Μια παιδική παράσταση έφερε το χαμό στη Χαλκίδα!

Χαμός! Αυτό σκέφτηκα λίγο πριν ανέβω, για μία ακόμη φορά, στο τρένο για Χαλκίδα. Το είπα στη Γεωργία που ήταν στη δίπλα θέση και χαμογέλασε συνωμοτικά... Με αυτή τη λέξη ξεκινάνε οι συναντήσεις με την παρέα της Χαλκίδας! Μια παρέα που κρατάει την «καλοκαιρινή» της διάθεση ακόμα και το χειμώνα. Γιατί το καλοκαίρι είναι μέσα μας, λένε! Γιατί εμείς το endless summer το κάναμε πραγματικότητα ακόμα και αν το σκηνικό έχει αναμμένο τζάκι. Η θάλασσα στο βάθος κρατάει την ισορροπία που χρειαζόμαστε.


giorgi_2's http://instagram.com/p/g1M_NmEH3N/

Αν έχεις πάει, ξέρεις τη γοητεία που ασκεί αυτός ο τόπος στους επισκέπτες του. Δεν έχει τίποτα το αξιοπερίεργο αλλά αποτελεί ιδανικό προορισμό για μικρές αποδράσεις και ειδικά για τα πουσουκού. Τουλάχιστον για τα δικά μου! Άλλωστε γι’ αυτά θα σου μιλήσω. Για ένα από αυτά. Για το τελευταίο για την ακρίβεια. Η αφορμή για την εκδρομή που θα σου πω -όχι ότι χρειάζομαι κάτι τέτοιο- ήταν μία παιδική παράσταση. Ο τίτλος της είναι «Το κυνήγι του παιχνιδιού» και πρωταγωνίστρια είναι η φίλη μου, Λία Παππά.


artemis_thimiou's http://instagram.com/p/jJJKaQw1iW/

Το θέατρο Χαλκίδας έκανε μία εξαιρετική δουλειά σε αυτό το έργο. Αντικειμενικά! Ομολογώ ότι πήγα προκατειλημμένη περιμένοντας να δω μια ερασιτεχνική παράσταση. Διαψεύστηκα πανηγυρικά! Το θερμό χειροκρότημα που έδωσαν οι θεατές, μικροί και μεγάλοι, του θεάτρου Παπαδημητρίου επιβεβαιώνει αυτό που λέω.

Και παρόλο που ήταν η πρεμιέρα την Παρασκευή (17 Ιανουαρίου), που σημαίνει διπλό άγχος για τα παιδιά που παίζουν, όλα κύλησαν άψογα. Γέλασα τόσο πολύ! Θυμάμαι απ’ έξω σχεδόν όλες τις ατάκες του έργου και υπήρξαν στιγμές που το γέλιο μου ήταν πιο δυνατό κι από αυτό των μικρών παιδιών στην πρώτη σειρά. Οι μπόμπιρες φυσικά ξετρελάθηκαν με τα σκηνικά, τα τραγούδια και την ιστορία της παράστασης (διάβασε λεπτομέρειες εδώ). Εγώ, ξετρελάθηκα με την φίλη μου που ενσάρκωσε την Παγκακιστάτη. Τρόμαξα, να πω την αλήθεια! Σε πολλές στιγμές. Ήταν πολύ πειστική στον ρόλο της κακιάς και μου απέδειξε πόσο καλή ηθοποιός είναι. Άλλωστε έχει παίξει σε ένα σωρό παραστάσεις στο πλαίσιο των εξωπανεπιστημιακών της δραστηριοτήτων. Να τα λέμε κι αυτά! Είχα την τύχη και την χαρά να την ξαναδώ σε μία από αυτές, στο Στούντιο Λήδρα.

Και για να μην λες ότι δεν είμαι αντικειμενική, επειδή συχνά έχω την τάση να ενθουσιάζομαι με αυτά/αυτούς που αγαπάω, ρώτησα την γνώμη δύο ακόμα θεατών.

Κωνσταντίνος




Γεωργία


Εντελώς συμπτωματικά, ήταν αυτοί που καθόντουσαν δίπλα μου! Δεν ήταν όμως λίγα και τα τοπικά sites και blogs που έγραψαν για την παράσταση και για τους πρωταγωνιστές της: (με αλφαβητική σειρά) Γιώργο Μπένο, Κλέαρχο Παπασωτηρίου, Κωνσταντίνα Πολυδώρου και Εύη Χειμώνα. Η φίλη μου ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως ήταν η καλύτερη!

Η Λία είναι ένας από τους λόγους -ίσως ο κυριότερος- που αγάπησα τη Χαλκίδα! Από τότε που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει πίσω στην πόλη της, έχω γίνει η πιο τακτική επισκέπτρια. Και όχι μόνο της Χαλκίδας αλλά ολόκληρης της Εύβοιας. Είναι τελικά ένα από τα πιο όμορφα νησιά της Ελλάδας! Τι κι αν ακόμα δεν την έχω γνωρίσει όλη. Την μαθαίνω κομμάτι κομμάτι. Σαν να διαβάζω ένα βιβλίο που σε κάθε του σελίδα βρίσκω κάτι που με κάνει να θέλω να πάω στην επόμενη. Σε αυτή την εκδρομή λοιπόν έφτασα στην σελίδα «Στενή».


artemis_thimiou's http://instagram.com/p/jXRHWpQ1rJ/

Με τους φίλους μου τους μηχανόβιους! Μπροστά μας τα αγόρια με τις μηχανές τους και πίσω εμείς. Η Λία στο τιμόνι κι εγώ κλασικά να παίζω με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς όσο δεν είχα στο νου μου να φωτογραφίσω το βρουμ βρουμ των δύο Κωστήδων.


lia_pappa's http://instagram.com/p/jW2BUCg94_/

Μετά άραγμα για φαγητό στo λιμάνι της Αρτάκης και επιστροφή για λιώσιμο στο σπίτι με ατελείωτη κουβέντα για τα πάντα... Και μέσα σε όλα αυτά η Buffy! (Το παιδί του Κωνσταντίνου)


konstantinos_pap's http://instagram.com/p/jfRCJtKiom/

Στιγμές που δεν μπορείς να περιγράψεις με λέξεις -πράγμα που μου συμβαίνει σπάνια- αλλά νιώθω χαρούμενη που τις έζησα. Γιατί τα σουκού πρέπει να είναι έτσι! Γιατί τα σουκού πρέπει να γίνεται… χαμός!

P.S. Ψάξε στο YouTube το τραγούδι Drive by από τους Train! Κέεεεεφι και χαράααα

By TLIFE

Γίνε το κορίτσι που διαβάζει!

Πριν από περίπου δύο χρόνια είχε πέσει στα χέρια μου ένα κείμενο της Rosemarie Urquico με τίτλο "You should date a girl who reads” που σημαίνει: “Βγες με ένα κορίτσι που διαβάζει”. Αν κάνεις μία αναζήτηση στο διαδίκτυο σίγουρα θα το βρεις μεταφρασμένο κάπου και αξίζει να το διαβάσεις. Γίνε το κορίτσι που διαβάζει!



Ανάμεσα σε άλλα, αναφέρει η Urquico: “Είναι εύκολο να είσαι με ένα κορίτσι που διαβάζει. Χάρισέ της βιβλία στα γενέθλια, τα Χριστούγεννα και στις επετείους. Δείξε της ότι καταλαβαίνεις ότι τα λόγια είναι αγάπη. Να ξέρεις ότι γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ βιβλίου και πραγματικότητας αλλά θα προσπαθήσει να κάνει τη ζωή της όπως το αγαπημένο της βιβλίο.”

Αυτά τα κορίτσια είναι οι καλύτερες σύντροφοι, φίλες, συνάδελφοι... Αυτά τα κορίτσια ξέρουν να εκτιμούν τα βιβλία. Βασικά τα αγαπούν και τα αντιμετωπίζουν σαν να είναι σπάνια και πολύτιμα. Και είναι!



Τα βιβλία σε ταξιδεύουν χωρίς καν να χρειαστεί να φύγεις από εκεί που είσαι. Είναι η παρέα σου τα βράδια που πέφτεις νωρίς στο κρεβάτι, τις ώρες που ανεβαίνεις με το λεωφορείο στη δουλειά ή ταξιδεύεις μόνη σου στο τρένο για την Χαλκίδα, που σε έχει στήσει η φίλη σου στον καφέ. Τα βιβλία είναι γνώσεις και οι γνώσεις σου δίνουν δύναμη. Ποιος δεν θέλει να είναι δυνατός;

Δεν σου λέω ότι είναι η λύση σε όλα σου τα προβλήματα αλλά σίγουρα θα τα κάνουν να μοιάζουν διαφορετικά. Σε εμένα τουλάχιστον πιάνει! Αγαπώ πολύ το διάβασμα σε σημείο που έχω λίστες με βιβλία που θέλω να διαβάσω και αγχώνομαι πότε θα τα προλάβω. Πολλές φορές ξεκινάω μέχρι και τέσσερα βιβλία ταυτόχρονα. Όταν κάτι πέφτει στα χέρια μου δεν μπορώ να το αφήσω. Ειδικά όταν είναι κάποιου συγγραφέα που μου αρέσει ή μου το έχει κάνει δώρο κάποιο αγαπημένο πρόσωπο ή απλά ταιριάζει το θέμα του με την εκάστοτε ψυχολογία μου.



Έχω πάντα στην τσάντα μου ένα βιβλίο που διαβάζω και πολλές φορές ανυπομονώ να φτάσει αυτή η ώρα που θα το ανοίξω και πάλι. Φυσικά, χάνομαι στον κόσμο των λέξεων. Έχω κατέβει πολλές φορές σε λάθος στάση θέλοντας να τελειώσω κάποιο κεφάλαιο. Έχω πέσει πάνω σε συνεπιβάτη γιατί κρατώντας το βιβλίο δεν μπορούσα να κρατήσω καλή ισορροπία. Αστεία πράγματα! Και μιλώντας για αστεία, δες κι αυτό:

Χάνομαι στον κόσμο του βιβλίου. Για λίγο. Για όσο κρατάει η ανάγνωση. Μετά, απλά κρατάω αυτό που χρειάζομαι από το καθένα. Σπάνια θα ξαναδιαβάσω το ίδιο βιβλίο. Υπάρχουν τόοοοοοσα πολλά, που απλά θέλω να τα διαβάσω όοοοοολα όσο πιο σύντομα μπορώ.

Η βιβλιοθήκη μου έχει πολλά που έχω αγοράσει και δεν έχω προλάβει ακόμα να διαβάσω. Αγοράζω βιβλία σε κάθε ευκαιρία. Θεωρώ αυτά τα λεφτά επένδυση. Η τελευταία επένδυση που έκανε ήταν στον φίλο μου τον Αλέξη στο Πεδίο του Άρεως που έχει στήσει το μαγαζάκι του, όπως το λέει, μέσα στο Σπίτι του Αϊ Βασίλη. Από εκεί είναι και οι φωτογραφίες που βλέπεις παρακάτω και προλαβαίνεις να πας μέχρι τις 12 Ιανουαρίου για να αγοράσεις βιβλία από έναν άνθρωπο που ξέρει να τα εκτιμά.



Θα τον πετύχεις να παίζει μπαγλαμά όταν δεν εξυπηρετεί πελάτες ή να διαβάζει κάποιο από τα βιβλία ή να κάνει παρέα στο κορίτσι του που πηγαίνει να τον δει. Ο Αλέξης με έχει κάνει -και δεν του το έχω πει ποτέ μέχρι τώρα- να αγαπήσω την Λιλή Ζωγράφου. Μία συγγραφέα που είναι συνδεδεμένη με τον αγαπημένο μου τραγουδιστή, τον Μίλτο (Πασχαλίδη) και που αξίζει να διαβάσεις. Ευτυχώς, εμένα με παρακίνησε ο Αλέξης! Ήδη έχω αγοράσει να διαβάσω και το “Η αγάπη άργησε μια μέρα”.



Με έναν μαγικό τρόπο, οι άνθρωποι που είναι στη ζωή μου μοιράζονται μαζί μου την ίδια αγάπη για τα βιβλία. Δεν μου έχει τύχει ποτέ να κάνω παρέα με κάποιον που δεν διαβάζει. Ίσως βέβαια υποσυνείδητα και να το έχω επιλέξει. Μέσα από αυτούς έγινα το κορίτσι που διαβάζει! Που ξοδεύει τα λεφτά του σε νέες εκδόσεις και όχι σε ρούχα και καλλυντικά. Που πετάει από τη χαρά της αν της κάνεις δώρο ένα βιβλίο. Που καμιά φορά γίνεται και η ξενέρωτη της παρέας γιατί προτιμά να αράξει σπίτι και να τελειώσει το τελευταίο μυθιστόρημα που ξεκίνησε.

Αυτά τα κορίτσια να ξέρεις όμως έχουν πολύ ενδιαφέρον... Και ξέρεις! Ένα κορίτσι που διαβάζει είναι καλύτερο όταν είναι κι ένα κορίτσι που γράφει... Καλά ναι, σίγουρα θα ήθελα πολύ να γράψω κι εγώ κάποτε το δικό μου βιβλίο!



P.S. Ένα post αφιερωμένο στα βιβλία δεν θα μπορούσε να έχει παραπομπή σε κάτι πέρα από αυτό. Ψάξε στο You Tube το "Σονάτα του σεληνόφωτος". Υιοθέτησα την συνήθεια από την φίλη μου τη Χριστίνα που την βάζει για background κάνοντας διάφορες άλλες δουλειές. Try it!

By TLIFE