Έτσι τελειώνει μια αγάπη;

Αυτό ήταν λοιπόν; Έτσι τελειώνει μια αγάπη; Απλά μια μέρα ο ένας από τους δύο λέει τέλος και έρχεται... το τέλος; Δεν θα καταφέρω ποτέ να μάθω να αντέχω έναν χωρισμό κι ας λένε ότι μοιάζει με έναν μικρό θάνατο. Τον θάνατο τον παίρνεις απόφαση γιατί ο άνθρωπός σου δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Στον χωρισμό όμως υπάρχει πάντα αυτή η βασανιστική ελπίδα. Κι αν γυρίσει; Μήπως να περιμένω λίγο ακόμα;

Βέβαια τις περισσότερες φορές ποτέ δεν γυρνάει και τζάμπα τρέφεις ελπίδες αλλά δυστυχώς αυτές πεθαίνουν τελευταίες... Μέχρι να πεθάνουν απλά παριστάνεις ότι ζεις. Ή τουλάχιστον έτσι νιώθω εγώ...

Προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου και να σταθώ στα πόδια μου. Χωρίς να τον κατηγορήσω, χωρίς να τον μισήσω γιατί φοβάμαι πως θα μειώσω αυτό που είχαμε. Κάνω σχέδια και βάζω στόχους που δεν τον συμπεριλαμβάνουν αλλά και πάλι κάπου στο βάθος είναι πράγματα που θα είχαν και την δική του έγκριση.

Προσπαθώ να μην τον σκέφτομαι κι όταν το κάνω να μην στείλω, να μην πάρω τηλέφωνο, να μην ρωτήσω τους φίλους του αν ζει κι αν είναι καλά. Τον καταχωνιάζω στο βάθος του μυαλού μου και τον αφήνω εκεί για να μπορώ αν κάποια στιγμή γυρίσει να τον επαναφέρω στην επιφάνεια.

Προσπαθώ να φανώ ψύχραιμη στους άλλους λέγοντας κυνικότητες και μειώνοντάς τον αλλά μέσα μου ζει την απόλυτη αποθέωση. Μέσα μου είναι αυτός ο τέλειος άντρας που γνώρισα στις αρχές, που με φλέρταρε και προσπάθησε πολύ μέχρι να γίνουμε ζευγάρι.

Ο άντρας που νοιαζόταν και με έκανε να νιώθω η ιδανική γυναίκα. Μέσα μου κάνει κουμάντο ακόμα εκείνος. Τι κι αν η κοινή λογική λέει πως δεν αξίζει να τρελαίνομαι, εγώ εκεί!

Κανονικά θα έπρεπε να βάλω ένα μεγάλο χ, να κλείσω πόρτες και παράθυρα και να αλλάξω διαδρομή γιατί στην τελική εκείνος το αποφάσισε να μην είμαστε μαζί. Άρα το σκέφτηκε και το ζύγισε μέσα του. Άρα δεν με θέλει. Εγώ γιατί να θέλω έναν τέτοιο άνθρωπο;

Αν με αγαπούσε όπως έλεγε κι αν νοιαζόταν θα το έδειχνε μέχρι το τέλος. Έτσι δεν είναι; Χωρίζω κάποιον δεν σημαίνει διαγράφω όλα όσα περάσαμε μαζί. Κι αφού δεν το κάνω, οφείλω να δώσω στον πρώην αγαπημένο μου πια, τον σεβασμό που του αξίζει.

Βέβαια, δίκοπο μαχαίρι είναι κι αυτό γιατί όσο συνεχίζει να σου δείχνει ότι νοιάζεται μεγαλώνει εκείνη η βασανιστική ελπίδα. Και ξεκινάς πάλι από την αρχή και περιμένεις να γυρίσει....

Το μεταβατικό στάδιο θέλει αξιοπρέπεια

Δεν έχω μπει ακόμα στην επόμενη φάση της ζωής μου. Βρίσκομαι σε αυτό που λένε μεταβατικό στάδιο και μάλιστα μπορώ να πω ότι μέχρι σήμερα πίστευα ότι θα με οδηγήσει και πάλι προς τα πίσω... Τελικά όμως έκανα λάθος! Όταν κάτι τελειώσει, πρέπει να αντικατασταθεί με κάτι άλλο. Δεν  μπορείς να χορτάσεις μαζεύοντας τα ψύχουλα από το τραπέζι... Δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος ζώντας με αναμνήσεις ή με κατάλοιπα του χθες!

Σίγουρα είναι δύσκολο. Το ξέρω, το ζω... Αλλά οφείλουμε στον εαυτό μας να του προσφέρουμε όλα αυτά που δεν δίνουν οι άλλοι. Η αξιοπρέπεια στη ζωή μας είναι κάτι που εμείς θα βάλουμε. Ο σεβασμός στην προσωπικότητά, τα θέλω και τις ανάγκες μας είναι κάτι που εμείς θα απαιτήσουμε και πρώτα απ'ολους από τον ίδιο μας τον εαυτό.

Το να ξεφτιλιστούμε και να πέσουμε στα πατώματα για κάποιον ή για κάτι έχει νόημα μόνο αν το αντικείμενο του πόθου έχει αποδείξει ότι το αξίζει. Αν ξέρουμε ότι μια δουλειά είναι για μας η ιδανική τότε αξίζει να αφοσιωθούμε και να δουλέψουμε όσο πιο σκληρά μπορούμε. Το ίδιο και με τους ανθρώπους είτε πρόκειται για φίλους είτε πρόκειται για εραστές.

Κακά τα ψέματα όλοι περνάμε καθημερινά από τεστ στη ζωή μας. Κάθετι που κάνουμε έχει μία συγκεκριμένη ερμηνεία και ένα ιδιαίτερο νόημα για τους γύρω μας. Κι έτσι κομμάτι κομμάτι από αυτά τα νοήματα φτιάχνεται ένα παζλ που υποδηλώνει την εικόνα που έχουν οι άλλοι για μας ή εμείς για τους άλλους. Δεν είναι κακό. Το κακό είναι να νομίζεις ότι για κάποιον λόγο έχεις το ακαταλόγιστο και ότι αυτά που κάνεις δεν έχουν αντίκτυπο στους άλλους.

Η ουσία όμως σε όσα προσπαθώ να πω είναι ότι έχει μεγάλη σημασία να σεβόμαστε εμείς τον εαυτό μας πάνω απ' όλα και να διατηρούμε την αξιοπρέπειά μας ακόμα και σε καταστάσεις που δεν μας αφήνουν πολλά περιθώρια. Το να χρησιμοποιούμε δικαιολογίες γιατί την δεδομένη στιγμή μας βολεύει συμβαίνει συχνά. Στο τέλος της ημέρας όμως, όταν θα μείνουμε μόνοι με τον εαυτό μας, θα πέσουν οι μάσκες... Θα ξεγυμνωθεί η αλήθεια από τις δικαιολογίες και τότε θα αναρωτιόμαστε γιατί χάσαμε τόσο χρόνο προσπαθώντας να πείσουμε τον εαυτό μας ότι τα πράγματα είναι κάπως αλλιώς.

Αν δεν συνειδητοποιήσεις την πραγματικότητα τότε θα πετάς στα σύννεφα και θα πέφτεις συνέχεια σε κενά αέρος, πράγμα που είναι ψυχοφθόρο. Και το να δεχτείς την πραγματικότητα είναι στενάχωρο αλλά είναι πιο αξιοπρεπές και πιο αντρίκειο ακόμα κι αν είσαι γυναίκα!

H Αντιγόνη Ψυχράμη λίγο πριν τον τελικό της Eurovision!

Υπάρχουν άνθρωποι που σε φωνάζουν ακόμα "Πόπη" ή θεωρείς ότι δύσκολα ταυτίζουν την sexy εμφάνιση του τώρα με το μικρό κοριτσάκι που ήσουν τότε; "Τώρα πια όχι, αλλα πολύς κόσμος το έχει σαν σημείο αναφοράς. Οντως επειδή έχουν περάσει πολά χρόνια δεν υπάρχει κάποια ομοιότητα. Οταν όμως ακούνε το όνομα μου το πρώτο πράγμα που τους έρχεται στο μυαλό είναι αυτό. Η Πόπη με έχει βοηθήσει πολύ."

Τι θα ήθελες να ξέρει ο κόσμος για σένα που δεν σου δόθηκε η ευκαιρία ποτέ να το πεις;
"Έχω καλή καρδιά."

Πως νιώθεις που είσαι υποψήφια για την Eurovision; Θεωρείς ότι είναι κάτι που θα σε βοηθήσει στην καριέρα σου ή είναι κι ένα ρίσκο;"Ρίσκο δεν είναι γιατί δεν έχω να αποδείξω κάτι. Τώρα ξεκινάω και πιστεύω πως η Eurovision μπορεί να με βοηθήσει σε αυτό. Είναι μία εμπειρία που πιστεύω πως μόνο θετικά μπορεί να προσφέρει στους νέους καλλιτέχνες"

Αν ήσουν απλός θεατής ποιο τραγούδι θα ψήφιζες;

"Είναι δύσκολο να ερθω στην θέση του απλού θεατή γιατί βλέπω τα πράγματα αλλιώς. Όλα τα τραγουδια μου αρέσουν γιατί όλα είναι διαφορετικά."

Μια ερώτηση λιγάκι πιο προσωπική. Με τα νέα πρότυπα ομορφιάς, τις αψεγάδιαστες σιλουέτες τα ιδανικά χαρακτηριστικά και το μοντέλο μιας γυναικάς βιονικής που δεν γερνάει ποτέ, εσύ θα έπεφτες ποτέ στην παγίδα να κάνεις κάποια αισθητική επέμβαση;
"Δεν ξέρω εαν είναι παγίδα. Εχει να κάνει με το πως αισθάνεσαι με τον εαυτό σου. Αυτήν τη στιγμη ειναι κάτι που δεν με απασχολεί, αργότερα δεν ξέρω."

Πιστεύεις ότι είναι καλό να το παραδέχεσαι ή είναι καλύτερα να το κρατάς για σένα; Για παράδειγμα η Χρύσπα πρόσφατα εξομολογήθηκε τις επεμβάσεις που έκανε για χάρη της δουλειάς της.
"Οπως είπα και πριν έχει να κάνει με το πως αισθάνεσαι με τον εαυτό σου. Είναι κάτι εντελως προσωπικό, εάν αισθάνεσαι καλά με αυτό δεν έχεις πρόβλημα να το μοιραστείς."

Σε ενοχλεί να ασχολούνται τα μέσα με την προσωπική σου ζωή;

"Λόγο της δημοσιότητας ξέρω οτι κάποια πράγματα είναι δύσκολο να τα αποφύγεις.Ομως πιστεύω οτι δεν ενδιαφέρει τον κόσμο τι κάνει κάποιος στην προσωπικη του ζωή. Επιλογή του καθενός είναιτι θέλει να μαθαίνει ο κόσμος. Εγω προσωπικά θέλω να βγάζω προς τα έξω την δουλειά μου"

Πως είναι να μεγαλώνεις σε μία τόσο μεγάλη οικογένεια; Ποια εικόνα σου έρχεται στο μυαλό όταν μιλάς για τα αδέρφια σου;

"Εχει και τα καλά του έχει και τα κακά του.Τα καλά βέβαια είναι περισσότερα. Μαζεμένοι όλοι στο σπίτι μας να τραγουδάμε και να περνάμε καλά. τα αδέρφια μου δεν είναι μόνο αδέρφια μου αλλα και φίλοι μου για μένα είναι τα πάντα"

Όλοι έχετε κάποιο ταλέντο στη μουσική. Είχατε σκεφτεί ποτέ να κάνετε κάτι αντίστοιχο με τους «Jackson 5»;

"Ετσι και αλλιώς με τα αδέρφια μου μαζί ξεκινήσαμε να τραγουδάμε στην χορωδία, και εχουμε συνεργαστεί πολλές φορές σε διάφορες δουλείες.Το έχουμε συζητήσει και πιστεύω οτι κάποια στιγμή θα έρθει μόνο του με την πάροδο του χρόνου."

Τι συμβουλές σου δίνουν τα μεγαλύτερα αδέρφια σου όσον αφορά τα επαγγελματικά σου;
"Πάντα μου λένε να είμαι ο εαυτός μου, να μην κουράζομαι πολύ και να δουλεύω συνέχεια ωστε να γίνομαι καλύτερη."

Αν καταφέρεις να πας στην Γερμανία και κερδίσεις την πρώτη θέση, σε ποιον θα αφιερώσεις τη νίκη σου;"Στους ανθρώπους που με υποστηρίζουν και πιστεύουν σε εμένα, στους ανθρώπους που με βοήθησαν να φτάσω ως εδώ και στην οικογενειά μου."

By TLIFE