Every summer has a story…

Οι καλοκαιρινές ιστορίες είναι αυτές που ζεσταίνουν την καρδιά σου όλο το χειμώνα. Όλα όσα ζεις και όσα κάνεις, ειδικά στις διακοπές, είναι οι καλύτερες αναμνήσεις της χρονιάς. Και έχουν πάντα την αύρα από το θαλασσινό αεράκι, γεύση από την αλμύρα της ακρογιαλιάς και τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Οι δικές μου ιστορίες είναι αδιαπραγμάτευτα έτσι ενώ έχουν και μουσική υπόκρουση. Συνήθως από κάποιο τραγούδι του Μίλτου Πασχαλίδη.

Αυτό κάνει μαγικό το καλοκαίρι σου είναι λοιπόν αυτές οι ιστορίες. Πολλές φορές δεν τις περιγράφεις σε κανέναν ή επιλέγεις να τις μοιραστείς με πολύ λίγους για να μην φύγει η χρυσόσκονη από πάνω τους. Άλλωστε η μαγεία δεν περιγράφεται με λόγια απλά συμβαίνει…

The story of the summer is the story of my life! Φέτος, έζησα πράγματα που δεν έχω ξαναζήσει ή που τέλος πάντων δεν τα είχα βιώσει ποτέ έτσι. Ακόμη και οι βόλτες στη θάλασσα είχαν άλλη νοημοδότηση.

Η μελαγχολία που έφερε η επιστροφή στην Αθήνα ενισχύει την αξία των ημερών αυτών στο νησί. Και αυτό που κατάλαβα είναι ότι, πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή στο έπακρο! Κάπως έτσι γράφονται οι καλύτερες καλοκαιρινές ιστορίες…

«Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα»

Αυτή τη ''φράση'' την ξαναείδα πρόσφατα γραμμένη σε ένα πανό που έφτιαξαν εκπαιδευτικοί και μαθητές στην Κρήτη. Ήταν στο πλαίσιο μίας κινητοποίησης που έκαναν με αφορμή τα όσα έγιναν την περασμένη χρονιά στον χώρο της παιδείας. (δες εδώ περισσότερα) Και κρύβει μία τόσο μεγάλη αλήθεια. «Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα». Γιατί τα παιδιά είναι το μέλλον και χωρίς αυτά, είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να υπάρξει. Ή μήπως όχι για όλους;

Σίγουρα όχι για αυτούς που ευθύνονται για όσα γίνονται στη Γάζα. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Unicef σκοτώθηκαν τον τελευταίο μήνα (και μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές) 419 παιδιά.

Τα νούμερα από μόνα τους είναι σοκαριστικά. Γιατί δεν μιλάμε απλά για νεκρούς πολέμου. Μιλάμε για παιδιά. Για ψυχούλες που θα έπρεπε να τους νοιάζει μόνο το δικό τους παιχνίδι και όχι αυτό των συμφερόντων, κάθε είδους.



Τα παιδιά έρχονται στον κόσμο με σκοπό να τον αλλάξουν, να τον κάνουν καλύτερο. Δεν έχω δικά μου παιδιά αλλά αν αξιωθώ να αποκτήσω θα φροντίσω να τα προστατεύω και να τα προσέχω σαν τον μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου.

Γιατί η ελπίδα μας πηγάζει από εκείνα. Μια ελπίδα που στη Γάζα αργοσβήνει. Εκεί, τα παιδιά πεθαίνουν από αληθινές οβίδες, δεν παίζουν “πόλεμο” με τους φίλους τους. Ανοίγοντας τα μάτια τους το πρωί δεν βλέπουν τον ήλιο, βλέπουν τη σκόνη που αφήνουν πίσω τους οι βομβαρδισμοί. Κι αν σε κάποιες στιγμές οι μεγάλοι αποφασίσουν εκεχειρία, ζουν με τον φόβο για το τι θα τους φέρει η επόμενη μέρα. Ρε, δεν θα έπρεπε να είναι έτσι ο κόσμος σου λέω!



Αυτά που σου λέω, ίσως είναι απλά άμεσης κατανάλωσης για σένα. Θα σε προβληματίσουν για λίγο και μετά θα συνεχίσεις να ζεις έτσι όπως ζούσες μέχρι σήμερα. Γιατί έχεις κι εσύ τα δικά σου προβλήματα και τις δικές σου μάχες. Κι ο φίλος σου τραβάει τα δικά του ζόρια. Κι ο φίλος του φίλου σου τα βγάζει δύσκολα βόλτα. Όλοι ζούμε, λίγο ή πολύ, στην ίδια καθημερινότητα που σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με αυτή στη Γάζα.

Δεν έχω στόχο να σε κάνω να νιώσεις ενοχικά. Κι εγώ ετοιμάζομαι να πάω διακοπές και ονειρεύομαι όλο το χρόνο παραλίες και παγωτά, ηλιομάζεμα και μετά κοκτεϊλάρες. Έτσι είναι η ζωή! Αλλά μπορείς παρόλα αυτά να αλλάξεις λίγο τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα...

Να, δες εδώ, εδώ κι εδώ τρία από τα πιο ωραία κείμενα γνώμης που διάβασα πρόσφατα. Γροθιά στο στομάχι! Εγώ έτσι τα ένιωσα. Πριν καν δω τις σοκαριστικές εικόνες με τα αιμόφυρτα παιδάκια και τα ξεψυχισμένα κορμάκια τους.



Και με αφορμή το ειδικό, ας το κάνουμε και πιο γενικό. «Υπερασπίσου» το παιδί... που πέφτει θύμα ξυλοδαρμού και σεξουαλικής κακοποίησης ακόμα και από την ίδια του την οικογένεια, που δέχεται bullying, που μένει ορφανό, που μένει άστεγο, που δεν μπορεί να πάει σχολείο ενώ το θέλει, που είναι άρρωστο. «Υπερασπίσου» το παιδί… κι ας μην μιλάει την ίδια γλώσσα με εσένα κι ας μην έχετε το ίδιο χρώμα δέρματος ή την ίδια θρησκεία κι ακόμα κι αν δεν ζείτε στην ίδια χώρα.

Υπάρχουν πολλά τέτοια παιδιά εκεί έξω και ανήκουν κι αυτά στην «ελπίδα» μας. Υπάρχουν τρόποι για να τα «υπερασπιστείς» και θα σου πω έτσι στα γρήγορα επτά από αυτούς: «Action Aid», «Unicef», «Το χαμόγελο του Παιδιού», «Παιδικά Χωριά SOS”, «Μαζί για το παιδί», «Φλόγα» και «Σύλλογος Ελπίδα».

P.S. Ψάξε στο You Tube το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου με τίτλο "Τα παιδιά που χάθηκαν".

By TLIFE 

Ας μιλήσουμε για όρια…

Μεγάλη συζήτηση ανοίγω. Το ξέρω. Τα όρια και τα περιθώρια του καθενός εξαρτώνται από πολλά πράγματα. Το σημαντικό είναι ότι πρέπει να υπάρχουν. Οι διαχωριστικές γραμμές είναι καλό να υπάρχουν. Είναι σαν αυτές τις γραμμές που έχουν οι δρόμοι και ξέρεις που μπορείς να προσπεράσεις, που μπορείς να σταματήσεις και που δεν πρέπει να πας. Αν παρακούσεις αυτές τις γραμμές φυσικά υπάρχουν συνέπειες που στην καλύτερη περίπτωση είναι απλές κυρώσεις.

Κάπως έτσι γίνεται σε όλα τα πράγματα στη ζωή μας. Τα όρια που βάζεις ή που βάζει ο άλλος αντίστοιχα είναι αυτά που σε προστατεύουν. Αν τα ξεπεράσεις… ΜΠΑΜ!

Βέβαια, το ίδιο βασανιστικό είναι να φτάνεις συνεχώς στα όρια σου. Και ξέρεις ποιος φταίει; ΕΣΥ! Ή δεν τα  έθεσες σωστά ή δεν διεκδίκησες την τήρησή τους. Σε όποια και από τις δύο περιπτώσεις ανήκεις όμως δεν σημαίνει ότι είσαι καταδικασμένος. Τα όρια αλλάζουν. Όσο κι αν στενεύουν κάποιες φορές τα περιθώρια μπορείς να ξαναπατήσεις από πάνω τις διαχωριστικές σου γραμμές.

Πώς η Νατάσα Θεοδώριδου τραβάει λοιπόν σε όλα μια κόκκινη γραμμή; Κάτι τέτοιο… RESTART!

Τα όρια δεν είναι αυτά που σε χωρίζουν αλλά που σε ξεχωρίζουν. Τα όρια δεν σε εγκλωβίζουν αλλά σε απελευθερώνουν. Δεν σκοτώνουν τις ιδέες σου αλλά γεννούν άλλες. Ο σκοπός τους είναι ο σεβασμός και η ανάπτυξη της προσωπικότητας του ανθρώπου. Εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, δεν αντιλέγω, αλλά είναι ζωτικής σημασίας. Τα όρια σου, η ζωή σου!

Πρώτα τα χαράζεις και μετά ''απαιτείς'' από τους άλλους να τα σεβαστούν...  Φυσικά, διανοητικά, συναισθηματικά, κοινωνικά, σεξουαλικά, οικονομικά, χρονικά αλλά και -γιατί όχι- προσωπικά όρια. Ας μιλήσουμε για όρια...

Το ζευγάρι που τα άφησε όλα για να διασχίσει την Αφρική με μια σκηνή και δυο σακίδια

Ο Έλπις και η Δώρα είναι από τα πιο τρελά ζευγάρια που θα συναντήσει κανείς στον πλανήτη μας! Έχουν όμως από εκείνη την τρέλα, την καλή, που σε κάνει να τους αγαπήσεις και να θες να ακολουθήσεις το παράδειγμά τους. Περίπου δηλαδή, γιατί το να τα παρατήσεις όλα και να ξεκινήσεις με μόνο μία σκηνή και δύο σακίδια να διασχίσεις την Μαύρη Ήπειρο δεν είναι κάτι που μπορείς εύκολα να το κάνεις. Μπορείς όμως να εμπνευστείς από το ταξίδι τους και να ακολουθήσεις το μότο τους Dream, Travel, Live. 

Τα δύο παιδιά θα γνωρίσουν 11 χώρες, σε 6 μήνες, διασχίζοντας 15.000 χιλιόμετρα και ζώντας μία περιπέτεια που θα τους μείνει αξέχαστη. Τόσο σε κείνους όσο και στους ανθρώπους που γνωρίζουν στο πέρασμά τους αλλά και σε όσους δουν το AfriQuest που θα κυκλοφορήσει όταν ολοκληρωθεί το ταξίδι τους. 

Οι εικόνες που καταγράφουν, οι στιγμές που βιώνουν και οι άνθρωποι που γνωρίζουν στη διαδρομή τους -ανάμεσά τους και πολλοί ακόμα Έλληνες που ζουν στην Αφρική- θα συμπεριληφθούν σε αυτό το ντοκιμαντέρ που μπορείς μάλιστα να ενισχύσεις κι εσύ. 



Μέχρι τότε μπορείς να δεις τις φωτογραφίες με τις περιγραφές που έχουν ανεβάσει στο blogτους, στη σελίδα τους στο facebook αλλά και στον λογαριασμό τους στο instagram και να ταξιδέψεις νοερά. Και να ζηλέψεις, δεν είναι κακό. Εγώ αυτό έπαθα και αποφάσισα να τους βρω να μου τα που όλα.

Το τολμηρό ζευγάρι μοιράστηκε με το TLIFE τις καλύτερες αλά και τις χειρότερες μέχρι τώρα εμπειρίες του. Εντάξει, ο Ελπιδοφόρος μας μίλησε λίγο παραπάνω!



Πώς προέκυψε η ιδέα για αυτό το φανταστικό ταξίδι;
Η Αφρική σαν ήπειρος έχει μια σημαντική ιστορία αρκετών χρόνων καθώς και πολλές διαφορετικές κουλτούρες που εξιτάρουν κάθε ταξιδιώτη. Όντας λοιπόν ήδη στο Cape Twon με την κοπέλα μου τη Δώρα, και έχοντας ήδη από καιρό το μικρόβιο του ταξιδιού και της εξερεύνησης, μας ήρθε η ιδέα να μην πάρουμε το αεροπλάνο όταν θα φύγουμε, αλλά να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής και να την αποχαιρετήσουμε διασχίζοντας την ολόκληρη. Κάπως έτσι λοιπόν γεννήθηκε και το AfriQuest. 11 χώρες, 6 μήνες, 15.000 χιλιόμετρα και ένα ντοκιμαντέρ με όλα όσα θα ζήσουμε και θα καταγράψουμε στο ταξίδι μας στη Μαύρη Ήπειρο. Θέλοντας να κάνουμε το κάτι παραπάνω, μαζεύουμε και χρήματα για εθελοντικά προγράμματα στα οποία συμμετέχουμε σε διάφορες χώρες (Νότιο Αφρική, Τανζανία, Κένυα και Αιθιοπία)!



Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντήσατε μέχρι σήμερα στην διαδρομή σας;
Θα λέγαμε πως μέχρι στιγμής έχουμε διασχίσει το σχετικά πιο εύκολο κομμάτι του ταξιδιού μας (για τα δικά μας δεδομένα βέβαια, χεχε)! Το μόνο που μας απασχολεί είναι η υγεία και η ασφάλεια. Ένα κομμάτι που μας φόβιζε λίγο στην κεντρική Μοζαμβίκη, όπου αντάρτες για αρκετό καιρό είναι σε σύγκρουση με την κυβέρνηση, ευτυχώς είναι παρελθόν χωρίς σοβαρές συνέπειες. Συνοδευόμενοι από το στρατό, περάσαμε από την επικίνδυνη ζώνη με αμάξι το οποίο είχαμε κάνει ωτοστόπ λίγο πιο πριν και συνεχίσαμε το οδοιπορικό μας προς το φιλήσυχο Μαλάουι!





Υπήρχαν στιγμές που σκεφτήκατε ότι δεν θα αντέξετε;
Η αλήθεια είναι ότι μας αρέσει η περιπέτεια όσο τίποτα! Δηλαδή ‘’hakuna matata’’ το να είσαι μέρες ολόκληρες σε λεοφωρεία, στριμωγμένος με αρκετές big mamas και ζωντανές κότες, να κουβαλάς πάντα τα σακίδια σου, να στήνεις και να ξεστήνεις τη σκηνή συνέχεια, να μαγειρεύεις το φαγητό σου σχεδόν κάθε μέρα, κλπ, κλπ!
Αλλά το ξέραμε από την αρχή ότι αυτό το ταξίδι μπορεί να γίνει μόνο έτσι καθώς το budget μας είναι υπερβολικά χαμηλό για κάτι τέτοιο.. Έχει τη μαγεία του όμως και μας έχει διδάξει αρκετά!

Ποια είναι η πιο super ανάμνηση που κουβαλάτε;
Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ την εβδομάδα που περάσαμε στο χωριό Gongo, στο δάσος Miseni στην Τανζανία. Το μέρος αυτό είναι σχετικά απομονωμένο, περίπου 4 ώρες από την πρωτεύουσα Dar Es Salaam, και πήγαμε εκεί για να δώσουμε ιατρικό εξοπλισμό που αγοράσαμε και να βάψουμε το καινούριο ιατρείο του χωριού με λεφτά που μαζέψαμε από φίλους και γνωστούς!
Το χωριό λοιπόν ήταν χωρίς τρεχούμενο νερό, χωρίς ηλεκτρισμό και χωρίς δίκτυο!
Έτσι, περάσαμε μια αξέχαστη εβδομάδα σε ένα τόσο όμορφο και ανέγγιχτο μέρος, ξέγνοιαστοι, με ολόκληρο το χωριό να μας φέρεται όπως η οικογένεια μας.. πφ, θέλουμε να πάμε πίσωωωωωω!



Στεναχωριέστε όταν αφήνετε έναν προορισμό για να πάτε στον επόμενο;
Αυτό είναι τελικά το μόνο αρνητικό σε αυτό το οδοιπορικό! Σε κάθε μέρος λέμε ότι είναι το πιο ωραίο που έχουμε πάει μέχρι που έρχεται ο επόμενος προορισμός και το ανατρέπει! Βέβαια, δε μπορούμε να τα συγκρίνουμε, κάθε μέρος έχει τη δική του ομορφιά και μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί κάποιο στο οποίο δε θα μπορούσαμε να ζήσουμε αρκετό καιρό!
Καλώς ή κακώς όμως πάντα συνεχίζουμε και αφήνουμε πίσω μέρη με πολύ όμορφες αναμνήσεις, εικόνες αλλά και καλούς φίλους που δύσκολα θα ξεχάσουμε!



Έχετε συναντήσει και άλλους Έλληνες στους σταθμούς που έχετε κάνει. Τι σας λένε όταν τους περιγράφετε το σκοπό σας;
Ένα κομμάτι του AfriQuest μας είναι να συναντήσουμε και τον εναπομείναντα Ελληνισμό στις χώρες από τις οποίες θα περάσουμε. Ναι, και όμως υπάρχουν Έλληνες και στο Μαλάουι, και στην Ουγκάντα και στην Αιθιοπία και παντού!!
Μέχρι στιγμής η φιλοξενία τους έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία και αισθανόμαστε κατά-υποχρεωμένοι! Βέβαια τρελούς μας ανεβάζουν, τρελούς μας κατεβάζουν, αλλά στηρίζουν υπερβολικά την ιδέα μας καθώς πιστεύουν και αυτοί πως πρέπει ο Έλληνας να μάθει περισσότερα πράγματα για την Αφρική και να τη δει με άλλο μάτι!

Να φανταστώ ότι αυτό το project σας έχει φέρει πιο κοντά ως ζευγάρι;
Η αλήθεια είναι πως είναι πολύ σημαντικό να έχεις κάποιον δίπλα σου όταν ζεις τόσο έντονες στιγμές.. Βέβαια με τόση ταλαιπωρία που τραβάμε καθημερινά, φυσικό είναι οι καβγάδες μεταξύ μας να μην έχουν τελειωμό.. ο ένας ξεσπάει στον άλλον, κλπ!
Όμως ότι κι αν γίνει, πάντα ο ένας υπάρχει για τον άλλο και με μια αγκαλιά όλα είναι παρελθόν!





Θα θέλατε να γυρίσετε κι άλλες ηπείρους μετά την Αφρική; 
Στο μυαλό μας είσαι! Το επόμενο ταξίδι μας θα είναι προς Αμερική μεριά με σκοπό να την εξερευνήσουμε από Βορρά προς Νότο. Αρχικά στον Καναδά για λίγο διάστημα, να βρούμε δουλείτσα και να αποταμιεύσουμε κάποια λεφτά, και έπειτα φύγαμε προς τα κάτω!
Η μικρή γεύση που έχουμε πάρει από Νοτιοανατολική Ασία την κάνει επίσης ιδανικό προορισμό για εμάς και εννοείται πως θα επιστρέψουμε και εκεί μελλοντικά!



Τι σημαίνει ταξίδι για σας;
Για εμάς ταξίδι σημαίνει να μπαίνει κανείς στη διαδικασία να γνωρίσει τον κόσμο στη χώρα που επισκέπτεται για να δει μια διαφορετική νοοτροπία ζωής από αυτή που έχει συνηθίσει. Στο δικό μας ταξίδι προσπαθούμε να «αφηνόμαστε», να βλέπουμε έξω από τα στερεότυπα που μας υποδεικνύει η κουλτούρα μας και ο τρόπος που μεγαλώσαμε. Φυσικά και δεν είναι εύκολη πάντα η προσαρμογή, όμως οι διαφορετικές εικόνες και εμπειρίες είναι σίγουρα το καλύτερο σχολείο! 
Μαθαίνεις να έχεις υπομονή, να σέβεσαι την διαφορετικότητα και τα πιστεύω του καθενός και να αγαπάς τους ανθρώπους γύρω σου. Συνειδητοποιείς τι είναι τελικά σημαντικό στη ζωή σου και γίνεσαι αρκετά πιο ώριμος. Για αυτό λοιπόν, μην το σκέφτεστε, Dream.Travel.Live

By TLIFE

Η χαρά είναι για να την μοιράζεσαι!

