Είναι κι αυτές οι φάσεις στη ζωή σου που ξεχνάς ποιος είσαι,
πού πηγαίνεις και από πού ξεκίνησες. Ξεχνάς, γιατί η καθημερινότητά σου δεν σου
δίνει ή καλύτερα, εσύ δεν "απαιτείς" τον χρόνο για να πάρεις μια βαθιά ανάσα. Και σε αυτές τις φάσεις είναι όλα
όσα χρειάζεσαι. Να κλείσεις τα μάτια, να ρουφήξεις οξυγόνο μέχρι να νιώσεις τα
πνευμόνια σου να ανεβαίνουν και να εκπνεύσεις. Σαν να θέλεις να διώξεις μαζί με
το διοξείδιο του άνθρακα κάθε τι αρνητικό.
Έχεις σκεφτεί πόσο μαγική είναι αυτή η διαδικασία; Κάθε ανάσα,
σου επιβεβαιώνει ότι είσαι ζωντανός. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Στην κυριολεκτική
της σημασία η αναπνοή είναι μια διαδικασία αυτοματοποιημένη για το σώμα μας. Μαγική
μεν, αλλά την θεωρούμε αυτονόητη, όταν δεν έχουμε σχετικά προβλήματα υγείας.
Δεν περνάς κάποια εκπαίδευση για να μάθεις να αναπνέεις. Είναι
η πρώτη μικρή κίνηση ανεξαρτησίας! Είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις από μόνος
σου, όταν θα βγεις από την κοιλιά της μαμάς σου. Η πρώτη ανάσα που θα φέρει το
πρώτο κλάμα και αυτό θα επιβεβαιώσει αυτόματα ένα θαύμα της φύσης. Γιατί η ζωή,
είναι ένα θαύμα της φύσης. Στο οποίο όμως πρέπει να πιστέψεις. Αν δεν το πιστέψεις,
θα αφαιρέσεις από τη ζωή σου τα πιο πολύτιμα συστατικά της.
Η αναπνοή, λοιπόν, είναι ζωή! Και στην μεταφορική της σημασία
έχει την ίδια αξία. Μόνο που χάνει τον αυτοματοποιημένο χαρακτήρα της. Είναι κάτι
στο οποίο θα πρέπει να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου. Συχνά, είναι κι όλα όσα χρειάζεσαι.
Να πάρεις λίγο χρόνο για σένα. Να συγκεντρωθείς για λίγα δευτερόλεπτα μόνο στην
εισπνοή και την εκπνοή. Να είσαι μόνο εσύ και το σώμα σου.
Σε αυτά τα λίγα μαγικά δευτερόλεπτα θα διαπιστώσεις πως έχεις
τη δύναμη να ελέγξεις τα πάντα. Γιατί ελέγχοντας τον εαυτό σου,
επανατοποθετείσαι μέσα στο χώρο και το χρόνο. Κάπου εκεί, θυμάσαι ποιος είσαι,
πού πηγαίνεις και από πού ξεκίνησες.
Είσαι ο εαυτός σου, ακολουθείς το δρόμο της καρδιάς σου και
ξεκίνησες από το τίποτα. Μη σε τρομάζει η λέξη. Σου δείχνει απλά ποσά πολλά κατέκτησες
μέχρι εδώ. Από το μηδέν, έγινες αυτό που είσαι.
Αν δεν παίρνεις ανάσα όμως το ξεχνάς. Σε πιάνει ασφυξία. Πεθαίνεις.
Σκοτώνεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου. Κι όταν είσαι ήδη νεκρός μεταφορικά, χάνεται
η αξία της κυριολεκτικής σημασίας της αναπνοής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες...