Πώς ένα "άσχετο μα και σχετικό» τραγούδι μπορεί να σε κάνει να κολλήσεις!

«Όταν ένα τραγούδι σε πιάνει στα πράσα,

όταν σκέφτεται τη σκέψη σου,

και την τραγουδάει πριν την ξεστομίσεις,

τότε σωστά νιώθεις ότι έχει γραφτεί για σένα..

Έστω και ερήμην του στιχουργού και του συνθέτη..

Αυτό το τραγούδι έχει γραφτεί για σένα...»

Δεν θα μπορούσα να το περιγράψω καλύτερα από τον Μίλτο Πασχαλίδη, στο νέο του βιβλίο «Αγύριστο κεφάλι». Κάποια τραγούδια σε κάνουν να νιώθεις τόσο έντονα ακόμα κι αν τα ακούς για πρώτη φορά. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει προφανής λόγος. Ακόμα κι αν είναι από καλλιτέχνες που υπό άλλες συνθήκες δεν θα άκουγες ποτέ. Εμένα μου συμβαίνει πολύ συχνά. Ειδικά τελευταία.

Έχω κι αυτή την τάση να κολλάω άσχημα με τα κομμάτια που μου αρέσουν. Αν ένα τραγούδι μου αρέσει θα το ακούω στo repeat μέχρι να νιώσω ότι το «κατέκτησα». Μέχρι να μπορώ απλά να ακούω τη μουσική του τυχαία -σε κάποια σειρά για παράδειγμα- και να μπορώ να το αναγνωρίσω. Μέχρι να μην χρειάζεται πια να πατήσω play γιατί έχει μπει σε autoplay μέσα στο κεφάλι μου.

Κολλάω άσχημα με τα τραγούδια. Το ίδιο άσχημα κολλάω και με τους ανθρώπους. Ευτυχώς, τα τραγούδια δεν τα βαριέμαι ποτέ και ούτε τα σιχαίνομαι με την πολύ επανάληψη. Σε αντίθεση με τους ανθρώπους, όπου η επανάληψη κάποιων πραγμάτων μπορεί να με κάνει να τους απομυθοποιήσω τελείως. And the magic is lost!

Στη μουσική όμως, η μαγεία είναι επανατροφοδοτούμενη. Τα τραγούδια που αγαπώ, τα αγαπώ για ΠΑΝΤΑ. Ένα από αυτά που αγάπησα τελευταία είναι το παρακάτω. Από ένα συγκρότημα που δεν θα άκουγα ποτέ από μόνη μου, παρόλο που «δεν κρίνω από εξώφυλλο». Το «Snuff» μπήκε στην playlist του μυαλού ένα βράδυ από ένα φίλο. Ε, και κόλλησα! 

Το άκουσα ξανά και ξανά και ξανά και ξανά! Α! Και ξανά... Ξεχώρισα τους στίχους που μου αρέσουν. Προσπάθησα να τους απομνημονεύσω -χωρίς μεγάλη επιτυχία- και συνεχίζω να το ακούω. Μέχρι να κολλήσω με κάποιο άλλο...

Ο απολογισμός της χρονιάς που φεύγει: #σκεψουλιγοθετικα

Είναι οι μέρες αυτές που μπαίνεις στη διαδικασία, ή σε βάζουν οι άλλοι, να κάνεις ένα μικρό απολογισμό. Τι σου άφησε η χρονιά που έφυγε; Τι θέλεις να σου φέρει αυτή που έρχεται; Το ένα συνήθως είναι αλληλένδετο με το άλλο, αφού ό,τι μας έλειψε το 2014 θέλουμε να το έχουμε μέσα στο 2015. 

Η αυθόρμητη, λοιπόν, απάντηση στην ερώτηση «πώς ήταν αυτή η χρονιά;» είναι το «δύσκολη». Για μένα, για σένα, για όλο τον κόσμο. Φτωχή σε χρήματα, αισθήματα και χρόνο… Δεν προλάβαμε να κάνουμε όλα αυτά που θέλαμε, δεν είχαμε αρκετά λεφτά, δεν βρήκαμε την όρεξη ούτε καν να τα προσπαθήσουμε! 

Είναι κι εκείνα όμως που ποθήσαμε αρκετά και τα κάναμε πραγματικότητα, εκείνα που μαγικά βρήκαν το δρόμο τους κι εκείνα που τα έφερε η ζωή έτσι όπως ακριβώς έπρεπε. Εγώ θα σταθώ σε εκείνα και θα σου ζητήσω να κάνεις κι εσύ το ίδιο αποχαιρετώντας το 2014. #σκεψουλιγοθετικα

Μέσα σε αυτή τη χρονιά έκανα τα πιο ωραία ταξίδια!

Ξεκινάω από το πιο πρόσφατο στη Ρώμη. Σε μία πόλη που την έχω ερωτευτεί παράφορα από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου. Χωρίς λόγο. Άλλωστε ο έρωτας δεν έχει ποτέ λογική εξήγηση, απλά συμβαίνει. Ακολουθώντας τον Θοδωρή Μαραντίνη στην αιώνια πόλη για το#TlifeGoesToItaly, έζησα μία ανεπανάληπτη εμπειρία. (πάρε εδώ μία γεύση)

Όσο ανεπανάληπτη ήταν και η εκδρομή στο Κυριάκι με τη φίλη μου την Έμη. Δυο τρελές και ένα αυτοκίνητο! Φτάσαμε στη μέση του πουθενά χάνοντας άπειρες φορές το δρόμο μας αλλά χωρίς να μας νοιάξει στιγμή. Η διαδρομή είχε μουσική υπόκρουση Μίλτο Πασχαλίδη και μετά από το απίθανο μέρος στο οποίο φτάσαμε, κάναμε και μία στάση στην Αράχωβα.

Στο ίδιο αυτοκίνητο, βρεθήκαμε και το καλοκαίρι κάνοντας roadtrip με μουσική υπόκρουση τους Beatles. Τελικός προορισμός τα μαγευτικά Λιχαδονήσια. Όλα τα ενδιάμεσα παραλείπονται αλλά μπορώ να σου πω ότι έχουν σχέση με 4 κορίτσια που αποφάσισαν να κάνουν εναλλακτικές διακοπές στην εξοχή! (δες εδώ φωτογραφίες)

Λίγο νωρίτερα, είχα ζήσει την απόλυτη εμπειρία του να γυρίσω τα νησάκια των βόρειων Σποράδων με ιστιοπλοϊκό. Στη μέση της θάλασσας, με το μυαλό σου άδειο και στα χέρια σου μια φέτα καρπούζι! (πάρε εδώ ιδέες)

Κάπου ανάμεσα, πέρασα έναν όμορφο 25αύγουστο στην Αίγινα τηρώντας μια παράδοση χρόνων να περνάω τα γενέθλιά μου εκτός Αθηνών. 

Από τα κορυφαία ταξίδια της χρονιάς, αλλά και της ζωής μου, ήταν η Βαρκελώνη. Διακοπές με την κολλητή στο εξωτερικό. Δώσαμε ραντεβού στην Ισπανία καθώς εκείνη μένει μόνιμα πια στην Ολλανδία. Όλες οι συνθήκες ήταν τέτοιες και αυτό το ταξίδι ήταν απλά τέλειο! Καλοκαίρι, σαγκριά και estupenda! 

Από τις πιο όμορφες εμπειρίες ήταν και η εκδρομή σε Δίστομο και Λιβαδειά. Ένα ταξίδι που ενώ φαινομενικά ήμασταν τρεις, ουσιαστικά ήμασταν 4! Η Χριστίνα ήταν ήδη έγκυος και λίγους μήνες αργότερα έφερε στον κόσμο το πρώτο μωράκι της παρέας! Το πιο όμορφο κορίτσι του κόσμου. Αντικειμενικά μιλώντας! 

Αν και μικρό, στη λίστα μου θα πρέπει να μπει και το ταξίδι αστραπή στη Θεσσαλονίκη! Επαγγελματικό ταξίδι αλλά σε μια πολή που έχω επισκεφτεί αρκετές φορές και δεν χρειάζομαι και πολύ χρόνο για να μπω στο «κλίμα». Φτάνει μια μικρή βόλτα στην Αριστοτέλους. Εκεί, που μυρίζει τσουρέκι και μπουγάτσα. Ξέρεις! (διάβασε εδώ λεπτομέρειες)

Γιατί η μπουγάτσα στη Θεσσαλονίκη είναι όπως το τσίπουρο στο Βόλο. Από τους αγαπημένους προορισμούς πια. Σε συνδυασμό με τις μικρές αποδράσεις σε Πορταριά και Μακρυνίτσα. Δεν σε νοιάζει η παρέα, σε νοιάζει μόνο το μπουκαλάκι και ο μεζές!

Φυσικά, μια καλή ταξιδιάρικη χρονιά από το πρώτο ταξίδι φαίνεται! Tour στην Εύβοια με τα bad boys και τη Λία. Γιατί, κάποτε είχαμε τη Χαλκίδα! (πάρε μία γεύση εδώ)

Και αν με αφήσεις, θα μπορούσα να σου βρω πολλά ακόμα όμορφα πράγματα που έχω να θυμάμαι. Όχι γιατί δεν έγιναν άσχημα ή δεν πέρασα και δύσκολα απλά γιατί είπα στον εαυτό μου #σκεψουλιγοθετικα! Γιατί τα ταξίδια ήταν ένας από τους στόχους στη λίστα που έφτιαξα πέρυσι. Κρατάς μυστικό; Είναι και στη φετινή!

 P.S. Ψάξε στο You Tube το τραγούδι «Κλεψύδρα» των Onirama. Έχει μείνει κολλημένο στο μυαλό μου από τη μέρα που γύρισα από Ρώμη.

By TLIFE

Be my (Bat)man!

Είναι κάποιοι άνθρωποι που μπαίνουν στη ζωή σου κάπως ύπουλα. Σε κάνουν να νιώθεις ότι ήταν από πάντα εκεί. Βασικά, μπορεί και να ήταν αλλά η παρουσία τους γίνεται αισθητή ακριβώς τη στιγμή που χρειάζεται. Τη στιγμή εκείνη που έχεις την μεγαλύτερη ανάγκη από κάποιον για να σε σώσει.  Δεν έχει σημασία αν όντως χρειάζεσαι βοήθεια ή νομίζεις ότι χρειάζεσαι γιατί σε κάθε περίπτωση αυτοί οι άνθρωποι θα είναι κάπου εκεί γύρω. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που λειτουργούν για σένα σαν τους υπερήρωες. Που βλέπουν πότε θα κάνεις «σινιάλο» και εμφανίζονται. Να, όπως ο Batman!

Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Ζουν ανάμεσά μας. Απλά μερικές φορές χρειάζεται και λίγη τύχη για να πέσεις πάνω τους ή να πέσουν εκείνοι πάνω σου. Όταν γίνει το «μπαμ,  είναι εκεί που ξεκινάει η μαγεία… 

Γιατί με αυτούς τους ανθρώπους δεν χρειάζεται να πεις πολλά πολλά –ακόμα κι αν μιλάς ακατάπαυστα- για να επικοινωνήσεις. Δεν ξοδεύεις ούτε χρόνο ούτε ενέργεια σε άσκοπες εξηγήσεις. Δεν φοβάσαι να πεις αυτά που σκέφτεσαι για να μην παρεξηγηθείς, γιατί δεν θα συμβεί. Κι αν συμβεί, θα λυθεί τόσο γρήγορα που θα είναι σαν να μην έγινε ποτέ.

Δεν σου μιλάω για τέλειους ανθρώπους. Άλλωστε κανείς δεν είναι τέλειος! Σου μιλάω για ανθρώπους που κουμπώνουν τέλεια με σένα. Φίλοι, συνεργάτες, σύντροφοι…

Με αυτούς τους ανθρώπους νιώθεις μια ασφάλεια που σε κάνει να σουλατσάρεις ανενόχλητη… στο «Gotham». Είπαμε, είναι σαν τον Batman! Φυσικά, αυτό σημαίνει ότι εσύ γίνεσαι ο Robin. #Batman&Robin

Φαίδων Κεφαλέας: Το ντεμπούτο στο θέατρο, η συνεργασία με τον Σάκη Ρουβά και η τηλεόραση!

Ο Φαίδων Κεφαλέας είναι ένα πρόσωπο που κρατά χαμηλό προφίλ αλλά έχει μεγάλες φιλοδοξίες. Βάζει στόχους και δουλεύει σκληρά για αυτούς και μέχρι σήμερα έχει καταφέρει πολλά πράγματα για τα οποία μπορεί να είναι περήφανος. Αυτό το διάστημα τον βλέπουμε στον Alpha στην εκπομπή “Όλα παίζουν”, ενώ από σήμερα θα τον απολαμβάνουμε στην παράσταση “Ηρακλής, οι 12 άθλοι” στην οποία συμμετέχει. Λίγο πριν την πρεμιέρα της θεατρικής υπερπαραγωγής, στην οποία θα τον δούμε στο πλευρό του Σάκη Ρουβά, μιλάει στο TLIFE για όλα και αποδεικνύει ότι όχι μόνο έχει άποψη αλλά μπορεί και να την στηρίξει με επιχειρήματα!

Η τηλεόραση είναι μια μεγάλη αγάπη;
Είναι μία πάρα πολύ μεγάλη αγάπη η τηλεόραση. Εξάλλου έκανα και τα πρώτα μου βήματα μέσα από την τηλεόραση. Σε καμία περίπτωση δεν την αποποιούμαι. Την αγαπώ όπως αγαπώ και το θέατρο που το ανακαλύπτω μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο.



Αλήθεια, αυτό πώς προέκυψε;
Σαν σκέψη, σαν μικρόβιο υπήρχε μέσα μου το θέατρο. Με ενδιέφερε. Πάντα παρακολουθούσα παραστάσεις, κινηματογράφο, ηθοποιούς και τις ζωές τους... Έτσι, θέλοντας να βελτιώσω και τα εκφραστικά μου μέσα, βλέποντάς με στην τηλεόραση, είπα να κάνω αυτό το βήμα. Να μπω δηλαδή σε αυτή τη νέα τροχιά, στην τροχιά του ηθοποιού και να ζήσω το όνειρο από την αρχή. Θα μπορούσα να μείνω στην Ελλάδα και να κάνω μαθήματα με πολύ σπουδαίους δασκάλους που έχουμε εδώ, σίγουρα, αλλά ήθελα να ζήσω το όνειρο. Πήρα τη μεγάλη απόφαση να αφήσω πίσω μου την Ελλάδα, τους φίλους, την οικογένειά μου και να πετάξω υπερατλαντικά, μέχρι τη Νέα Υόρκη και να γνωρίσω εξίσου σπουδαίους δασκάλους, σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου και του κινηματογράφου και να πάρω πάρα πολλά πράγματα μέσα από τη διδασκαλία τους. 

Σου πέρασε από το μυαλό να μείνεις εκεί;
Βεβαίως και το σκέφτηκα. Έχω δημιουργήσει μια δεύτερη, μικρή βάση στη Νέα Υόρκη και είμαι σε συνεχή επικοινωνία με ανθρώπους του χώρου μας, με παραγωγούς, σκηνοθέτες, σεναριογράφους μέσα από το skype και το facetime. Δεν σου κρύβω ότι μου έγινε μία πρόταση όσο βρισκόμουν όσο κάναμε πρόβες και αφού είχαμε υπογράψει για το θέατρο. Μου έγινε μία πρόταση να περάσω μία audition στενού κύκλου για να συμμετάσχω σε μία σειρά. Δεν είχα τη δυνατότητα να το κάνω βέβαια αλλά, όπως καταλαβαίνεις, προκύπτουν συνεχώς πράγματα. 



Άρα, σκέφτεσαι το ενδεχόμενο να φύγεις.
Βεβαίως. Επέστρεψα στην Ελλάδα για προσωπικούς λόγους. Κάνω αυτό που αγαπάω πάρα πολύ, προέκυψε και αυτή η συνεργασία μου με τον Σάκη Ρουβά. Παρόλα αυτά η Νέα Υόρκη δεν έχει φύγει από το κεφάλι μου, η δουλειά μου εκεί. Δεν ξέρεις καμιά φορά πως τα φέρνει η ζωή τα πράγματα.

Η συνεργασία με τον Σάκη πώς είναι; 
Θα πω το κλισέ: Είναι ο απόλυτος Έλληνας σταρ! Είναι κορυφαίος. Σε αυτό που κάνει νομίζω δεν υπάρχει άλλος. Αυτό που μου κάνει εντύπωση από τον Σάκη είναι το εξής: Ότι ενώ είναι αυτό που είναι, είναι αυτός που είναι παρόλα αυτά είναι τόσο προσγειωμένος. Πατάει τόσο καλά και τόσο γερά στα πόδια του. Είναι τόσο καλοπροαίρετος και τόσο γενναιόδωρος με όλους μας. Όταν βλέπεις έναν ζωντανό μύθο, τι να σου πω. Αυτός ο άνθρωπος είναι ένα pop είδωλο ένας αριστουργηματικός καλλιτέχνης και όταν βλέπεις ότι μέσα από τη συνεργασία ότι είναι κι ένας αριστουργηματικός άνθρωπος, τον μεγαλώνει ακόμα περισσότερο! Σταρ είμαστε στην ψυχή κυρίως και βγαίνει αυτό από μέσα μας. Αυτό είναι και ο Σάκης Ρουβάς.



Ο Σάκης υποστηρίζει ότι ο καθένας μας έχει ένα Ηρακλή μέσα του. Εσύ, το πιστεύεις;
Ναι, το πιστεύω! Ανάλογα με την προσωπικότητα του καθενός μας. Η μοίρα του καθενός μας είναι και η προσωπικότητά μας. Είναι πολύ σημαντικό αυτό. Γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει να δώσει πράγματα, έχει να ανακαλύψει πράγματα μέσα του. Κρύβουμε πάρα πολλά μέσα μας που πρέπει να τα εξωτερικεύουμε, πρέπει να τα βγάζουμε για να νιώθουμε εμείς καλύτερα. Πρέπει να μάθουμε να κρίνουμε πρώτα τους εαυτούς μας και μετά να κρίνουμε τους άλλους έτσι ώστε να γινόμαστε πρώτα εμείς καλύτεροι άνθρωπο και να καλυτερεύει συνεπώς και η κοινωνία μας. 

Με το δικό σου ρόλο έχεις βρει σημεία ταύτισης;
Ναι, έχω βρει. Υποδύομαι τον Φυλέα. Ο ρόλος μου αφορά σε έναν άνθρωπο ο οποίος έρχεται σε αντιπαράθεση με τον πατέρα του, τον Αυγεία γιατί τα τελευταία 30 χρόνια έχει δημιουργήσει μία χώρα η οποία είναι μέσα στη βρωμιά. Εγώ ζω και βιώνω όλη αυτή την κατάσταση που έχει δημιουργήσει ο πατέρας μου. Προσπαθώ μόνος μου να περάσω κάποια μηνύματα που αφορούν στο περιβάλλον, στην καθημερινότητά μας, την κάθαρση -μέσα μας και έξω μας- έτσι ώστε να πω ότι υπάρχει μία ελπίδα να καλυτερεύσει ο κόσμος μας, η χώρα μας και να γίνουνε καλύτεροι μέσα από αυτό. Με την στήριξη του Ηρακλή λοιπόν ξεπερνάμε αυτό τον άθλο και όποια προβλήματα αντιμετωπίζω τα τελευταία χρόνια από τον πατέρα μου.

Οπότε πρόκειται για ένα έργο που περνάει πολλά μηνύματα στον κόσμο.
Θεωρώ πως ο κάθε άθλος από τους 12 έχει τη δική του σήμανση. Δεν έχουμε σκοπό να περάσουμε κάτι συγκεκριμένο εμείς φυσικά. Μην δούμε θέλει να δείξει αυτό με αυτή τη σκηνή, θέλει να δείξει το άλλο. Είναι πως το αντιλαμβάνεται ο καθένας μέσα του. Σίγουρα όμως υπάρχει σήμανση διαφορετική για τον κάθε άθλο που είναι όλα αυτά που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας. 

Άγχος για την πρεμιέρα υπάρχει;
Πάντα υπάρχει αλλά είναι δημιουργικό.



Το γεγονός ότι συνεργάζεσαι με τόσο σπουδαίους ανθρώπους όπως ο Σάκης Ρουβάς, η Ρούλα Πατεράκη, ο Δημήτρης Λιγνάδης, σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι “θωρακισμένος”;
Εκεί πάνω είσαι γυμνός. Όταν εκτίθεσαι πάνω στο σανίδι είσαι μόνος σου. Δεν έχεις ούτε κάποιον στο αυτί σου να σου λέει κάτι ούτε κάποιον από κάτω να σου λέει πώς να παίξεις. Είσαι γυμνός, είσαι μόνος σου. Σίγουρα η διδασκαλία μέσα από αυτούς τους ανθρώπους είναι πάρα πολύ σημαντική, είναι πολύ σπουδαίοι άνθρωποι αλλά εκεί κρίνεσαι εσύ. Η ενέργειά σου, η αύρα σου, όλο αυτό που βγάζεις. 
Φυσικά όμως και είναι σπουδαίο να έχεις τέτοιους ανθρώπους να σε καθοδηγούν και να σε μαθαίνουν. Μόνο να πάρεις έχεις από αυτούς τους ανθρώπους. Εμένα με ιντριγκάρει αυτό. Με ιντριγκάρει στο να γίνομαι ακόμα καλύτερος μέρα με τη μέρα, να το δουλεύω ακόμα περισσότερο, να τρίβομαι πάνω σε αυτό.

Αν οι κριτικές που θα γίνουν δεν είναι αρνητικές. Είσαι προετοιμασμένος και πώς λειτουργείς συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις; 
Είμαι προετοιμασμένος για όλα. Γι' αυτό και κάνουμε αυτή τη δουλειά. Όταν εκτίθεσαι είσαι προετοιμασμένος για όλα, δεν γίνεται διαφορετικά. Εγώ θα π το εξής, ότι θα αγαπήσω τόσο τους καλούς όσο και τους κακούς κριτικούς γιατί και από τους δύο έχω να πάρω.

Άρα τις διαβάζεις, ενημερώνεσαι για το τι γράφεται.
Δεν μπορώ να πω ότι τις διαβάζω. Δεν είμαι ο τύπος που κάθεται από πάνω και λέει για να δω τι γράφεται. Πίστεψέ με, δεν έχω καμία σχέση με όλο αυτό. Μέσα από την παρέα και τους φίλους μου μαθαίνω, μου λένε γράφτηκε αυτό, γράφτηκε εκείνο. Μέσα από αυτούς μαθαίνω λίγο τα τεκταινόμενα. Εγώ όμως αυτό που κρατάω είναι, αυτό που σου είπα, ότι και από τις δύο πλευρές έχω κάτι να πάρω. Τους ευχαριστώ και τους αγαπώ όλους ότι και να πούνε. Εγώ θέλω να είμαι καλός εκεί πάνω, να είμαι ο καλύτερος στο κομμάτι μου και θέλω οι άνθρωποι που θα έρθουν από κάτω, να ζήσουν όλη αυτή την ενέργεια που βγάζουμε όλοι μαζί επάνω στη σκηνή και να περάσουν τόσο όμορφα όσο περνάμε κι εμείς εκεί πάνω. 

Προσωπικός χρόνος, με όλα αυτά που κάνεις, υπάρχει για να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν;
Δυστυχώς, όχι.

Είπες πριν δεν διαβάζεις πολλά, δεν έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο αλλά παρόλα αυτά στα social media σου σε βλέπουμε ενεργό. Είναι ένας τρόπος για να γίνεσαι καλύτερος μέσα από αυτά που σου λέει ο κόσμος; Ακόμα και άνθρωποι που δεν σε ξέρουν σου μιλάνε.
Δεν μας ξέρουν προσωπικά. Είναι μια πιο έμμεση αλλά διαδραστική επαφή, σχεδόν καθημερινή, αυτή μέσα από τα social media. Είναι άνθρωποι που έρχονται στο θέατρο, που μπορεί να μας ξέρουν από την τηλεόραση. Κι από εκεί σε ξέρουν. Πρέπει να βγάζεις το μέσα σου, τον πραγματικό σου εαυτό. Ο κάθε άνθρωπος θα σε πλησιάσει, θα σε προσεγγίσει, θα σου μιλήσει, θα νιώσει πιο οικεία μαζί σου. Είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό. Η γυάλα που μπορεί να έχουν κάποιοι άνθρωποι δεν με βρίσκει σύμφωνο Αποστασιωποιήσε πάρα πολύ και η δουλειά μας δεν απαιτεί καμία γυάλα. Είναι αυτό που σου είπα, γυμνώνεσαι εκεί πάνω. Παντού γυμνώνεσαι, και στην τηλεόραση και στην κάμερα. Όλοι έχουμε κρίση και το κοινό και οι άνθρωποι που θα έρθουν να δουν την παράσταση. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε κρίση πλέον και όλοι καταλαβαινόμαστε πλέον. Καταλαβαίνουμε αν κάτι είναι ψεύτικο ή αληθινό εκεί πάνω. Αν κάποιος υποδύεται ένα ρόλο ή είναι ο ίδιος ο ρόλος. Οπουδήποτε, είτε αυτό λέγεται θέατρο είτε τηλεόραση. 


By TLIFE

H Ιταλίδα τραγουδίστρια Nathalie: ''Ανυπομονώ να βρεθούμε στη σκηνή με τον Θοδωρή Μαραντίνη''

Μια ξεχωριστή συναυλία στη Ρώμη ετοιμάζεται να δώσει η Nathalie με guest εμφανίσεις πολλών γνωστών καλλιτεχνών. Ανάμεσά τους θα είναι και ο δικός μας Θοδωρής Μαραντίνης. Η Ιταλίδα τραγουδίστρια και ο frontman των Onirama θα ερμηνεύσουν μάλιστα μαζί το τραγούδι “Κλεψύδρα” με ιταλικούς και ελληνικούς στίχους! 

Μια unplugged εκδοχή του κομματιού του αγαπημένου σου συγκροτήματος σου παρουσιάσαμε αποκλειστικά μέσα από το TLIFE και με τη φωνή της Nathalie.

Λίγες ώρες πριν από το live της Κυριακής, η Ιταλίδα τραγουδίστρια μιλάει στο TLIFE για την συνεργασία της με τον Θοδωρή, για την επίσκεψή της στην Ελλάδα και όλα όσα της έκαναν εντύπωση, για το ξεκίνημά της στο ιταλικό X-Factor αλλά και για τα όνειρά της στη μουσική. 



Τι θα πρέπει να περιμένουμε από τη συναυλία σου στη Ρώμη;
Θα είναι σίγουρα ένα πολύ ιδιαίτερο απόγευμα. Η Ρώμη είναι η πόλη που μεγάλωσα και ήθελα κάτι διαφορετικό σε σχέση με τα άλλα μου show. Σίγουρα θα υπάρχει η μουσική μου, τόσο με πιο soft αλλά και πιο rock στιγμές, θα δείτε υπέροχους καλεσμένους πάνω στη σκηνή μαζί μου, με δικά μου και δικά τους τραγούδια. Θα είναι σαν ένα πάρτι με φίλους!

Γιατί διάλεξες τον Θοδωρή Μαραντίνη;
Ο Θοδωρής είναι ένα καταπληκτικός καλλιτέχνης. Έχω εντυπωσιαστεί με τις διαφορετικές αποχρώσεις της μουσικής των Onirama. Δίνει όλη του την ενέργεια σε αυτό που κάνει, και επιπλέον έχει την περιέργεια να τραγουδήσει σε άλλες γλώσσες, κάτι που έχουμε κοινό. Ανυπομονώ να βρεθούμε στη σκηνή μαζί.



Μετέφρασες το τραγούδι «Κλεψύδρα» στα Ιταλικά. Υπάρχει κάποιο άλλο κομμάτι των Onirama που σου αρέσει;
Ναι, «Οι Φόβοι του Πρίγκηπα» είναι ένα πολύ όμορφο τραγούδι.

Έχεις επισκεφτεί πότε την Ελλάδα; Πώς θα σου φαινόταν η ιδέα μιας συναυλίας εδώ;
Το ταξίδια, μαζί με την μουσική, είναι το πάθος μου. Οπότε ναι, έχω επισκεφτεί την Ελλάδα όταν ήμουν παιδί, και ακόμη πρόκειται για έναν από τους αγαπημένους μου προορισμούς. Εντυπωσιάστηκα από τη θάλασσα, τα τοπία, τους αρχαιολογικούς χώρους, το φαγητό και την καλοσύνη των ανθρώπων. Θα ήθελα πολύ να έρθω στην Ελλάδα για διακοπές αλλά αν κατάφερνα να το συνδυάσω με την μουσική μου, αυτό θα ήταν απίθανο. Θα ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής με κάτι τέτοιο.

Στο παρελθόν έχεις συμμετάσχει στο Ιταλικό X-Factor. Πιστεύεις ότι αντίστοιχα show δίνουν ευκαιρίες σε νέους καλλιτέχνες για ένα δυνατό ξεκίνημα στην καριέρα τους;
Πιστεύω ότι είναι μια πολύ καλή ευκαιρία, ιδίως για όσους καλλιτέχνες έχουν και κάποια εμπειρία στο τραγούδι. Πρέπει να αισθάνεσαι έτοιμος πριν συμμετάσχεις σε ένα τέτοιο show, με μια καθαρή εικόνα του ποιος είσαι και τί είδος μουσικής θέλεις να ασχοληθείς.



Εσύ, είσαι ευχαριστημένη με ό,τι έχεις καταφέρει από τότε;
Είμαι ιδιαίτερως χαρούμενη που μπορώ να ασχοληθώ με αυτό που αγαπώ:τη μουσική! Μέσα σε αυτά τα χρόνια μετά το X-Factor έχω βγάλει 2 album τα οποία με αντιπροσωπεύουν και είχα την ευκαιρία να δουλέψω με εκπληκτικούς καλλιτέχνες όπως Skunk Anansie, Franco Battiato, Raf και πολλούς άλλους. Πολλά από τα όνειρα μου έχουν πραγματοποιηθεί, αλλά έχω αρκετά ακόμη που θέλω να κυνηγήσω.

Ποιός είναι ο αγαπημένος σου καλλιτέχνης και με ποιον θα ήθελες να κάνεις συναυλία;
Έχω πολλούς αγαπημένους τραγουδιστές, ένας από αυτούς είναι ο Eddie Vedder των Pearl Jam. Μου αρέσει η ροκ και τον βρίσκω σπουδαίο. Μια συναυλία μαζί τους θα ήταν απίστευτη.



Ποιο είναι το μεγαλύτερο σου όνειρο σχετικά με την καριέρα σου και ποιο για τη ζωή σου γενικά;
Το μεγαλύτερο μου όνειρο είναι να κάνω παγκόσμια περιοδεία, ακόμη και σε μέρη που δεν είναι τόσο γνωστά. Το καλύτερο θα ήταν να καταφέρω να συνδυάσω τα ταξίδια με την μουσική μου μαζί. 

By TLIFE

Σάκης Ρουβάς: «Η καλύτερη στιγμή είναι όταν γυρίζω το βράδυ σπίτι και πέφτουν όλες οι αγκαλιές»

Ο «Ηρακλής» που θα ενσαρκώσει ο Σάκης Ρουβάς από τις 12/12 στο Pantheon Theater θα γίνει σημείο αναφοράς. Ήδη η παράσταση έχει γίνει talk of the town αφού όλοι περιμένουν πώς και πώς να δουν το νέο θεατρικό εγχείρημα του κορυφαίου Έλληνα σταρ. Την ίδια αγωνία φαίνεται να έχει κι εκείνος. Δημιουργική αγωνία. Ανυπομονεί να ξεκινήσουν οι παραστάσεις, να νιώσει ξανά την ενέργεια του κόσμου και να δώσει τη δική του. 

Όταν ο Σάκης κάνει κάτι που αγαπάει, τα δίνει όλα και το θέατρο είναι κάτι που αγαπάει πολύ. Μεγαλωμένος σε θεατρική οικογένεια, άλλωστε, έχει συνηθίσει από μικρός να βρίσκεται σε τέτοιους χώρους. Η σκηνή είναι το φυσικό του περιβάλλον και σε ότι κι αν εμπλέκεται αυτομάτως μετατρέπεται σε υπερθέαμα. Για αυτό ακριβώς μιλάμε και στην παράσταση «Ηρακλής, οι 12 άθλοι».



Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ιδανικότερο πρωταγωνιστή για την συγκεκριμένη παράσταση από τον Σάκη. Πέρα από τη σωματική διάπλαση, για την οποία τους τελευταίους δύο μήνες κάνει σκληρή προπόνηση, έχει και το υπόβαθρο για να ενσαρκώσει έναν από τους πιο αγαπημένους ήρωες της ελληνικής μυθολογίας. Μέσα στο μυαλό μου ο Σάκης μοιάζει στον Ηρακλή και του το είπα.

Η ζωή και η πορεία του μοιάζει με τον τρόπο που ο ήρωας κατάφερνε κάθε άθλο του και μάθαινε μέσα από αυτούς και εξελισσόταν φτάνοντας στο τέλος τη θέωση. «Νιώθω έτσι. Βέβαια, για να καταφέρουμε να φτάσουμε εκεί που έφτασε ο Ηρακλής, δηλαδή στη θέωση, έχουμε πάρα πολλούς άθλους ακόμα. Καθημερινούς. Αλλά, ξέρεις τι; Νομίζω ότι όλοι είμαστε έτσι. Όλοι οι άνθρωποι παλεύουν καθημερινά. Η μόνη διαφορά, για το αν θα μοιάσουμε στον Ηρακλή ή όχι, είναι αν μαθαίνουμε από αυτά που μας συμβαίνουν κάθε μέρα. Αν όλα αυτά που πολεμάμε και κερδίζουμε καθημερινά, μας διδάσκουν και κάτι. Αυτό ήταν το σπουδαίο με τον Ηρακλή. Ότι κάθε φορά που έκανε έναν άθλο διευρυνόταν και το πνεύμα του και η ψυχή του. Και μέσα από αυτούς τους άθλους τελικά κατάφερε να δει τον Θεό, να φτάσει το Θεό.»



Επιμένει ότι όλοι έχουμε μέσα μας έναν «Ηρακλή». Αυτό υπογράμμισε και στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου και τον ρωτάω αν αυτό είναι τελικά το μήνυμα που θέλει να περάσει στο έργο. «Ο καθένας από εμάς κρατάει αυτό που χρειάζεται. Εφόσον η παράσταση είναι τέτοια που έχει στο DNA της αυτό το πράγμα, ασχολείται και διερευνά πράγματα τα οποία έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη ύπαρξη και τα διερευνά σε βάθος και βάζει τους θεατές σε μία αναζήτηση, μία αναρώτηση σε σχέση με αυτό που παρακολουθούν, τότε είναι σίγουρο ότι οι θεατές θα έχουν αποκομίσει κάτι από αυτή την παράσταση και τότε είναι μεγάλο το κέρδος.» 

Τι διαφορετικό θα δούμε όμως σε αυτή την παράσταση; Ο Ηρακλής είναι εκ των πραγμάτων ένας από τους πολύ αγαπημένους ήρωες. Τον έχουμε δει σε θεατρικές παραστάσεις, κυρίως παιδικές, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση. Τι είναι αυτό που τους κάνει όλους να μιλούν για «υπερθέαμα», πέρα από το προφανές που είναι οι συντελεστές του; «Όλοι οι συντελεστές είναι εξαιρετικοί και αυτό που πιστεύω ότι είναι διαφορετικό σε αυτή την παράσταση είναι, αυτό που είπε ο Δημήτρης Λιγνάδης, ότι είναι σαν κρεμμύδι. Έχει πάρα πολλά στρώματα και υποστρώματα τα οποία γίνονται αντιληπτά από όλους τους ανθρώπους. Κι από τα παιδιά, ίσως πιο εξωτερικά, κι από κάποιους ακαδημαϊκούς οι οποίοι μπορεί να έρθουν για να δουν την παράσταση», μου εξηγεί ο Σάκης.



Φυσικά, δεν παραλείπει να αναφερθεί στους ανθρώπους που τον πλαισιώνουν σε αυτή την υπερπαραγωγή. Ένας από αυτούς είναι και ο Απόλλων Παπαθεοχάρης με τον οποίο έχει συνεργαστεί πολλές φορές στο παρελθόν και συνατώνται και τώρα στο πρώτο του θεατρικό εγχείρημα. «Όμως έχει φροντίσει να το κάνει με τέτοιο τρόπο και με τέτοιους συντελεστές που να είναι σαν να το κάνει πολύ καιρό. Με τον Δημήτρη Λιγνάδη, τον Γιάννη Λιγνάδη και με την κυρία Ρούλα Πατεράκη (σ.σ. ο σεβασμός στο πρόσωπο αυτής της σπουδαίας ηθοποιού φαίνεται στο ότι όλοι αναφέρονται σε εκείνη με τον προσδιορισμό «κυρία»). Πολύ αξιόλογοι άνθρωποι είναι και η Νίκη Παπαθεοχάρη που έχει γράψει τους στίχους, ο Γιώργος Πούλιος που έχει κάνει επενδύσεις σε πάρα πολλές θεατρικές.»

Όσο μιλάμε ακούγονται τα τραγούδια της παράστασης. Δεν είναι αφηγηματικά, είναι τραγούδια που σου μεταφέρουν συναισθήματα. Και φυσικά μιλώντας για συναίσθημα δεν θα μπορούσε να μην πάει η συζήτηση στα παιδιά του. Αναρωτιέμαι αν στην Αναστασία, που είναι η μεγάλη της οικογένειας, μιλάει για τον ήρωα που θα ενσαρκώσει. «Αυτό τον καιρό της διαβάζω Οδύσσεια και Ιλιάδα και της αρέσει πάρα πολύ. Για τον Ηρακλή δεν της έχω μιλήσει, αλλά θα την φέρω πολύ σύντομα. Αυτές τις μέρες θα την φέρω στις πρόβες για να δει», μου λέει συμπληρώνοντας πως θέλει να δει και τον τρόπο που θα αντιδράσει ως θεατής. 



Συνήθως, η δεσποινίδα Ρουβά με τον μπαμπά της είναι κτητική και δεν θέλει να τον μοιράζεται. Θυμάμαι, τότε που είχε βρεθεί σε συναυλία του στην Αρχαία Ολυμπία και κατέληξαν μπαμπάς και κόρη να τραγουδούν αγκαλιά στη σκηνή! Δες εδώ!

Βέβαια, η Αναστασία μαζί με τον Αλέξανδρο και την μικρή Αριάδνη είναι και η πηγή ενέργειάς του. Σε όλο αυτό το απαιτητικό πρόγραμμα που έχει στην καθημερινότητά του, η καλύτερη στιγμή είναι το βράδυ που γυρίζει σπίτι. «Το πρόγραμμα είναι πολύ έντονο. Βεβαίως, όταν γυρνάω το βράδυ σπίτι κι ετοιμάζω τα παιδιά να μπουν στα κρεβάτια τους είναι εξαιρετική στιγμή. Γιατί εκεί είναι που πέφτουν όλες οι αγκαλιές (γελάει) και ξαναγεμίζω με ενέργεια. Δεν είναι εύκολο αλλά είναι πολύ αποδοτικό και με γεμίζει πάρα πολύ», περιγράφει.



Οπότε, τα παιδιά λειτουργούν και λίγο σαν αποφόρτιση; «Βέβαια. Και αποφόρτιση και μεγάλη παροχή αγάπης.»

Κλείνοντας και με αφορμή τη νέα ταινία «Chevalier», που όπως μου λέει θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 2015, τον ρωτάω για το ενδεχόμενο να κάνει τηλεόραση παρόλο που είναι πιο απαιτητικό. Όχι σαν παρουσιαστής αυτή τη φορά, αλλά σαν ηθοποιός σε κάποιο σίριαλ. Μιας και ο Ηρακλής είναι πια το 5ο εγχείρημα στην υποκριτική (Alter Ego, Στα Άκρα, Βάκχες, Chevalier) και έχει δοκιμάσει και το θέατρο και τον κινηματογράφο. «Στο κομμάτι της υποκριτικής είναι κι αυτό. Πιο απαιτητικό από τις ταινίες δεν νομίζω ότι είναι, και αναφέρω τον κινηματογράφο που είναι στην ίδια κατηγορία κάπως», διευκρινίζει και απαντά «Γιατί όχι; Μόλις μου δοθεί η ευκαιρία ή η σωστή πρόταση. Γιατί όχι;»

By TLIFE

Ευγένιος Τριβιζάς: Η εγκληματολογία, τα παιδικά βιβλία και οι νέοι του ήρωες!

Υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να σου υπογράφουν ένα από τα αγαπημένα σου βιβλία; Ναι! Να παίρνεις συνέντευξη από τον συγγραφέα του! Αυτό το καλύτερο μου συνέβη κι εμένα και πιστεύω η χαρά μου θα κάνει πάαααααρα πολύ καιρό να ξεθωριάσει. Ο Ευγένιος Τριβιζάς δεν είναι απλά ένας από τους πιο αγαπημένους συγγραφείς μικρών και μεγάλων. Δεν είναι απλά ένας από τους καλύτερους παραμυθάδες. 

Ανήκει σε μία ειδική κατηγορία ανθρώπων που πηγαινοέρχονται ανάμεσα στην φαντασία και την πραγματικότητα. Έχει κάνει αμέτρητα χιλιόμετρα σε αυτή τη διαδρομή. Κατά την διάρκειά τους, γέμισε τις αποσκευές του με εκατοντάδες τίτλους βιβλίων και ήρωες, με αμέτρητες διακρίσεις και βραβεία και εκατομμύρια αναγνώστες και φίλους! 

Μπορεί να μην ξέρουν πολλοί το γεγονός ότι διδάσκει εγκληματολογία σε πανεπιστήμιο της Αγγλίας αλλάόλοι ξέρουν ότι γράφει τα καλύτερα παιδικά βιβλία. Σίγουρα έχει πέσει κάποια στιγμή στα χέρια σου κάποιο ή έστω έχει πάρει κάπου το μάτι σου τη Φρουτοπία. Αν δεν έχει συμβεί τίποτα από τα δύο, είναι η ιδανική ευκαιρία να τον γνωρίσεις μέσα από αυτή τη συνέντευξη - ταξίδι! 



Η εγκληματολογία σάς βοηθάει να γράφετε καλύτερα παραμύθια ή τα παραμύθια σάς βοηθούν στην εγκληματολογία;
Πολλά από τα θέματα τα οποία πραγματεύεται η σύγχρονη εγκληματολογία προσφέρουν πλούσιο υλικό για τα βιβλία μου, όπως η δίκη ενός σκιάχτρου που ονειρεύεται να πετάξει και η καταδίκη του για παράβαση του νόμου της ταχύτητας στο έργο «Το όνειρο του σκιάχτρου» (εκδόσεις ΕΣΤΙΑ), οι αβάστακτες ενοχές της Άννας στη «Νύχτα της Μπανανόφλουδας» (εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ), οι εξωφρενικοί τρόποι εκτέλεσης καταδίκων στο «Τηγάνι του δήμιου» (εκδόσεις ΚΑΛΕΝΤΗ), η απροσδόκητη συνάντηση ενός διαρρήκτη και ενός φιλάργυρου μέσα σε ένα χρηματοκιβώτιο στις «Χελώνες του βαρώνου» (εκδόσεις ΚΑΛΕΝΤΗ) ή η αναζήτηση ενός κλεμμένου μπιμπερό σε ένα κακόφημο λιμάνι στο «Μωρό που του κλέψανε το μπιμπερό» (εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ).

Και ας μην ξεχνάμε πρώτον ότι οι μύθοι και τα παραμύθια βρίθουν από απαγωγές, δολοπλοκίες, ύπουλες δολοφονίες, εκτελέσεις και άλλες εγκληματικές πράξεις με φαρμακωμένα μήλα και φούρνους με μικρά παιδιά σε θελκτικά ζαχαρένια σπιτάκια.

Πώς γεννήθηκε η ανάγκη σας να γράψετε παιδικά παραμύθια;
Όταν ήμουν μικρός και κάποιο παραμύθι που μου διάβαζαν έφτανε στο τέλος του και άκουγα το «και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα» αισθανόμουν προδομένος. Αυτοί μπορεί να ζούσανε καλύτερα, εμένα όμως με εγκαταλείπανε στα κρύα του λουτρού. Προσπαθούσα, λοιπόν, να φανταστώ τι θα συνέβαινε αν συνεχιζόταν η ιστορία. Άλλοτε έδινα τις πρώτες βοήθειες στο νικημένο δράκο, άλλοτε προσπαθούσα να βρω πού κρύβεται ο όγδοος παραμελημένος νάνος, αλλοτε να μαντέψω ποιο ήταν το τελευταίο όνειρο που έβλεπε η Ωραία Κοιμωμένη προτού ξυπνήσει, άλλοτε να βρω τον τσαγκάρη που είχε φτιάξει τα παπούτσια του παπουτσωμένου γάτου. Αυτή η λαχτάρα μου να μην τελειώνει ποτέ ένα παραμύθι που μου άρεσε, έγινε η αφορμή για να αρχίσω να γράφω τα δικά μου.



Ένας συγγραφέας παιδικών βιβλίων πρέπει απλά να αγαπάει τα παιδιά ή και να νιώθει παιδί;
Πρέπει να είναι σε θέση να αντικρίζει τον κόσμο από τη σκοπιά ενός παιδιού. Να ξαναβρίσκει τη φρεσκάδα της ματιάς, τη διάθεση για παιχνίδι, την περιέργεια, τον ενθουσιασμό για το φαινομενικά ασήμαντο.

Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν γονιό και σε ένα παιδί του σήμερα;
Να αφιερώνουν χρόνο ο ένας στον άλλο, να απολαμβάνουν μαζί το κάθε τι. Ένα βιβλίο, μια παράσταση, ένα ουράνιο τόξο, ένα πυροτέχνημα.

Ποιος ήρωας από όλα τα παραμύθια σας πιστεύετε ότι αγαπήθηκε πιο πολύ από τους αναγνώστες σας και ποιος είναι ο δικός σας αγαπημένος;
Ο κάθε αναγνώστης ανάλογα με τον χαρακτήρα, τις εμπειρίες και τα ενδιαφέροντά του έχει τον δικό του αγαπημένο ήρωα. Για άλλους είναι ο Τουρτούρι ο χιονάνθρωπος, για άλλους ο Θάνος το κολοκυθάκι, για άλλους η μάγισσα Φρικαντέλα και για άλλους το παπί που έκανε πιπί στον Μισισιπή.



Υπάρχουν στιγμές που νιώθετε ότι έχετε στερέψει από έμπνευση και τι κάνετε τότε;
Κάποτε νόμιζα ότι οι ιδέες για ιστορίες κάποια στιγμή στερεύουν και θα έπρεπε να τις κυνηγάω με ένα ιπτάμενο χαλί και να τις αρπάζω με μια απόχη που το δίκτυ της θα ήταν πλεγμένο από κόκκινες κλωστές παραμυθιού. Στη συνέχεια όμως διαπίστωσα ότι οι ιστορίες έχουν κάτι το κοινό με τη Λερναία Ύδρα. Μια γράφεις και πολλές περισσότερες προκύπτουν.

Έτσι, όπως με τα γράμματα της αλφαβήτας μπορούμε να σχηματίσουμε άπειρες λέξεις και φράσεις, όπως με τα βασικά χρώματα έχουμε χιλιάδες αποχρώσεις και μπορούμε να ζωγραφίσουμε άπειρους πίνακες, το ίδιο συμβαίνει και με την επιλογή, έκφραση και συνδυασμό των ιδεών για ιστορίες.

Υπάρχει πάντα κάποιο βιβλίο που είναι στα σκαριά; Αν ναι, τι γράφετε αυτή την περίοδο;
Όχι ένα. Γράφω και επεξεργάζομαι παράλληλα τρία τέσσερα. Αυτή την περίοδο γράφω ένα βιβλίο με τίτλο «Η συμμορία των σαράντα πιγκουίνων» και άλλο ένα με τίτλο «Η πεταλούδα και ο αρλεκίνος». Ολοκληρώνω και μια σειρά βιβλίων με γενικό τίτλο «Οι εκπληκτικές περιπέτειες της οικογένειας Χλαπατσούλη» που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ψυχογιός.



Κάπου διάβασα ότι έχετε ανακαλύψει 484 χώρες. Σε ποια θέλετε να πηγαίνετε ξανά και ξανά;
Αυτό ίσως το διαβάσατε πριν αρκετά χρόνια. Στις χώρες αυτές έχουν προστεθεί πολλές ακόμα όπως το Κουφέιτ, η Χαλβάη, η Ντολμανδία και η Χιονολουλού... Αν και πολύ θα το ήθελα, δεν προλαβαίνω να επισκέπτομαι παραπάνω από μια φορά την κάθε μία για να μην αδικήσω τις άλλες που περιμένουν πως και πως να τις ανακαλύψω. Το ορμητήριό μου, πάντως, είναι πάντα το Νησί των Πυροτεχνημάτων όπου ζω με τον Πουκιπόν τον άσπρο μου ελέφαντα, τον παπαγάλο μου τη Σύνθια, μια παρδαλή λεοπάρδαλη και ένα αόρατο πράσινο καγκουρό.

Από ποιον θα ήθελε σήμερα να πάρει συνέντευξη ο δαιμόνιος δημοσιογράφος Πίκος Απίκος;
Από έναν πιγκουίνο για να τον ρωτήσει τη γνώμη του για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.



Αν ο Αιμίλιος το μήλο, ο ξακουστός δήμαρχος της Φρουτοπίας, επισκεπτόταν σήμερα τη Βουλή, πώς πιστεύετε ότι θα αντιδρούσε;
Θα πάθαινε έμφραγμα του μηλοκαρδίου.

By TLIFE