Δεν περίμενες, φυσικά, εμένα να στο πω αλλά δες το σαν kind reminder. H χαρά, είναι για να την μοιράζεσαι! Ισχύει και τούμπαλιν . Το να μοιράζεσαι, σου δίνει χαρά. Από μια απλή σκέψη μέχρι κάτι ουσιαστικό και σημαντικό για σένα.

Ο τρόπος που εκφράζει ο καθένας τη χαρά του, εννοείται, είναι διαφορετικός. Ανάλογα με το άτομο και  τις συνθήκες και την αιτία που του προκλήθηκε αυτό το συναίσθημα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η χαρά δεν κρύβεται. Ούτε καταπιέζεται. Η χαρά είναι για να εκφράζεται και να μοιράζεται.

Βέβαια, επειδή δεν υπάρχουν μόνοι γλυκούληδες που θα χαρούν με τη χαρά σου καλό είναι να έχεις θωρακίσει τον εαυτό σου. Αλεξίσφαιρο χαράς! Κανένας δεν θα καταλάβει έτσι κι αλλιώς απόλυτα αυτό που νιώθεις.

Το πιο safe πάντως είναι να μοιράζεσαι την χαρά σου -και όχι μόνο- με τους ανθρώπους που αγαπάς. Κοίτα γύρω σου. Έχεις ανθρώπους που θα πάρεις τηλέφωνο ή θα στείλεις μήνυμα πριν ανεβάσεις κάτι στις σελίδες σου στα social media; Τότε, είσαι ευτυχισμένος!

Πόσο μακριά θα έφτανες για το “τρίτο στεφάνι”;

Ζω στην πιο όμορφη περιοχή της Αθήνας. Εντάξει, σε μία από τις πιο όμορφες. Στου Ζωγράφου. Σε μια περιοχή που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα αλλά σίγουρα έχει πολλά για να ζηλέψεις. Το σημαντικότερο είναι οι άνθρωποι που ζουν εκεί. Προφανώς και το λέω γιατί ανάμεσά τους είναι η οικογένειά μου και οι φίλοι μου. Είναι οι άνθρωποι που μεγάλωσα μαζί τους. Είναι οι άνθρωποι που περνούν την καθημερινότητά τους στην ίδια γειτονιά και που παρόλο που δεν τους ξέρω όλους, νιώθω κοντά τους. Γι' αυτό κάθε φορά που κάτι αξιόλογο γίνεται στου Ζωγράφου θέλω να το κοινοποιώ. Κάπως έτσι φτάσαμε σε αυτό το post και στην ερώτηση “Πόσο μακριά θα έφτανες για το “τρίτο στεφάνι”;

Η απάντηση είναι μέχρι του Ζωγράφου. Και για την ακρίβεια στο Δημοτικό Κηποθέατρο. Σε έναν χώρο που έχω συνδέσει με τις σχολικές παραστάσεις που ανεβάζαμε στο δημοτικό και που μοιάζει πολύ με θερινό σινεμά. Ένα θέατρο που θα φιλοξενήσει για περίπου μία εβδομάδα μία ξεχωριστή παράσταση από την θεατρική ομάδα Carpe Diem. Πρόκειται για το έργο “Το τρίτο στεφάνι” του Κώστα Ταχτσή.

Φυσικά, στο μυαλό σού έρχεται η τηλεοπτική σειρά του ANT1 με την Νένα Μεντή την σκηνοθεσία της οποίας υπογράφει ο Γιάννης Διαλιανίδης και το ομώνυμο τραγούδι των τίτλων της ερμηνεύει η Άλκηστις Πρωτοψάλτη.

Είναι η ίδια ιστορία μόνο που έχουν αναλάβει να μας την παρουσιάσουν νέοι και ταλαντούχοι ηθοποιοί από την θεατρική ομάδα του Δήμου Ζωγράφου. Μέλος της ομάδας είναι και η φίλη μου η Μαρία Καραούλη. Η φατσούλα που βλέπεις στην κεντρική φωτογραφία! Ασχολείται με το θέατρο ερασιτεχνικά και το κάνει με αγάπη και ήταν ο λόγος που βρέθηκα στην πρόβα τζενεράλε. Για να της κάνω support!

Η ατμόσφαιρα στις πρόβες είναι εντελώς διαφορετική. Κουραστική για τους ηθοποιούς αλλά δημιουργική ταυτόχρονα. Έχει μία άλλη μαγεία γιατί νιώθεις ότι συμμετέχεις κι εσύ λίγο και ότι γίνεσαι μέλος της ομάδας. Έτσι νιώθω κι εγώ!

Είμαι σίγουρη ότι η Μαρία είχε τρελαθεί από το άγχος στην πρεμιέρα. Έχει πολλές μέρες ακόμα όμως για να το συνηθίσει. Αν το συνηθίσει. Ξέρεις τι θα το κάνει πιο εύκολο; Το ζεστό χειροκρότημα! Τόσο η φίλη μου όσο και η υπόλοιπη ομάδα, που δουλεύουν σκληρά πάρα πολύ καιρό για να ανέβει αυτό το έργο, έχουν ανάγκη από αυτη την επιβράβευση. Σε καλούν λοιπόν σε αυτή την παράσταση με την ελπίδα να σε κάνουν να την αγαπήσεις και κυρίως να την χειροκροτήσεις!



Τα γεγονότα στο έργο διαδραματίζονται κατά κύριο λόγο στη διάρκεια του Μεσοπολέμου και της Κατοχής, με κύρια πρωταγωνίστρια την Εκάβη και τη Νίνα που ζουν αυτές τις περιόδους. Οι δύο κυρίες μας περιγράφουν με πιστότητα το κλίμα της εποχής μέσα από προσωπικές τους ιστορίες. Η Νίνα πραγματοποιεί τρεις γάμους, εξ ου προφανώς και ο τίτλος του έργου.



Για την ιστορία, να σου πω ότι ο Ταχτσής είχε προτείνει το συγκεκριμένο μυθιστόρημα σε τρεις εκδοτικούς οίκους, οι οποίοι το απέρριψαν. Τελικά, εκδόθηκε το 1962 με δικά του χρήματα και ήταν μάλιστα αυτό που τον καθιέρωσε ανάμεσα στους πεζογράφους της γενιάς του. Φαντάσου! Το έργο διαθέτει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία και ο ίδιος ο συγγραφέας είχε αποκαλύψει πως ο χαρακτήρας της Εκάβης Λόγγου είναι απόλυτα βασισμένος στη γιαγιά του που τον μεγάλωσε.



Η Μελίνα Μερκούρη είχε εκφράσει το ενδιαφέρον της για την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος αλλά αρχικά διασκευάστηκε μόνο για το ραδιόφωνο και το 1995 μεταφέρθηκε στην τηλεόραση. Λίγα χρόνια αργότερα, το 2009, ο Σταμάτης Φασουλής το διασκεύασε για το Εθνικό Θέατρο.

Το 2014, θα το απολαύσεις στο Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο της γειτονιάς μου! Κι επειδή εγώ δεν θα μπορώ να είμαι, για λόγους που θα σου εξηγήσω προσεχώς, περιμένω τις φωτογραφίες σου στα social media με το #totritostefani. Θα σε τσεκάρω!



Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη
Διασκευή: Στ. Φασουλής -- Θ. Νιάρχος
Δραμ. Επεξεργασία: Αναστασία Τζέλλου
Σκηνικά - Κοστούμια: Μάρθα Φωκά
Χορογραφίες / Κίνηση: Ιωάννα Βασιλακοπούλου
Μουσική Επιμέλεια: Δημήτρης Ιατρόπουλος
Τραγούδι: Αστέρω Χριστοφίδου
Επιμέλεια Projection - Φωτισμού: Παναγιώτης Λαμπής
Βοηθός σκηνοθέτη Α': Ιωάννα Μπούτα
Βοηθός σκηνοθέτη Β': Βάσια Σακκά
Βοηθός σκηνογράφου: Ιωάννα Κοκαλάρη
Τεχνικός θεάτρου: Θανάσης Αναστασάτος
Φωτογραφίες: Κώστας Γιαβής
Πρόγραμμα-Αφίσα-Youtube: Κυριάκος Πανόπουλος

Διανομή

ΝΙΝΑ: Μαρία Αδαμοπούλου
ΕΚΑΒΗ: Μάτα Νάτσιουλα
ΝΙΝΑ (σε νεαρή ηλικία), Βικτώρια: Αλεξάνδρα Παππά
ΕΚΑΒΗ (σε νεαρή ηλικία), ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ:
Βίνα Σέργη
ΑΝΤΩΝΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ: Διονύσης Σάββας
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Δημήτρης Καπαμάς
ΕΛΕΝΗ: Ραλλού Γκίκα
ΜΑΡΙΑ, ΚΥΡΙΑ ΑΠ' ΤΑ ΠΑΛΙΑ: Μαρία Καραούλη
ΕΡΑΣΜΙΑ, ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Έφη Πετροπούλου
ΜΑΡΙΕΤΑ, ΜΗΤΕΡΑ ΦΩΤΗ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ: Σπυριδούλα Γκέκα
ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ΜΠΑΜΠΗΣ, ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ:
Γιώργος Μυλωνάς
ΠΑΤΕΡΑΣ ΝΙΝΑΣ, ΠΑΤΕΡΑΣ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευθύμιος Ντούσικος
ΜΗΤΕΡΑ ΝΙΝΑΣ, ΜΗΤΕΡΑ ΓΙΑΝΝΗ, ΚΑΣΙΜΑΤΗ:
Ιωάννα Μπούρα
ΝΤΙΝΟΣ, ΛΙΜΕΝΙΚΟΣ, ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ, ΣΩΤΗΡΗΣ:
Γιάννης Χαραλάμπους
ΦΩΤΗΣ, ΘΟΔΩΡΟΣ: Αλέξανδρος Γκιώνης
ΑΡΓΥΡΗΣ, ΑΚΗΣ: Βασίλης Βουτετάκης
ΦΡΟΣΩ: Ελεονώρα Γεώργα

P. S. Ψάξε στο YouTube το τραγούδι "Το τρίτο στεφάνι" από την Άλκηστις Πρωτοψάλτη και περιμένω τα hashtags!

By TLIFE

Xenia Ghali: Τα μεγάλα club της Νέας Υόρκης, το πάθος της για τη μουσική και η συνεργασία με τον Σάκη Ρουβά!

Πάντα με γοήτευαν οι άνθρωποι που παθιάζονται με τη δουλειά τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επαναπαύονται ποτέ, αγαπούν την εξέλιξη, ψάχνουν πάντα τρόπο να γίνουν καλύτεροι και με μαθηματική ακρίβεια, γίνονται. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι και η Xenia Ghali. 



Πριν την συναντήσω, σκεφτόμουν πόσο εντυπωσιακή είναι στη σκηνή. Στα live της με έχει κερδίσει η ενέργεια που εκπέμπει, το φως που βγαίνει από το πρόσωπό της. Αυτό το φως, το κουβαλάει και στην καθημερινή της ζωή. Μόνο που όταν δεν είναι στο stage, μοιάζει πιο πολύ με την καλύτερή σου φίλη. Θα σου μιλήσει για τα μαλλιά της που την παιδεύουν στο ίσιωμα, θα σε ρωτήσει αν σου αρέσει η μπλούζα που φοράει και θα σου πει χίλια ευχαριστώ που κρατάς για λίγο την τσάντα της. Κι αν την πας βόλτα σε δισκάδικα θα σου ζητήσει να μείνει εκεί για πάντα! 

Δεν την άφησα. Έχει να ετοιμαστεί για τους επόμενους σταθμούς του The Ace Of Hearts Tour. Την απόλαυσα όμως να μου μιλάει για τους αγαπημένους της δίσκους, είδα το δέος με το οποίο χάιδευε τα βινύλια και τον πόθο στα μάτια της να τα αγοράσει όλα! Αγάπησα αυτό το φως στο πρόσωπό της όταν σου μιλάει για τη μουσική και είναι σαν να βγαίνουν νότες και να χορεύουν πάνω από το κεφάλι της…



Η γνωριμία μου με την Xenia μού επιβεβαίωσε το ότι μερικοί άνθρωποι είναι γεννημένοι για αυτό που επέλεξαν να κάνουν στη ζωή τους. Εκείνη είναι μουσική παραγωγός και dj και έχει καταφέρει σε πολύ μικρή ηλικία να έχει ένα δυνατό βιογραφικό με αξιόλογες συνεργασίες καιένα μέλλον πολλά υποσχόμενο. Νιώθω τυχερή που την γνώρισα. Βασικά, που με άφησε να την γνωρίσω καλύτερα. Σε μια βόλτα μας στο κέντρο της Αθήνας, σε αυτή τη συνέντευξη για το TLIFE.



Παρόλο που στην Ελλάδα έχεις τραβήξει την προσοχή τα τελευταία δύο χρόνια, στο βιογραφικό σου έχεις πολλές σημαντικές μουσικές στιγμές (σ.σ. δες περισσόρεαεδώ).Θες να μας πεις κάποιες που ξεχωρίζεις εσύ στην μέχρι τώρα πορεία σου;
Η μουσική είναι πώρωση ακριβώς επειδή έχει τη δύναμη να σου χαρίζει συνέχεια δυνατές εμπειρίες και συγκλονιστικές στιγμές. Στην Ελλάδα νιώθω πως είμαι ευλογημένη καθώς όλα έχουν γίνει πολύ όμορφα και με μαγικό τρόπο. Το πρώτο μου video clip, η πρώτη φορά που άκουσα δικό μου τραγούδι στο ραδιόφωνο, η νίκη μου στο iStandard Producer show case στην Αμερική – ο μεγαλύτερος διαγωνισμός στην Αμερική για μουσικούς παραγωγούς – η συνεργασία μου με τον Σάκη Ρουβά στο Ace of Hearts Tour, και η παρουσίαση του τραγουδιού μου “Open Eyes” από τον Σάκη Ρουβά στα World Music Awards σίγουρα είναι οι top 5 στιγμές! 

Έχοντας κάνει βήματα σε μία αγορά όπως αυτή της Νέας Υόρκης αναρωτιέται κανείς τι είναι αυτό που σε έκανε να επιστρέψεις και να κάνεις ξεκίνημα και στην Ελλάδα.
Είναι απλό, η Ελλάδα είναι το σπίτι μου! Σίγουρα, η διεθνής καριέρα πάντα ήταν το όνειρό μου, συμπεριλαμβάνοντας όμως την Ελλάδα. Επίσης, η Ελλάδα αποτελεί κύρια έμπνευση χάρη στη μουσική της παιδεία και παράδοση. 

Ποια είναι η βάση σου τώρα και πού νιώθεις πιο δημιουργική, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό; 
Στη πραγματικότητα πηγαινοέρχομαι συνεχώς. Περνάω εξίσου χρόνο στην Ελλάδα και στην Αμερική, κάτι που μου δίνει τη δυνατότητα να αφουγκράζομαι παράλληλα διαφορετικές μουσικές τάσεις. Νομίζω ότι αυτό βοηθάει στη δημιουργικότητα, ανοίγει τους ορίζοντες. Οι άνθρωποι που έχω στη ζωή μου, οι φίλοι μου, η οικογένεια μου, οι διαφορετικές εικόνες της καθημερινότητας μου και φυσικά τα βινύλια μου αποτελούν τις πηγές έμπνευσης μου. 



Η μουσική για σένα είναι μονόδρομος ή θα μπορούσες να ζήσεις κάνοντας και κάτι άλλο;
Τι εννοείς; Μονόδρομος! Γιατί είμαι τυχερή που μπορώ να κάνω ως δουλειά, αυτό που λατρεύω περισσότερο απ’ όλα στον κόσμο!

Πρόσφατα, είδαμε να ανεβάζεις φωτογραφίες στα social media από την αποφοίτησή σου σε πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Ένα πτυχίο που ήθελε πολύ διάβασμα. Τελικά το να είσαι dj και μουσική παραγωγός δεν είναι μία εύκολη δουλειά που θα μπορούσε να κάνει ο καθένας, σωστά; 
Ναι! Επιτέλους αποφοίτησα και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο περήφανη νιώθω! Όσο για το πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι.. είναι όπως όλα τα πράγματα.. Αν κάνεις κάτι που αγαπάς πολύ, δουλεύεις σκληρά και είσαι αφοσιωμένος σε αυτό, τότε έχεις αυξημένες πιθανότητες να τα καταφέρεις!



Τι απολαμβάνεις περισσότερο, να παίζεις μουσική ή να συνθέτεις;
Δεν τα διαχωρίζω. Απλώς αποτελούν διαφορετικό τρόπο έκφρασης των σκέψεων και των συναισθημάτων μου. Η διαδικασία σύνθεσης είναι ιδιαίτερα εσωτερική: είσαι μόνος με τον εαυτό σου, δεν μπορείς να κρυφτείς. Όταν παίζω πειραματίζομαι με την αδρεναλίνη μου που ανεβαίνει ανεξέλεγκτα στα ύψη! 

Περιέγραψέ μας λίγο τα συναισθήματά σου όταν βρίσκεσαι πίσω από τα decks.
Δεν περιγράφεται ακριβώς. Είναι σαν εξάρτηση! Η μουσική, τα φώτα, η ενέργεια, ο κόσμος και ο χώρος δημιουργούν ένα σύμπλεγμα συναισθημάτων που εκτοξεύουν την αδρεναλίνη. Ο τρόπος με τον οποίο αντιδρά ο καθένας διαφορετικά στη μουσική είναι μαγική εμπειρία. Είναι θέμα μίας συνολικής ενεργειακής ανταλλαγής συναισθημάτων. 



Σε όλες σου τις εμφανίσεις σε έχουμε δει να έχεις ιδιαίτερο look. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η εμφάνιση για σένα; Είσαι από τις γυναίκες που ακολουθούν πιστά τη μόδα ή υιοθετείς το δικό σου στιλ;
Ναι η μόδα μου αρέσει πολύ και ασχολούμαι αρκετά, ακολουθώντας αγαπημένους fashion bloggers στο Instagram. Σε καμία περίπτωση όμως δεν ακολουθώ πιστά τα πάντα. Επιλέγω και συνδυάζω ό,τι μου αρέσει ή μου φτιάχνει τη διάθεσή χωρίς όμως να αποχωρίζομαι ποτέ τα κοσμήματα στα χέρια. 



Εκατομμύρια κορίτσια ζηλεύουν το ότι είσαι δίπλα στον Σάκη Ρουβά, λόγω της συνεργασίας σας στο The Ace of Hearts Tour αλλά και, όπως διαπιστώσαμε στα World Music Awards, του νέου σας τραγουδιού ''Open Eyes''. Πώς είναι λοιπόν να δουλεύεις με τον κορυφαίο Έλληνα σταρ;
Όπως ακριβώς το φαντάζεσαι! Και ξέρω μάλιστα ότι και εσείς εδώ στο Tlife είστε πιστές Ρουβίτσες! Για την ακρίβεια, δεν υπάρχουν λόγια! Όταν έμαθα πως θα παρουσιάσει το "Open Eyes" στα World Music Awards έκλαιγα περίπου 1,5 ώρα! Η συνεργασία με το Σάκη ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα και του είμαι ευγνώμων που μου έδωσε την ευκαιρία αυτή. 



Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια;
Πολλά! Αμέτρητα! Πριν από ένα μήνα κυκλοφόρησε το καινούργιο μου single "Γεννήθηκα για Σένα" με την Τάμτα και μόλις βγήκε και το video clip. Σε 10 μέρες περίπου ξαναξεκινάει η περιοδεία του Ace of Hearts Tour με πρώτο σταθμό τη Καλαμάτα στις 11/07 και μετά συνεχίζουμε Ηράκλειο στις 16/07, Πάτρα 23/07 και Κύπρο 08/08. Παράλληλα βρισκόμαστε στο studio με τον Σάκη Ρουβά ενώ έχω ξεκινήσει και ένα νέο συγκλονιστικό project καθώς θα έχω τη τύχη να παίξω με κάποιους από τους μεγαλύτερους παγκόσμιους DJ’s! Έρχονται λοιπόν πολλές ακόμα εκπλήξεις! Stay Tuned!

By TLIFE