Δεν ξέρω με τι συχνότητα τις ζεις εσύ αυτές τις στιγμές αλλά
σίγουρα υπάρχουν στη ζωή σου. Αν πεις όχι, απλά δεν θα σε πιστέψω. Είναι ανθρώπινο
να κουραστείς, να απογοητευτείς και να νιώσεις ότι τραβάς σε αδιέξοδο.
Κάποιες στιγμές όλα μοιάζουν ανούσια. Αυτά που κάνεις, αυτά
που λες κι ακόμα κι αυτά που σκέφτεσαι. Αυτά που θέλεις δεν τα βλέπεις να έρχονται,
αυτά που προσπαθείς δεν ξέρεις αν θα τα καταφέρεις και αναρωτιέσαι γιατί να
περιμένεις και να ελπίζεις.
When you expect
nothing you get everything… Σου λέει! Και σκέφτεσαι μήπως τελικά εκεί είναι
το λάθος που κάνεις. Μήπως επειδή εσύ δημιουργείς προσδοκίες, αυτόματα αφήνεις
πάτημα για την απογοήτευση. Μήπως δηλαδή βάζεις τα χεράκια σου και βγάζεις τα
ματάκια σου. Μήπως;
Μπορεί. Ίσως. Δεν ξέρω, δεν απαντώ. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι
ότι αυτές οι στιγμές που τίποτα δεν έχει νόημα υπάρχουν. Σε περιμένουν στη γωνία
και σε καλούν για καφέ ή ένα ποτό. Κι εσύ πας. Και μετά φεύγουν…
Τότε, καταλαβαίνεις ότι το νόημα το δίνεις εσύ στα πράγματα, στις
λέξεις, στα συναισθήματα, στους ανθρώπους. Κι αυτό είναι ότι πιο αισιόδοξο μπορώ
να σου πω για αυτές τις στιγμές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες...