χαρούμενη –όσο μπορεί να είναι- φάση της αναμονής. Τη φάση που περιμένεις κάτι να γίνει, ελπίζεις και το εύχεσαι…

Και θα με ρωτήσεις, τι γίνεται αν δεν έρθει ποτέ τελικά αυτό που περιμένεις; Δεν έχω ακόμα την απάντηση… Όμως να, κάπως μαγικά, υποθέτω έρχεται ή απλά σταματάς να περιμένεις. Σταματάς να ελπίζεις, να εύχεσαι... Αυτό.