Περνάμε κρίση φίλε μου!

Πες μου εσύ αν μπορείς έναν λόγο για να είμαι χαρούμενη. Βρες μου μία αφορμή για να φορέσω το καλύτερό χαμόγελό μου κι εγώ θα το κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη. Δείξε μου τον τρόπο να βρω κάτι θετικό σε όλα αυτά που συμβαίνουν και σου ορκίζομαι πως θα βάλω όλες μου τις δυνάμεις για να τα βρω όλα.

Δεν μιλάς ε; Κατεβάζεις τα μάτια στο πάτωμα... Κρύβεται το μυστικό της ευτυχίας εκεί κάτω; Δεν νομίζω, απλά δεν έχεις καμία απάντηση ούτε εσύ σε όλα αυτά.

Δεν φταίς. Δεν θα σε κατηγορήσω. Στο ίδο καζάνι βράζουμε για να πιούνε το ζουμί μας στη συνέχεια.

Θα ήθελα να μπορώ να σου πω εγώ κάτι αισιόδοξο. Να διώξω για λίγο τα σύννεφα αλλά ειλικρινά δεν έχω τίποτα. Φοβάμαι να σου υποσχεθώ κάτι γιατί δεν μπορώ να είαι σίγουρη για τίποτα. Ούτε καν για σένα.

Μπορεί κάπου παρακάτω να αποφασίσεις ότι δεν αντέχεις και να με αφήσεις μόνη. Τότε θα χάσω το μοναδικό πράγμα στο οποί είχα στηριχτεί. Οπότε δεν στηρίζομαι ούτε σε εσένα. Συγνώμη αν σου ακούγεται άσχημο.

Ούτε εσύ μπορείς να στηριχτείς πάνω μου. Ίσως αποφασίσω ότι δεν θέλω να αντέξω τίποτα άλλο. Δεν θέλω να σέρνω κι εσένα μαζί μου.

Ναι, περνάμε κρίση φίλε μου. Όχι απλά οικονομική. Υπαρξιακή, συναισθηματική, κοινωνική, πολιτισμική, σεξουαλική...Η κρίση, της κρίσης, την κρίση, κρίση!

Φαρμάκι έχω στην ψυχή
... Φέρνει μαυρίλα θολερή
Στα στήθια μου

Νύχτα αξημέρωτη ξανά
Με το πιοτό της με κερνά
Εβίβα μου

Σκοτάδι πίνω για πιοτό
Πω πω πω πω πω πω πω πω

Ντέφι της λύσσας μου κρατώ
Πω πω πω πω πω πω πω πω

Και το μυαλό μου είναι θολό
Πω πω πω πω πω πω πω πω

Τίποτα δεν άλλαξε και τίποτα δεν είναι όπως παλιά

Πρακτικά δεν έχει αλλάξει τίποτα κι όμως έχουν αλλάξει τόσα πολλά... Μέσα σε λίγες μόνο μέρες, σε λίγες ώρες, σε λίγα λεπτά. Τόσο χρειάζεται καμιά φορά για να γίνει η μεγαλύτερη αλλαγή, λίγα μόλις λεπτά.

Εξάλλου οι μεγάλες αλλαγές συνήθως δεν προυποθέτουν προετοιμασία. Έρχονται στα ξαφνικά ή υποβόσκουν ύπουλα. Γιατί πολλές φορές τις αλλαγές τις προκαλεί κάποιος άλλος και απλά είμαστε μέσα στο ντόμινο των εξελίξεων.

Τίποτα δεν έχει αλλάξει λοιπόν και τίποτα δεν είναι όπως παλιά! Πόσο ωραία ήταν παλιά, που το μυαλό μου έχει μόνο δύο πράγματα κι αυτά ξεκάθαρα. Τώρα επικρατεί μία δεδαλώδης κατάσταση.

Ελπίζω να μην είναι πάντα έτσι όμως. Δεν μου αρέσει να φοβάμαι τους ανθρώπους και το μέλλον. Δεν μου αρέσει να κλείνομαι επειδή φοβάμαι να μην προδοθώ αλλά πολύ περισσότερο δεν μου αρέσει να με προδίδουν...

Σε ποιον αρέσει θα μου πεις; Η αλήθεια είναι πως σε κανέναν δεν αρέσει αλλά αν είσαι από τους τυχερούς και δεν το έχεις βιώσει δεν σε απασχολεί κιόλας. Αν είσαι από τους άλλους, το φυσάς και δεν κρυώνει.

Είναι τόσο περίπλοκη η διεργασία που γίνεται μέσα σου σε μία τέτοια κατάσταση που ποτέ δεν μπορείς να μαντέψεις ποιο θα είναι το "απόσταγμα". Κι εγώ αυτό περιμένω ακόμα να δώ.

Ελπίζω, κάποια στιγμή, τα πράγματα να έχουν αλλάξει και ουσιαστικά και πρακτικά αλλά προς το καλύτερο!

Μοναξιά, αγάπη μου

Η μοναξιά είναι κάτι που δεν το επιλέγεις ποτέ. Εκείνη όμως πάντα σε επιλέγει. Σου κλείνει πρώτο τραπέζι πίστα και σε περιμένει με μία βότκα λεμόνι. Πίνει στην υγειά σου και σε κερνάει! Τι να της πεις τώρα εσυ;

Στρώνεσαι λοιπόν και τα πίνεται παρέα. Αν γίνεις κομμάτια μπορεί να καταφέρεις να το φτιάξεις από την αρχή το παζλ της ζωής σου... Έχεις την ευκαιρία όσο είσαι μαζί της να δεις προσεχτικά ένα ένα τα κομμάτια και να καταλάβεις ποια είναι η θέση τους και γιατί...

Κακές παρέες σου λέει. Αλλά τουλάχιστον αυτή είναι πάντα εκεί όταν όλοι οι άλλοι είναι απασχολημένοι με άλλα πράγματα.

Εγώ την αφήνω στο παρόν μου και την κερνάω σφηνάκια! Ίσως να την χρειάζομαι κιόλας γιατί μάλλον κανείς άλλος δεν μπορεί να με αντέξει. Κανείς άλλος δεν με θέλει και δεν με διεκδικεί τόσο πολύ, όσο αυτή.

Οπότε της δίνω χώρο στη ζωή μου, την αφήνω να κάνει παιχνίδι και περιμένω να με βαρεθεί και να σηκωθεί να φύγει. Ή να την βαρεθώ εγώ και να την στείλω στα τσακίδια. Άλλωστε έτσι είναι οι μεγάλες αγάπες.

Μοναξιά, αγάπη μου, στην υγεία σου!