Μία από τις αγαπημένες μου λέξεις είναι το «serendipity». Δεν θυμάμαι πότε ξεκίνησα να αντιλαμβάνομαι τον ορισμό της στην καθημερινότητά μου αλλά πια, νοηματοδοτεί πολλές στιγμές της. Ίσως αυτή να είναι η άμυνά μου τελικά. Η εμμονή μου να πιστεύω ότι όλα συνδέονται με μια αόρατη κλωστή και ότι όλα έχουν ένα λόγο ύπαρξης. Έχω δημιουργήσει ένα δικό μου κόσμο που μέσα του χωράει μόνο ανθρώπους που πιστεύουν το ίδιο. Έναν κόσμο που προστατεύω από κάθε τι τοξικό. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, προσπαθώ να το κάνω.
Δεν είναι εύκολο να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι σε ένα περιβάλλον που δεν είναι πάντα γόνιμο. Οι εξωτερικές συνθήκες μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή σου. Βέβαια, έχεις την επιλογή να αποφασίσεις σε ποια οπτική θα σταθείς. Συμβιβασμός ή τρέλα; Αναμφισβήτητα εγώ επιλέγω το δεύτερο. Ευτυχώς, υπάρχουν πολλοί ακόμα τρελοί που πιστεύουν ότι, μια μέρα, θα αλλάξουμε τον κόσμο. Ξεκινώντας φυσικά από μας!
Η αλλαγή σημαίνει εξέλιξη. Σημαίνει στην πορεία χάνω κάποια πράγματα αλλά κερδίζω κάποια άλλα. Η αλλαγή απαιτεί να ονειρεύεσαι ακόμα και με τα μάτια σου ανοιχτά. Απαιτεί να πιστεύεις στα όνειρά σου και να τα κυνηγάς. Η φαντασία σου είναι τα όριά σου. Μέσα εκεί γεννιούνται τα πιο απίθανα πράγματα. Μέσα εκεί τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα.
Έχεις άπειρα παραδείγματα γύρω σου ανθρώπων που τα κατάφεραν. Άνθρωποι που θεωρήθηκαν τρελοί αλλά έκαναν το αδύνατο δυνατό και στο τέλος «καταξιώθηκαν». «Ιt is kind of fun to do the impossible», έλεγε ο Walt Disney και θα το διαπιστώσεις κι εσύ αν αρχίσεις να το επιχειρείς.
Καμία φορά, το μόνο που χρειάζεται είναι απλά να πιστέψεις στον εαυτό σου. Όλη η δύναμη που απαιτείται είναι μέσα σου. Κίνητρα θα βρεις στους ανθρώπους που αγαπάς. Έμπνευση, μπορείς να βρεις σε οτιδήποτε. Ακόμα και σε μία φωτογραφία όπως η παραπάνω!
Όταν την είδα αρχικά, χρειάστηκα λίγα δευτερόλεπτα για να καταλάβω ότι δεν πρόκειται για κάποιον αξιολάτρευτο τρελό που ανέβηκε στην κολόνα απλά για να ζωγραφίσει μια καρδιά στον αέρα. Πόσο τέλειο θα ήταν όμως; Ωστόσο, αυτό που ανακάλυψα για την ιστορία της φωτογραφίας δεν με απογοήτευσε καθόλου. Αντίθετα, ενίσχυσε την εμμονή μου με το «serendipity».
Η εικόνα, λοιπόν, είναι έργο του Pejac. Πρόκειται για έναν Ισπανό street artist (μπορείς να μάθεις περισσότερα εδώ) ο οποίος έχει φτιάξει μια σειρά από αντίστοιχες φωτογραφίες που είναι σχέδια πάνω στο παράθυρό του διαμερίσματός του.
Η πρώτη εικόνα που έφτιαξε ήταν το 2011 και το κίνητρό του ήταν να προστατέψει την ιδιωτικότητά του κάνοντας σχέδια πάνω στο τζάμι. Κάποια από αυτά, τα βλέπεις και στις εικόνες που τράβηξε ο Paco Esteve. Είτε έχεις ήδη εντυπωσιαστεί είτε όχι, σου έχω κρατήσει το καλύτερο για το τέλος!
Ανάμεσα στα έργα του είναι και το παρακάτω που είναι αφιερωμένο στον θρυλικό σχοινοβάτη Philippe Petit. Τον Γάλλο που διέσχισε, περπατώντας πάνω σε ένα τεντωμένο σύρμα, την απόσταση των 61 μέτρων που χώριζε τους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης. Χωρίς να μεσολαβεί τίποτε ανάμεσα στον ίδιο και τους έκπληκτους περαστικούς που έβλεπαν τη φιγούρα του να μετεωρίζεται 417 μέτρα πάνω από το κεφάλι τους.
Ήταν το 1974. Στην ιστορία έμεινε ως το «καλλιτεχνικό έγκλημα του αιώνα» ενώ ο ίδιος ήθελε να το λέει «μια θεατρική πράξη στον ουρανό». Ήταν σε κάθε περίπτωση πάντως μία πράξη ασύλληπτου ρίσκου, κόντρα στα όρια της κοινής λογικής. Γι' αυτό και μετά τα 45 λεπτά της "βόλτας" του συνελήφθη.
Κατάφερε όμως να κάνει αυτό που θέλει και κυρίως να εμπνεύσει. Η ιστορία του έγινε ευρύτερα γνωστή μέσα από το ντοκιμαντέρ «Man on a Wire» και την ταινία «The Walk» που κυκλοφόρησε το 2015.
Η "τρελή" ιδέα καρφώθηκε στο κεφάλι του ένα απόγευμα του 1968 όταν επισκέφτηκε τον οδοντίατρά του. Στην αίθουσα αναμονής του ιατρείου, στο Παρίσι, ο 17χρονος Philippe έπεσε πάνω σε ένα περιοδικό με τη φωτογραφία της μακέτας των υπό κατασκευή, τότε, Δίδυμων Πύργων. Πιθανότατα να πίστευε κι εκείνος στο «serendipity»! Σχεδόν αντανακλαστικά, έπιασε ένα μολύβι και ένωσε τις κορυφές τους με μια γραμμούλα, συνειδητοποιώντας ξαφνικά ποιος θα έπρεπε να είναι, στο εξής, ο στόχος της ζωής του!
«Οι Δίδυμοι Πύργοι ήταν σχεδόν σαν... άνθρωποι για μένα, ήμουν ερωτευμένος μαζί τους!», είπε πολλά χρόνια αργότερα στους New York Times. Το να περπατήσει ανάμεσά τους έγινε η εμμονή του. Και με τούτα και με κείνα, τα κατάφερε!
Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στους Δίδυμους Πύργους τού προκάλεσαν μεγάλο πόνο. Ένιωσε σαν να έχασε τα παιδιά του. Ωστόσο, στον επίλογο της αυτοβιογραφίας του «To Reach The Clouds» υποσχέθηκε πως, αν χτίζονταν ξανά, θα επαναλάμβανε τη «βόλτα» του!
Σήμερα είναι 67 χρόνων. «Αρνούμαι να μεγαλώσω», εξομολογήθηκε σε συνέντευξή του στην Telegraph, «το μυαλό μου τρέχει στο επόμενο project».
P. S. Ψάξε στο You Tube το τραγούδι "I Believe I Can Fly" και τραγούδησέ το δυνατά!
By TLIFE
Δεν είναι εύκολο να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι σε ένα περιβάλλον που δεν είναι πάντα γόνιμο. Οι εξωτερικές συνθήκες μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή σου. Βέβαια, έχεις την επιλογή να αποφασίσεις σε ποια οπτική θα σταθείς. Συμβιβασμός ή τρέλα; Αναμφισβήτητα εγώ επιλέγω το δεύτερο. Ευτυχώς, υπάρχουν πολλοί ακόμα τρελοί που πιστεύουν ότι, μια μέρα, θα αλλάξουμε τον κόσμο. Ξεκινώντας φυσικά από μας!
Η αλλαγή σημαίνει εξέλιξη. Σημαίνει στην πορεία χάνω κάποια πράγματα αλλά κερδίζω κάποια άλλα. Η αλλαγή απαιτεί να ονειρεύεσαι ακόμα και με τα μάτια σου ανοιχτά. Απαιτεί να πιστεύεις στα όνειρά σου και να τα κυνηγάς. Η φαντασία σου είναι τα όριά σου. Μέσα εκεί γεννιούνται τα πιο απίθανα πράγματα. Μέσα εκεί τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα.
Έχεις άπειρα παραδείγματα γύρω σου ανθρώπων που τα κατάφεραν. Άνθρωποι που θεωρήθηκαν τρελοί αλλά έκαναν το αδύνατο δυνατό και στο τέλος «καταξιώθηκαν». «Ιt is kind of fun to do the impossible», έλεγε ο Walt Disney και θα το διαπιστώσεις κι εσύ αν αρχίσεις να το επιχειρείς.
Καμία φορά, το μόνο που χρειάζεται είναι απλά να πιστέψεις στον εαυτό σου. Όλη η δύναμη που απαιτείται είναι μέσα σου. Κίνητρα θα βρεις στους ανθρώπους που αγαπάς. Έμπνευση, μπορείς να βρεις σε οτιδήποτε. Ακόμα και σε μία φωτογραφία όπως η παραπάνω!
Όταν την είδα αρχικά, χρειάστηκα λίγα δευτερόλεπτα για να καταλάβω ότι δεν πρόκειται για κάποιον αξιολάτρευτο τρελό που ανέβηκε στην κολόνα απλά για να ζωγραφίσει μια καρδιά στον αέρα. Πόσο τέλειο θα ήταν όμως; Ωστόσο, αυτό που ανακάλυψα για την ιστορία της φωτογραφίας δεν με απογοήτευσε καθόλου. Αντίθετα, ενίσχυσε την εμμονή μου με το «serendipity».
Η εικόνα, λοιπόν, είναι έργο του Pejac. Πρόκειται για έναν Ισπανό street artist (μπορείς να μάθεις περισσότερα εδώ) ο οποίος έχει φτιάξει μια σειρά από αντίστοιχες φωτογραφίες που είναι σχέδια πάνω στο παράθυρό του διαμερίσματός του.
Η πρώτη εικόνα που έφτιαξε ήταν το 2011 και το κίνητρό του ήταν να προστατέψει την ιδιωτικότητά του κάνοντας σχέδια πάνω στο τζάμι. Κάποια από αυτά, τα βλέπεις και στις εικόνες που τράβηξε ο Paco Esteve. Είτε έχεις ήδη εντυπωσιαστεί είτε όχι, σου έχω κρατήσει το καλύτερο για το τέλος!
Ανάμεσα στα έργα του είναι και το παρακάτω που είναι αφιερωμένο στον θρυλικό σχοινοβάτη Philippe Petit. Τον Γάλλο που διέσχισε, περπατώντας πάνω σε ένα τεντωμένο σύρμα, την απόσταση των 61 μέτρων που χώριζε τους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης. Χωρίς να μεσολαβεί τίποτε ανάμεσα στον ίδιο και τους έκπληκτους περαστικούς που έβλεπαν τη φιγούρα του να μετεωρίζεται 417 μέτρα πάνω από το κεφάλι τους.
Ήταν το 1974. Στην ιστορία έμεινε ως το «καλλιτεχνικό έγκλημα του αιώνα» ενώ ο ίδιος ήθελε να το λέει «μια θεατρική πράξη στον ουρανό». Ήταν σε κάθε περίπτωση πάντως μία πράξη ασύλληπτου ρίσκου, κόντρα στα όρια της κοινής λογικής. Γι' αυτό και μετά τα 45 λεπτά της "βόλτας" του συνελήφθη.
Κατάφερε όμως να κάνει αυτό που θέλει και κυρίως να εμπνεύσει. Η ιστορία του έγινε ευρύτερα γνωστή μέσα από το ντοκιμαντέρ «Man on a Wire» και την ταινία «The Walk» που κυκλοφόρησε το 2015.
Η "τρελή" ιδέα καρφώθηκε στο κεφάλι του ένα απόγευμα του 1968 όταν επισκέφτηκε τον οδοντίατρά του. Στην αίθουσα αναμονής του ιατρείου, στο Παρίσι, ο 17χρονος Philippe έπεσε πάνω σε ένα περιοδικό με τη φωτογραφία της μακέτας των υπό κατασκευή, τότε, Δίδυμων Πύργων. Πιθανότατα να πίστευε κι εκείνος στο «serendipity»! Σχεδόν αντανακλαστικά, έπιασε ένα μολύβι και ένωσε τις κορυφές τους με μια γραμμούλα, συνειδητοποιώντας ξαφνικά ποιος θα έπρεπε να είναι, στο εξής, ο στόχος της ζωής του!
«Οι Δίδυμοι Πύργοι ήταν σχεδόν σαν... άνθρωποι για μένα, ήμουν ερωτευμένος μαζί τους!», είπε πολλά χρόνια αργότερα στους New York Times. Το να περπατήσει ανάμεσά τους έγινε η εμμονή του. Και με τούτα και με κείνα, τα κατάφερε!
Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στους Δίδυμους Πύργους τού προκάλεσαν μεγάλο πόνο. Ένιωσε σαν να έχασε τα παιδιά του. Ωστόσο, στον επίλογο της αυτοβιογραφίας του «To Reach The Clouds» υποσχέθηκε πως, αν χτίζονταν ξανά, θα επαναλάμβανε τη «βόλτα» του!
Σήμερα είναι 67 χρόνων. «Αρνούμαι να μεγαλώσω», εξομολογήθηκε σε συνέντευξή του στην Telegraph, «το μυαλό μου τρέχει στο επόμενο project».
P. S. Ψάξε στο You Tube το τραγούδι "I Believe I Can Fly" και τραγούδησέ το δυνατά!
By TLIFE
