Πώς να τα πω όλα αυτά;

Τόσα πράγματα που έχω στο κεφάλι που και πως να τα εκφράσω... Θα μπορούσε κανείς να με παρεξηγήσει και να με θεωρήσει σκεπτόμενη αλλά δεν είμαι. Είμαι μία μπερδεμένη ύπαρξη. Τόσο μπερδεμένη που δεν μπορώ να ξεχωρίσω τι είναι αυτό που πραγματικά θέλω σε σχέση με αυτό που μου λένε οι άλλοι ότι θέλω, τι είναι αυτό που έχω ανάγκη σε σχέση με αυτό που προσπαθούν οι άλλοι να μου περάσουν ότι έχω ανάγκη...

Τόσα πολλα συναισθήματα, τόσες πολλές σκέψεις που αν αποτυπώνονταν σε χαρτί θα έμοιαζαν σίγουρα με μουντζούρες. Αυτές οι μουτζούρες προς το παρόν όμως είναι μέσα στο κεφάλι μου και δεν με αφήνουν να ησυχάσω. Δεν ξερω αν ήμουν και ποτέ χωρίς τέτοιες στο κεφάλι μου αλλά σίγουρα ήταν πολύ λιγότερες.

Η ζωή μου συνήθιζε να είναι πιο απλή. Τα πράγματα μέσα σε αυτή πιο ξεκάθαρα και οι άνθρωποι ήταν όλοι όπως θα έπρεπε να είναι. Τώρα ίσως να άλλαξα εγώ και να φαίνονται όλα διαφορετικά. Ίσως να άλλαξαν οι άλλοι. Ίσως να άλλαξαν και οι δυό μεταβλητές. Πάντως η ζωή δεν είναι το ίδιο απλή...

Όλα αυτά που σκέφτομαι και νιώθω δεν μπορώ να να εκφράσω με λίγες γραμμές σε ένα κείμενο. Ούτε καν με εικόνες που το άθροισμά τους σε λέξεις ξεπερνά τις χίλιες! Πώς να πω όλα αυτά που νιώθω και σκέφτομαι; Πώς να εκφράσω και την πιο μικρή πτυχή των συναισθημάτων μου που με κάνουν να λειτουργώ με συγκεκριμένο τρόπο;

Ούτε στον ίδιο τον εαυτό μου δεν μπορώ...