Κάποιες τηλεοπτικές εκπομπές, έχουν καταφέρει να αφήσουν τόσο δυνατό αποτύπωμα που νομίζεις ότι, δεν θα ξεχαστούν ποτέ. Μία από αυτές είναι και το «Ουράνιο τόξο», το οποίο μεγάλωσε πολλές γενιές παιδιών.
Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια από την προβολή του πρώτου επεισοδίου της (29 Σεπτεμβρίου 1986), αν και μόνο τα μισά από αυτά ήταν στον αέρα. Ο Χρήστος Δημόπουλος έγινε ο «κολλητός φίλος» χιλιάδων παιδιών που πέρασαν από το πλατό ή έστειλαν γράμματα και mail.
Μέσα από τις περίπου 1850 εκπομπές και αμέτρητες επαναλήψεις φυσικά ήταν και κάποιοι μπόμπιρες που ξεχώρισαν. Ανάμεσά τους και ο μικρός Γιώργος ο οποίος κατάφερε με τις ατάκες του να σκορπίσει πολύ γέλιο, τότε αλλά και σήμερα.
Με αφορμή τα βιντεάκια της εκπομπής που γίνονται viral αλλά και το τελευταίο βιβλίο του με τίτλο «Ο δράκος Ναπολέων» το TLIFE συνάντησε τον αγαπημένο παρουσιαστή. Κάναμε με τον Χρήστο Δημόπουλο ένα ωραίο ταξίδι, σαν αυτά που απολαμβάνει και ο ίδιος όταν χάνεται στον κυριότερο ρόλο του, αυτόν του συγγραφέα.
Στην τελευταία χρονιά της εκπομπής, το 2013, προστέθηκε στην παρέα και ο Πιτιπάου
Το Ουράνιο Τόξο ήταν μία από τις πιο αγαπημένες τηλεοπτικές εκπομπές της ΕΡΤ αλλά και γενικότερα της ελληνικής τηλεόρασης. Τι σας λείπει από την θητεία σας στην παρουσίασή της και τι κρατάτε σαν εφόδιο;
Στα δεκαπέντε χρόνια του Ουράνιου Τόξου (1986-1989 και 2001-2013), γυρίστηκαν πάνω από 1.800 επεισόδια. Ως τον Ιούνιο του 2013 που έκλεισε η ΕΡΤ, δεν υπήρχε μέρα που να μην παιζόταν η εκπομπή, ακόμα και σε επανάληψη. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πως σ’ όλο αυτό το διάστημα απέκτησε πολλούς φανατικούς τηλεθεατές, όχι μόνο μικρούς αλλά και μεγάλους. Για μένα ήταν ένας τρόπος ζωής: να πηγαίνω στο στούντιο, να μιλάω με τα παιδιά, να φτιάχνω κατασκευές, να σκαρφίζομαι νέες ιδέες, να δημιουργώ νέους χαρακτήρες, όπως ο Λόγιος Λεξιλόγιος ή ο Ήπιος Θερμοκήπιος... Όλα αυτά μου λείπουν, είναι φυσικό. Κυρίως μου λείπει η ατμόσφαιρα του γυρίσματος, γιατί πρέπει να σας πω πως όλη η ομάδα της εκπομπής, μαζί με τους τεχνικούς της ΕΡΤ, περνούσαμε υπέροχα στα γυρίσματα. Για μας δεν ήταν δουλειά, ήταν χαρά, μεράκι και διασκέδαση... Το μεγάλο εφόδιο που κρατώ ακόμα είναι η αγάπη των παιδιών και γι’ αυτήν είμαι ευγνώμων.
Στην πρώτη χρονιά της εκπομπής με τον Πέτρο, τον Φώντα και τη Ρένα (Μάλλιου)
Τιμήθηκε δυο φορές με το Βραβείο Καλύτερης Ελληνικής Παιδικής Εκπομπής. Θα θέλατε να την ξανακάνετε, ίσως σε κάποια άλλη τηλεοπτική στέγη;
Χωρίς περιστροφές θα σας απαντήσω ναι. Θα ήθελα να την ξανακάνω. Έχω ακόμα μεγάλο κέφι και ενέργεια. Όσο για την στέγη, πρέπει να σας πω ότι φυσική στέγη μιας τέτοιας εκπομπής είναι η δημόσια τηλεόραση. Τα ιδιωτικά κανάλια επιτελούν άλλο ρόλο. Η ΕΡΤ θα έπρεπε να παρέχει ένα ελληνικό τηλεοπτικό πρόγραμμα αξιώσεων. Προς το παρόν δεν το κάνει. Ας ελπίσουμε πως θα το κάνει στο μέλλον.
Πρόσωπα 2005
Πρόσωπα 2008
Πρόσφατα, έγινε viral το επεισόδιο με τον μικρό Γιώργο που σας είχε πει απίστευτες ατάκες. Τον θυμάστε; Θυμάστε κάποιο άλλο από τα παιδιά που να σας έχει κάνει έντονη εντύπωση η παρουσία του;
Τελευταία, βλέπω μια απίστευτη κινητικότητα στο διαδίκτυο, σχετικά με την εκπομπή. Πολλά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και κυρίως το YouTube έχουν γεμίσει με αποσπάσματα της εκπομπής. Πολλοί έχουν κάνει σατιρικά μοντάζ, άλλα πολύ πετυχημένα και αστεία, άλλα όχι. Τον Γιώργο τον θυμάμαι καλά και μου είχε κάνει εντύπωση. Οι εικονολήπτες δεν μπορούσαν να κρατήσουν ακίνητες τις κάμερές τους από τα γέλια. Αλλά ο Γιώργος δεν ήταν ο μόνος. Τα περισσότερα παιδιά έχουν αυτό το μοναδικό χάρισμα να είναι ελεύθερα μπροστά στο φακό και να λένε ό,τι τους κατέβει στο μυαλό χωρίς να τους νοιάζει αν είναι «πολιτικά ορθό»!!! Μπορεί η εκπομπή να ήταν μαγνητοσκοπημένη αλλά γυριζόταν μια κι έξω χωρίς κοψίματα, χωρίς μοντάζ. Ό,τι έλεγαν τα παιδιά έμενε κι ακουγόταν. Σε πολλές περιπτώσεις περνούσαμε και τα όρια!
Πόσο δύσκολο είναι τελικά να δουλεύεις με παιδιά αλλά και για παιδιά;
Εξαρτάται. Αν καταλάβεις έγκαιρα πως τα παιδιά είναι πιο σοφά από σένα -που είναι!- και πολύ πιο απαιτητικά από τους μεγάλους και τα αντιμετωπίσεις ισότιμα, τότε όλα γίνονται εύκολα. Αυτό έκανα κι εγώ. Δεν τα πλησίαζα ποτέ αφ’ υψηλού. Ήμουν κι εγώ παιδί δίπλα τους και μιλούσαμε την ίδια γλώσσα.
Πώς μπήκε στη ζωή σας η συγγραφή παιδικών βιβλίων; Φανταζόσασταν όταν ξεκινούσατε το «Καλοκαίρι με τον Χρήστο» ότι θα ακολουθήσουν τόσα πολλά;
Ξεκίνησα από μια ανάγκη. Τα παιδιά ζητούσαν κατασκευές από την εκπομπή και σκέφτηκα να κάνω ένα βιβλίο με κατασκευές. Αυτή ήταν η αρχή. Μετά, από τύχη, προέκυψε μια σειρά βιβλίων οικολογικού περιεχομένου με ήρωα έναν συγγραφέα, τον Μπίλη Μπιζέλη. Ήμουν όμως άτυχος στον εκδότη που πτώχευσε κι έτσι για τις είκοσι χιλιάδες βιβλία που πουλήθηκαν δεν εισέπραξα ούτε ένα σεντ. Μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, το γράψιμο έγινε για μένα τρόπος ζωής. Έπρεπε να βρω κάτι που θα μου επέτρεπε να συνεχίσω να επικοινωνώ με τα παιδιά. Δεν φανταζόμουν ότι τα τελευταία δυο χρόνια θα έγραφα δέκα βιβλία! Τρία βιβλία με κατασκευές, μια σειρά πέντε βιβλίων με διδακτικά, αλλά αστεία ποιήματα για παιδιά προσχολικής ηλικίας, και δυο παραμύθια, την Γοργόνα Ελισσώ και τον Δράκο Ναπολέοντα. Βέβαια σ’ όλην αυτή την υπόθεση έπαιξε ρόλο κι ο εκδότης μου. Στις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ βρήκα μια ομάδα ανθρώπων που με πίστεψαν, με καλοδέχτηκαν και με υποστηρίζουν αμέριστα σε κάθε μου βήμα και γι’ αυτό τους ευχαριστώ.
Ποια είναι η πιο ωραία διαδικασία, μετά τη συγγραφή, για τα βιβλία σας; Όταν το βλέπετε τυπωμένο, όταν σας ζητούν να το υπογράψετε…;
Σίγουρα, όταν πρωτοπιάνω το φρεσκοτυπωμένο νέο μου βιβλίο. Το ανοίγω και ρουφάω τη μοσχοβολιά του χαρτιού και λέω: «Να, άλλο ένα παιδί μου!» Αλλά η συγγραφή η ίδια είναι μια μαγική διαδικασία. Εκεί, μπροστά στον υπολογιστή μου ταξιδεύω. Και τα ταξίδια μ’ αρέσουν πολύ.
Πείτε μας δυο λόγια για τον τελευταίο σας ήρωα, τον δράκο Ναπολέοντα.
Ο Ναπολέων είναι δράκος με τα όλα του. Ή σχεδόν. Δεν είναι που είναι μικρός, δρακάκι δηλαδή, είναι και μικροκαμωμένος. Πάει για πρώτη φορά στην Πρώτη Δημοτικού, ερωτεύεται παράφορα μια συμμαθήτριά του, την Ιωσηφίνα και συγχρόνως πέφτει θύμα σχολικού εκφοβισμού από ένα συμμαθητή του, τον Αρθούρο. Πώς να τα αντιμετωπίσει όλα αυτά συγχρόνως; Θα το μάθετε όταν διαβάσετε το παραμύθι!
Υπάρχει στα σκαριά κάποιο επόμενο βιβλίο;
Ποτέ δεν κάθομαι και πάντα υπάρχει στα σκαριά το επόμενο βιβλίο....
Θεωρείτε ότι τα Ελληνόπουλα διαβάζουν αρκετά;
Όχι βέβαια! Κάθε άλλο. Αλλά, ας μην είμαστε άδικοι. Ούτε κι οι γονείς τους διαβάζουν. Άρα από πού θα πάρουν παράδειγμα, από τη μαμά που βλέπει τις σαπουνόπερες ή από τον μπαμπά που παρακολουθεί τα σπορ; Γενικά είμαστε λαός που δεν έχει καλή σχέση με το βιβλίο.
Θα μας προτείνετε 5 παιδικά βιβλία που θα πρέπει οπωσδήποτε ένας γονιός να έχει στη βιβλιοθήκη του παιδιού του; (σ.σ. στο σπίτι του έχει πέντε βιβλιοθήκες γεμάτες βιβλία που αγόρασε από τότε που ήταν παιδί μέχρι σήμερα. Όσα δεν χωράνε σε διπλή και τριπλή σειρά στα ράφια, στοιβάζονται στο πάτωμα!)
Υπάρχουν πολλά καλά βιβλία για παιδιά. Και μάλιστα στη χώρα μας υπάρχει μια αξιοσημείωτη παραγωγή, από ταλαντούχους συγγραφείς και εκπληκτικούς εικονογράφους. Αλλά, σίγουρα, εγώ θα ’θελα το δικό μου παιδί να διαβάσει την Αλίκη Στη Χώρα Των Θαυμάτων (του Λούις Κάρολ), τον Μικρό Πρίγκιπα (του Σεντ-Εξιπερί), την Γουίννη-Ο Πουφ (του Α.Α. Μιλν), το Παραμύθι Χωρίς Όνομα (της Πηνελόπης Δέλτα) και το Καπλάνι Της Βιτρίνας (της Άλκης Ζέη).
Τι πιο σημαντικό είναι να πηγαίνουν τα παιδιά σε βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία και να δανείζονται ή ν’ αγοράζουν βιβλία. Και να διαβάζουν, να διαβάζουν, να διαβάζουν.
Τι συμβουλές θα δίνατε στους γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους στην εποχή μας;
Πόσο δύσκολη ερώτηση! Σ’ αυτή την εποχή που ζούμε, οι αξίες έχουν χαθεί, ή έστω, έχουν χάσει το νόημά τους. Αυτό πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας. Πέντε βασικές αξίες που συμπτωματικά αρχίζουν όλες από άλφα: Αγάπη, Ανθρωπιά, Αλληλεγγύη, Αξιοπρέπεια και Απλότητα. Αν το καταφέρουμε, τα παιδιά μας, όταν μεγαλώσουν, θα γίνουν, ελπίζω, ευτυχισμένα. Αυτό, άλλωστε δεν είναι το ζητούμενο;
Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια από την προβολή του πρώτου επεισοδίου της (29 Σεπτεμβρίου 1986), αν και μόνο τα μισά από αυτά ήταν στον αέρα. Ο Χρήστος Δημόπουλος έγινε ο «κολλητός φίλος» χιλιάδων παιδιών που πέρασαν από το πλατό ή έστειλαν γράμματα και mail.
Μέσα από τις περίπου 1850 εκπομπές και αμέτρητες επαναλήψεις φυσικά ήταν και κάποιοι μπόμπιρες που ξεχώρισαν. Ανάμεσά τους και ο μικρός Γιώργος ο οποίος κατάφερε με τις ατάκες του να σκορπίσει πολύ γέλιο, τότε αλλά και σήμερα.
Με αφορμή τα βιντεάκια της εκπομπής που γίνονται viral αλλά και το τελευταίο βιβλίο του με τίτλο «Ο δράκος Ναπολέων» το TLIFE συνάντησε τον αγαπημένο παρουσιαστή. Κάναμε με τον Χρήστο Δημόπουλο ένα ωραίο ταξίδι, σαν αυτά που απολαμβάνει και ο ίδιος όταν χάνεται στον κυριότερο ρόλο του, αυτόν του συγγραφέα.
Στην τελευταία χρονιά της εκπομπής, το 2013, προστέθηκε στην παρέα και ο Πιτιπάου
Το Ουράνιο Τόξο ήταν μία από τις πιο αγαπημένες τηλεοπτικές εκπομπές της ΕΡΤ αλλά και γενικότερα της ελληνικής τηλεόρασης. Τι σας λείπει από την θητεία σας στην παρουσίασή της και τι κρατάτε σαν εφόδιο;
Στα δεκαπέντε χρόνια του Ουράνιου Τόξου (1986-1989 και 2001-2013), γυρίστηκαν πάνω από 1.800 επεισόδια. Ως τον Ιούνιο του 2013 που έκλεισε η ΕΡΤ, δεν υπήρχε μέρα που να μην παιζόταν η εκπομπή, ακόμα και σε επανάληψη. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πως σ’ όλο αυτό το διάστημα απέκτησε πολλούς φανατικούς τηλεθεατές, όχι μόνο μικρούς αλλά και μεγάλους. Για μένα ήταν ένας τρόπος ζωής: να πηγαίνω στο στούντιο, να μιλάω με τα παιδιά, να φτιάχνω κατασκευές, να σκαρφίζομαι νέες ιδέες, να δημιουργώ νέους χαρακτήρες, όπως ο Λόγιος Λεξιλόγιος ή ο Ήπιος Θερμοκήπιος... Όλα αυτά μου λείπουν, είναι φυσικό. Κυρίως μου λείπει η ατμόσφαιρα του γυρίσματος, γιατί πρέπει να σας πω πως όλη η ομάδα της εκπομπής, μαζί με τους τεχνικούς της ΕΡΤ, περνούσαμε υπέροχα στα γυρίσματα. Για μας δεν ήταν δουλειά, ήταν χαρά, μεράκι και διασκέδαση... Το μεγάλο εφόδιο που κρατώ ακόμα είναι η αγάπη των παιδιών και γι’ αυτήν είμαι ευγνώμων.
Στην πρώτη χρονιά της εκπομπής με τον Πέτρο, τον Φώντα και τη Ρένα (Μάλλιου)
Τιμήθηκε δυο φορές με το Βραβείο Καλύτερης Ελληνικής Παιδικής Εκπομπής. Θα θέλατε να την ξανακάνετε, ίσως σε κάποια άλλη τηλεοπτική στέγη;
Χωρίς περιστροφές θα σας απαντήσω ναι. Θα ήθελα να την ξανακάνω. Έχω ακόμα μεγάλο κέφι και ενέργεια. Όσο για την στέγη, πρέπει να σας πω ότι φυσική στέγη μιας τέτοιας εκπομπής είναι η δημόσια τηλεόραση. Τα ιδιωτικά κανάλια επιτελούν άλλο ρόλο. Η ΕΡΤ θα έπρεπε να παρέχει ένα ελληνικό τηλεοπτικό πρόγραμμα αξιώσεων. Προς το παρόν δεν το κάνει. Ας ελπίσουμε πως θα το κάνει στο μέλλον.
Πρόσωπα 2005
Πρόσωπα 2008
Πρόσφατα, έγινε viral το επεισόδιο με τον μικρό Γιώργο που σας είχε πει απίστευτες ατάκες. Τον θυμάστε; Θυμάστε κάποιο άλλο από τα παιδιά που να σας έχει κάνει έντονη εντύπωση η παρουσία του;
Τελευταία, βλέπω μια απίστευτη κινητικότητα στο διαδίκτυο, σχετικά με την εκπομπή. Πολλά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και κυρίως το YouTube έχουν γεμίσει με αποσπάσματα της εκπομπής. Πολλοί έχουν κάνει σατιρικά μοντάζ, άλλα πολύ πετυχημένα και αστεία, άλλα όχι. Τον Γιώργο τον θυμάμαι καλά και μου είχε κάνει εντύπωση. Οι εικονολήπτες δεν μπορούσαν να κρατήσουν ακίνητες τις κάμερές τους από τα γέλια. Αλλά ο Γιώργος δεν ήταν ο μόνος. Τα περισσότερα παιδιά έχουν αυτό το μοναδικό χάρισμα να είναι ελεύθερα μπροστά στο φακό και να λένε ό,τι τους κατέβει στο μυαλό χωρίς να τους νοιάζει αν είναι «πολιτικά ορθό»!!! Μπορεί η εκπομπή να ήταν μαγνητοσκοπημένη αλλά γυριζόταν μια κι έξω χωρίς κοψίματα, χωρίς μοντάζ. Ό,τι έλεγαν τα παιδιά έμενε κι ακουγόταν. Σε πολλές περιπτώσεις περνούσαμε και τα όρια!
Πόσο δύσκολο είναι τελικά να δουλεύεις με παιδιά αλλά και για παιδιά;
Εξαρτάται. Αν καταλάβεις έγκαιρα πως τα παιδιά είναι πιο σοφά από σένα -που είναι!- και πολύ πιο απαιτητικά από τους μεγάλους και τα αντιμετωπίσεις ισότιμα, τότε όλα γίνονται εύκολα. Αυτό έκανα κι εγώ. Δεν τα πλησίαζα ποτέ αφ’ υψηλού. Ήμουν κι εγώ παιδί δίπλα τους και μιλούσαμε την ίδια γλώσσα.
Πώς μπήκε στη ζωή σας η συγγραφή παιδικών βιβλίων; Φανταζόσασταν όταν ξεκινούσατε το «Καλοκαίρι με τον Χρήστο» ότι θα ακολουθήσουν τόσα πολλά;
Ξεκίνησα από μια ανάγκη. Τα παιδιά ζητούσαν κατασκευές από την εκπομπή και σκέφτηκα να κάνω ένα βιβλίο με κατασκευές. Αυτή ήταν η αρχή. Μετά, από τύχη, προέκυψε μια σειρά βιβλίων οικολογικού περιεχομένου με ήρωα έναν συγγραφέα, τον Μπίλη Μπιζέλη. Ήμουν όμως άτυχος στον εκδότη που πτώχευσε κι έτσι για τις είκοσι χιλιάδες βιβλία που πουλήθηκαν δεν εισέπραξα ούτε ένα σεντ. Μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, το γράψιμο έγινε για μένα τρόπος ζωής. Έπρεπε να βρω κάτι που θα μου επέτρεπε να συνεχίσω να επικοινωνώ με τα παιδιά. Δεν φανταζόμουν ότι τα τελευταία δυο χρόνια θα έγραφα δέκα βιβλία! Τρία βιβλία με κατασκευές, μια σειρά πέντε βιβλίων με διδακτικά, αλλά αστεία ποιήματα για παιδιά προσχολικής ηλικίας, και δυο παραμύθια, την Γοργόνα Ελισσώ και τον Δράκο Ναπολέοντα. Βέβαια σ’ όλην αυτή την υπόθεση έπαιξε ρόλο κι ο εκδότης μου. Στις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ βρήκα μια ομάδα ανθρώπων που με πίστεψαν, με καλοδέχτηκαν και με υποστηρίζουν αμέριστα σε κάθε μου βήμα και γι’ αυτό τους ευχαριστώ.
Ποια είναι η πιο ωραία διαδικασία, μετά τη συγγραφή, για τα βιβλία σας; Όταν το βλέπετε τυπωμένο, όταν σας ζητούν να το υπογράψετε…;
Σίγουρα, όταν πρωτοπιάνω το φρεσκοτυπωμένο νέο μου βιβλίο. Το ανοίγω και ρουφάω τη μοσχοβολιά του χαρτιού και λέω: «Να, άλλο ένα παιδί μου!» Αλλά η συγγραφή η ίδια είναι μια μαγική διαδικασία. Εκεί, μπροστά στον υπολογιστή μου ταξιδεύω. Και τα ταξίδια μ’ αρέσουν πολύ.
Πείτε μας δυο λόγια για τον τελευταίο σας ήρωα, τον δράκο Ναπολέοντα.
Ο Ναπολέων είναι δράκος με τα όλα του. Ή σχεδόν. Δεν είναι που είναι μικρός, δρακάκι δηλαδή, είναι και μικροκαμωμένος. Πάει για πρώτη φορά στην Πρώτη Δημοτικού, ερωτεύεται παράφορα μια συμμαθήτριά του, την Ιωσηφίνα και συγχρόνως πέφτει θύμα σχολικού εκφοβισμού από ένα συμμαθητή του, τον Αρθούρο. Πώς να τα αντιμετωπίσει όλα αυτά συγχρόνως; Θα το μάθετε όταν διαβάσετε το παραμύθι!
Υπάρχει στα σκαριά κάποιο επόμενο βιβλίο;
Ποτέ δεν κάθομαι και πάντα υπάρχει στα σκαριά το επόμενο βιβλίο....
Θεωρείτε ότι τα Ελληνόπουλα διαβάζουν αρκετά;
Όχι βέβαια! Κάθε άλλο. Αλλά, ας μην είμαστε άδικοι. Ούτε κι οι γονείς τους διαβάζουν. Άρα από πού θα πάρουν παράδειγμα, από τη μαμά που βλέπει τις σαπουνόπερες ή από τον μπαμπά που παρακολουθεί τα σπορ; Γενικά είμαστε λαός που δεν έχει καλή σχέση με το βιβλίο.
Θα μας προτείνετε 5 παιδικά βιβλία που θα πρέπει οπωσδήποτε ένας γονιός να έχει στη βιβλιοθήκη του παιδιού του; (σ.σ. στο σπίτι του έχει πέντε βιβλιοθήκες γεμάτες βιβλία που αγόρασε από τότε που ήταν παιδί μέχρι σήμερα. Όσα δεν χωράνε σε διπλή και τριπλή σειρά στα ράφια, στοιβάζονται στο πάτωμα!)
Υπάρχουν πολλά καλά βιβλία για παιδιά. Και μάλιστα στη χώρα μας υπάρχει μια αξιοσημείωτη παραγωγή, από ταλαντούχους συγγραφείς και εκπληκτικούς εικονογράφους. Αλλά, σίγουρα, εγώ θα ’θελα το δικό μου παιδί να διαβάσει την Αλίκη Στη Χώρα Των Θαυμάτων (του Λούις Κάρολ), τον Μικρό Πρίγκιπα (του Σεντ-Εξιπερί), την Γουίννη-Ο Πουφ (του Α.Α. Μιλν), το Παραμύθι Χωρίς Όνομα (της Πηνελόπης Δέλτα) και το Καπλάνι Της Βιτρίνας (της Άλκης Ζέη).
Τι πιο σημαντικό είναι να πηγαίνουν τα παιδιά σε βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία και να δανείζονται ή ν’ αγοράζουν βιβλία. Και να διαβάζουν, να διαβάζουν, να διαβάζουν.
Τι συμβουλές θα δίνατε στους γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους στην εποχή μας;
Πόσο δύσκολη ερώτηση! Σ’ αυτή την εποχή που ζούμε, οι αξίες έχουν χαθεί, ή έστω, έχουν χάσει το νόημά τους. Αυτό πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας. Πέντε βασικές αξίες που συμπτωματικά αρχίζουν όλες από άλφα: Αγάπη, Ανθρωπιά, Αλληλεγγύη, Αξιοπρέπεια και Απλότητα. Αν το καταφέρουμε, τα παιδιά μας, όταν μεγαλώσουν, θα γίνουν, ελπίζω, ευτυχισμένα. Αυτό, άλλωστε δεν είναι το ζητούμενο;
By TLIFE
