Δύσκολοι καιροί, όχι για πρίγκιπες...

Τόσο καιρό όλοι μιλούσαν για ανεργία. Κανείς όμως δεν είχε επίγνωση του όρου. Ίσως τον χρησιμοποιoύσαν με μια διάθεση να ξορκίσουν το κακό ή για να νιώσουν μια κάποια αυτοϊκανοποίηση. Αυτοϊκανοποίηση είτε γιατί δεν βρίσκονταν σε αυτή την άσχημη θέση είτε γιατί έτσι δικαιολογούσαν την απραξία τους. Να, όμως που το πλήρωμα του χρόνου θα δώσει σε όλους μας να καταλάβουμε τι εστί ανεργία.

Δύσκολοι καιροί, όχι για πρίγκιπες αλλά και για τους εργαζόμενους. Δεν υπάρχουν λεφτά, δεν υπάρχουν δουλειές, δεν υπάρχει κράτος. Υπάρχει μόνο σκανδαλιστική αναρχία και η προφητική χώρα του Ζοζέ Σαραμάγκου όπου όλοι οι πολίτες τυφλώνονται σταδιακά.

Μπορεί κάποιος να βιαστεί να με πει απαισιόδοξη αλλά δεν είμαι, απλά αυτά που συμβαίνουν είναι απαίσια. Εγώ ρεαλίστρια προσπαθώ να είμαι. Σε μία εποχή που όλοι φτιάχνουν την δική τους κιβωτό, μα κανείς δεν σε συμπεριλαμβάνει στα ζώα του...