Σκέφτομαι πως, ο λόγος που δυσκολευόμαστε τόσο πολύ να κλείσουμε
έναν κύκλο στη ζωή μας, είναι τελικά το
τελεσίδικο. Αν κλείσει, δεν μπορείς να τον ανοίξεις ξανά. Γι’ αυτό, μάλλον, δίνουμε
περισσότερο χρόνο και ενέργεια σε αυτή τη φάση που είναι λίγο πριν κλείσει.
Χάσιμο χρόνου, θα έλεγε μια φίλη μου, γιατί η χρονοτριβή δεν
θα αλλάξει το αποτέλεσμα. Δεν θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Δεν θα σου δώσει
τίποτα παραπάνω από αυτά που ήδη έχεις πάρει. Απλά θα χάσεις χρόνο και ενέργεια!
Ίσως, σε άλλες φάσεις της ζωής σου να μην έχει μεγάλη σημασία
αυτό. Μεγαλώνοντας όμως καταλαβαίνεις ότι ο χρόνος είναι πολύτιμος και η ενέργειά
σου σημαντική, οπότε να την δώσεις εκεί που αξίζει.
Να, φαντάσου την σαν ένα μικρό σπόρο που τον φυτεύεις σε ένα
γόνιμο έδαφος και από αυτό τον σπόρο, λίγο αργότερα, θα δεις λουλούδια, θάμνους,
δέντρα, καρπούς.
Σκέφτηκα βέβαια και το άλλο, αυτό που λέει ο «Μικρός Πρίγκιπας»:
«Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό».
Αυτό, αφήνει ένα μικρό περιθώριο «σπατάλης» του χρόνου σου. Σου δίνει ένα άλλοθι
για την στάση αναμονής. Κάνει πιο ωραία τη φάση. Δυστυχώς όμως και πάλι, δεν
αλλάζει το αποτέλεσμα.
Μάθε, λοιπόν, να αφήνεις τον κύκλο να κλείσει. Σύντομα, θα ανοίξει
ένας καινούριος, που ίσως είναι πολύ μεγαλύτερος. Ίσως και όχι. Θα ανοίξει όμως
καινούριος. Έτσι είναι η ζωή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες...