Αυτή τη φορά έχω χωθεί πιο πολύ από ποτέ μέσα στα σκατά και το τρελό είναι ότι δεν βιάζομαι να βγω από αυτά. Άραγε να είμαι τρελή; Έτσι νιώθουν οι τρελοί;
Λειτουργώ αυτοκαταστροφικά, το ξέρω, το βλέπω και το αφήνω να εξελίσσεται. Μέχρι που, δεν ξέρω. Μέχρι εκεί που δεν θα αντέχω άλλο ή που οι γύρω μου δεν θα με αντέχουν άλλο.
Άκουσα τον χτύπο της πτώσης μου στον συναισθηματικό πάτο. Δεν πόνεσα, δεν ένιωσα την πτώση, μόνο άκουσα εκείνο το εκκωφαντικό "γκντουπ" που τραβάει την προσοχή. Κυρίως την προσοχή των άλλων απ' ότι φαίνεται όμως γιατί εγώ έμεινα απερίσπαστη σε αυτό που έκανα και πριν. Τι είναι αυτό;
Κάτι που μέσα στο μυαλό μου το ονομάζω αγάπη αλλά μάλλον δεν είναι. Δεν μπορεί να είναι. Δεν μπορεί η αγάπη να πληγώνει τόσο πολύ, δεν μπορεί να τελειώνει έτσι, δεν μπορεί να μην σου αφήνει τίποτα.
Θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρο, θα το ήθελα να είναι πιο ξεκάθαρο το τοπίο. Θα ήθελα να ήξερα ότι αύριο θα ξυπνήσω και θα είμαι καλά, ότι θα ξέρω τι θέλω και αυτό που νιώθω και σκέφτομαι θα είναι ίδιο με αυτό που εκφράζω. Τώρα είναι περίπου ίδιο και κάθε φορά αλλάζει ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχομαι.
Ίσως να μην θέλω να αφήσω τον εαυτό μου να να βυθιστεί στο τίποτα, ίσως προσπαθώ να μην τον πληγώσω λέγοντάς του πως δεν ήταν όλα όπως τα περίμενε, ότι δεν άξιζε, ότι δεν πήρε ότι έδωσε.
Δεν ξέρω αν είναι απλά εγωισμός και το γεγονός ότι δεν δέχομαι να ήταν κάτι λιγότερο από αυτό που πίστεψα η όλη ιστορία. Θα ήθελα να είναι αλλά μπορεί να μην είναι και απλά κάνω πως δεν το βλέπω.
Κι εκεί έρχεται το καλό αγγελάκι και λέει: Κι αν όντως υπάρχει μια τέτοια αγάπη που ξέρει να κρύβεται καλά κι απλά θέλει τον χρόνο της να βγει στην επιφάνεια; Κι εκεί έρχεται το κακό αγγελάκι και λέει: Η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να κρυφτεί. Αν δεν την βλέπεις είναι γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει!
Κάτσε εσύ τώρα και βγάλει άκρη με τα αγγελάκια και τα παπαγαλάκια. Κάτσε και βρες την φωνή της καρδιάς σου μέσα σε τόση φασαρία. Κάτσε να περιμένεις να δεις τι θα γίνει και η ζωή να τρέχει χωρίς εσένα...
Ας ήξερα τουλάχιστον ότι άξιζε τον κόπο να κάτσω για πάντα! Ας ήξερα τον τρόπο να βρω την άκρη στο κουβάρι... Μια από τα ίδια; Δεν ξέρω έτσι μοιάζει. Αλλά δεν είμαι σίγουρη.
Λειτουργώ αυτοκαταστροφικά, το ξέρω, το βλέπω και το αφήνω να εξελίσσεται. Μέχρι που, δεν ξέρω. Μέχρι εκεί που δεν θα αντέχω άλλο ή που οι γύρω μου δεν θα με αντέχουν άλλο.
Άκουσα τον χτύπο της πτώσης μου στον συναισθηματικό πάτο. Δεν πόνεσα, δεν ένιωσα την πτώση, μόνο άκουσα εκείνο το εκκωφαντικό "γκντουπ" που τραβάει την προσοχή. Κυρίως την προσοχή των άλλων απ' ότι φαίνεται όμως γιατί εγώ έμεινα απερίσπαστη σε αυτό που έκανα και πριν. Τι είναι αυτό;
Κάτι που μέσα στο μυαλό μου το ονομάζω αγάπη αλλά μάλλον δεν είναι. Δεν μπορεί να είναι. Δεν μπορεί η αγάπη να πληγώνει τόσο πολύ, δεν μπορεί να τελειώνει έτσι, δεν μπορεί να μην σου αφήνει τίποτα.
Θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρο, θα το ήθελα να είναι πιο ξεκάθαρο το τοπίο. Θα ήθελα να ήξερα ότι αύριο θα ξυπνήσω και θα είμαι καλά, ότι θα ξέρω τι θέλω και αυτό που νιώθω και σκέφτομαι θα είναι ίδιο με αυτό που εκφράζω. Τώρα είναι περίπου ίδιο και κάθε φορά αλλάζει ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχομαι.
Ίσως να μην θέλω να αφήσω τον εαυτό μου να να βυθιστεί στο τίποτα, ίσως προσπαθώ να μην τον πληγώσω λέγοντάς του πως δεν ήταν όλα όπως τα περίμενε, ότι δεν άξιζε, ότι δεν πήρε ότι έδωσε.
Δεν ξέρω αν είναι απλά εγωισμός και το γεγονός ότι δεν δέχομαι να ήταν κάτι λιγότερο από αυτό που πίστεψα η όλη ιστορία. Θα ήθελα να είναι αλλά μπορεί να μην είναι και απλά κάνω πως δεν το βλέπω.
Κι εκεί έρχεται το καλό αγγελάκι και λέει: Κι αν όντως υπάρχει μια τέτοια αγάπη που ξέρει να κρύβεται καλά κι απλά θέλει τον χρόνο της να βγει στην επιφάνεια; Κι εκεί έρχεται το κακό αγγελάκι και λέει: Η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να κρυφτεί. Αν δεν την βλέπεις είναι γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει!
Κάτσε εσύ τώρα και βγάλει άκρη με τα αγγελάκια και τα παπαγαλάκια. Κάτσε και βρες την φωνή της καρδιάς σου μέσα σε τόση φασαρία. Κάτσε να περιμένεις να δεις τι θα γίνει και η ζωή να τρέχει χωρίς εσένα...
Ας ήξερα τουλάχιστον ότι άξιζε τον κόπο να κάτσω για πάντα! Ας ήξερα τον τρόπο να βρω την άκρη στο κουβάρι... Μια από τα ίδια; Δεν ξέρω έτσι μοιάζει. Αλλά δεν είμαι σίγουρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες...