Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα TLife stories. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα TLife stories. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

8.1.14

Γίνε το κορίτσι που διαβάζει!

Πριν από περίπου δύο χρόνια είχε πέσει στα χέρια μου ένα κείμενο της Rosemarie Urquico με τίτλο "You should date a girl who reads” που σημαίνει: “Βγες με ένα κορίτσι που διαβάζει”. Αν κάνεις μία αναζήτηση στο διαδίκτυο σίγουρα θα το βρεις μεταφρασμένο κάπου και αξίζει να το διαβάσεις. Γίνε το κορίτσι που διαβάζει!



Ανάμεσα σε άλλα, αναφέρει η Urquico: “Είναι εύκολο να είσαι με ένα κορίτσι που διαβάζει. Χάρισέ της βιβλία στα γενέθλια, τα Χριστούγεννα και στις επετείους. Δείξε της ότι καταλαβαίνεις ότι τα λόγια είναι αγάπη. Να ξέρεις ότι γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ βιβλίου και πραγματικότητας αλλά θα προσπαθήσει να κάνει τη ζωή της όπως το αγαπημένο της βιβλίο.”

Αυτά τα κορίτσια είναι οι καλύτερες σύντροφοι, φίλες, συνάδελφοι... Αυτά τα κορίτσια ξέρουν να εκτιμούν τα βιβλία. Βασικά τα αγαπούν και τα αντιμετωπίζουν σαν να είναι σπάνια και πολύτιμα. Και είναι!



Τα βιβλία σε ταξιδεύουν χωρίς καν να χρειαστεί να φύγεις από εκεί που είσαι. Είναι η παρέα σου τα βράδια που πέφτεις νωρίς στο κρεβάτι, τις ώρες που ανεβαίνεις με το λεωφορείο στη δουλειά ή ταξιδεύεις μόνη σου στο τρένο για την Χαλκίδα, που σε έχει στήσει η φίλη σου στον καφέ. Τα βιβλία είναι γνώσεις και οι γνώσεις σου δίνουν δύναμη. Ποιος δεν θέλει να είναι δυνατός;

Δεν σου λέω ότι είναι η λύση σε όλα σου τα προβλήματα αλλά σίγουρα θα τα κάνουν να μοιάζουν διαφορετικά. Σε εμένα τουλάχιστον πιάνει! Αγαπώ πολύ το διάβασμα σε σημείο που έχω λίστες με βιβλία που θέλω να διαβάσω και αγχώνομαι πότε θα τα προλάβω. Πολλές φορές ξεκινάω μέχρι και τέσσερα βιβλία ταυτόχρονα. Όταν κάτι πέφτει στα χέρια μου δεν μπορώ να το αφήσω. Ειδικά όταν είναι κάποιου συγγραφέα που μου αρέσει ή μου το έχει κάνει δώρο κάποιο αγαπημένο πρόσωπο ή απλά ταιριάζει το θέμα του με την εκάστοτε ψυχολογία μου.



Έχω πάντα στην τσάντα μου ένα βιβλίο που διαβάζω και πολλές φορές ανυπομονώ να φτάσει αυτή η ώρα που θα το ανοίξω και πάλι. Φυσικά, χάνομαι στον κόσμο των λέξεων. Έχω κατέβει πολλές φορές σε λάθος στάση θέλοντας να τελειώσω κάποιο κεφάλαιο. Έχω πέσει πάνω σε συνεπιβάτη γιατί κρατώντας το βιβλίο δεν μπορούσα να κρατήσω καλή ισορροπία. Αστεία πράγματα! Και μιλώντας για αστεία, δες κι αυτό:


Χάνομαι στον κόσμο του βιβλίου. Για λίγο. Για όσο κρατάει η ανάγνωση. Μετά, απλά κρατάω αυτό που χρειάζομαι από το καθένα. Σπάνια θα ξαναδιαβάσω το ίδιο βιβλίο. Υπάρχουν τόοοοοοσα πολλά, που απλά θέλω να τα διαβάσω όοοοοολα όσο πιο σύντομα μπορώ.

Η βιβλιοθήκη μου έχει πολλά που έχω αγοράσει και δεν έχω προλάβει ακόμα να διαβάσω. Αγοράζω βιβλία σε κάθε ευκαιρία. Θεωρώ αυτά τα λεφτά επένδυση. Η τελευταία επένδυση που έκανε ήταν στον φίλο μου τον Αλέξη στο Πεδίο του Άρεως που έχει στήσει το μαγαζάκι του, όπως το λέει, μέσα στο Σπίτι του Αϊ Βασίλη. Από εκεί είναι και οι φωτογραφίες που βλέπεις παρακάτω και προλαβαίνεις να πας μέχρι τις 12 Ιανουαρίου για να αγοράσεις βιβλία από έναν άνθρωπο που ξέρει να τα εκτιμά.



Θα τον πετύχεις να παίζει μπαγλαμά όταν δεν εξυπηρετεί πελάτες ή να διαβάζει κάποιο από τα βιβλία ή να κάνει παρέα στο κορίτσι του που πηγαίνει να τον δει. Ο Αλέξης με έχει κάνει -και δεν του το έχω πει ποτέ μέχρι τώρα- να αγαπήσω την Λιλή Ζωγράφου. Μία συγγραφέα που είναι συνδεδεμένη με τον αγαπημένο μου τραγουδιστή, τον Μίλτο (Πασχαλίδη) και που αξίζει να διαβάσεις. Ευτυχώς, εμένα με παρακίνησε ο Αλέξης! Ήδη έχω αγοράσει να διαβάσω και το “Η αγάπη άργησε μια μέρα”.



Με έναν μαγικό τρόπο, οι άνθρωποι που είναι στη ζωή μου μοιράζονται μαζί μου την ίδια αγάπη για τα βιβλία. Δεν μου έχει τύχει ποτέ να κάνω παρέα με κάποιον που δεν διαβάζει. Ίσως βέβαια υποσυνείδητα και να το έχω επιλέξει. Μέσα από αυτούς έγινα το κορίτσι που διαβάζει! Που ξοδεύει τα λεφτά του σε νέες εκδόσεις και όχι σε ρούχα και καλλυντικά. Που πετάει από τη χαρά της αν της κάνεις δώρο ένα βιβλίο. Που καμιά φορά γίνεται και η ξενέρωτη της παρέας γιατί προτιμά να αράξει σπίτι και να τελειώσει το τελευταίο μυθιστόρημα που ξεκίνησε.

Αυτά τα κορίτσια να ξέρεις όμως έχουν πολύ ενδιαφέρον... Και ξέρεις! Ένα κορίτσι που διαβάζει είναι καλύτερο όταν είναι κι ένα κορίτσι που γράφει... Καλά ναι, σίγουρα θα ήθελα πολύ να γράψω κι εγώ κάποτε το δικό μου βιβλίο!



P.S. Ένα post αφιερωμένο στα βιβλία δεν θα μπορούσε να έχει παραπομπή σε κάτι πέρα από αυτό. Ψάξε στο You Tube το "Σονάτα του σεληνόφωτος". Υιοθέτησα την συνήθεια από την φίλη μου τη Χριστίνα που την βάζει για background κάνοντας διάφορες άλλες δουλειές. Try it!

By TLIFE

17.12.13

Εμένα οι φίλοι μου είναι... Η Κατερίνα της Μυρτώς και ο Σωκράτης

Ήθελα πολύ καιρό να σου γράψω για μία παράσταση που είδα, πριν από κάποιες Δευτέρες στο Ρυθμός stage στην Ηλιούπολη. Από τις 3 Οκτωβρίου, που είναι η ημέρα που συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από το θάνατο της Κατερίνας Γώγου, παρουσιαζόταν σε αυτή την ιδιαίτερη μουσική σκηνή ένα αφιέρωμα στη ζωή της αγαπημένης ποιήτριας και ηθοποιού, με τίτλο “Στο μυαλό είναι ο στόχος!”.

Ο πόνος, η αγωνία και οι κραυγές της ποίησής της αποτυπώθηκαν με τον καλύτερο τρόπο μέσα από την ερμηνεία της Μυρτώς Αλικάκη. Θεωρώ ωραία σύμπτωση που η ηθοποιός που επιλέχθηκε για τον «ρόλο» έχει το ίδιο όνομα με την κόρη που σήμερα ζει στην Ιταλία και απέκτησε με τον μεγάλο της έρωτα, τον σκηνοθέτη Παύλο Τάσιο. Είναι περιττό να πω ότι η Μυρτώ ταιριάζει εξωτερικά στο σουλούπι της Γώγου, το πιο σημαντικό όμως είναι, τουλάχιστον εγώ έτσι το ένιωσα, ότι ταιριάζουν και οι ψυχές τους.



Μπορώ να ομολογήσω ότι σε πολλά σημεία της παράστασης ανατρίχιασα! Η Αλικάκη κατάφερε να με πείσει για όλα αυτά που ήταν η Γώγου, κατάφερε να με κάνει να την γνωρίσω και να την αγαπήσω. Φεύγοντας, είχα μόνο την επιθυμία να διαβάσω και να μάθω κι άλλα για την επαναστατική της φύση.

Για πολλούς η Γώγου είναι μόνο το χαριτωμένο, ατίθασο τρελοκόριτσο που έβλεπαν στις ελληνικές ταινίες της Φίνος Φιλμ. Παράλληλα με την υποκριτική όμως, που μπήκε στη ζωή της από τα 5 της χρόνια, ασχολήθηκε με την ποίηση και όσοι την αγάπησαν μέσα από αυτήν ξέρουν το πραγματικό της πρόσωπο.



«Για τον εαυτό μου, από αγανάκτηση για το κακό και από αγάπη για τον άνθρωπο και τη ζωή. Αισθανόμουνα μια μουγκαμάρα. Επικοινωνία από πουθενά, από τίποτα. Είχαν πονέσει οι μασέλες μου από το να μη μιλάω. Κι όταν άρχισα να γράφω, νόμισα ότι θα σπάσει το στυλό. Τόσο πάθος είχα γι’ αυτά που ήθελα να πω. Δεν ξέρω πώς γράφουν οι άλλοι. Εγώ ζούσα και έγραφα», είχε πει η ίδια σε παλιότερη συνέντευξη της στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία».

«Ντούκου ντούκου η γραφομηχανή, φαίνεται εμπνέει το ντούκου ντούκου», την πείραζε ο Νικόλας Άσιμος. Εκείνη με την σειρά της τον προειδοποιούσε: «Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είν` ο στόχος, το νου σου, ε;».



«Στο μυαλό είναι ο στόχος» είναι και ο τίτλος της παράστασης. Τα αυτοβιογραφικά αποσπάσματα από τα κείμενα της Γώγου που διάβασε η Αλικάκη, συνόδευσαν οι ερμηνείες των μελοποιημένων ποιημάτων της, από τους ταλαντούχους Νάνα Μπινοπούλου και Κώστα Χαριτάτο. Ανάμεσα σε άλλα είπαν και αυτό…


Αναμφισβήτητα είναι το πιο γνωστό μελοποιημένο ποίημα της Κατερίνας Γώγου και ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια των Magic De Spell που εδώ το ακούμε σε μία διασκευή και σε μία μουσική συνάντηση που συνέβη για πρώτη φορά.



Αυτό το τραγούδι μου δίνει την αφορμή να φλυαρήσω λίγο – άλλωστε το συνηθίζω- για τον Σωκράτη Μάλαμα. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ίσως μάλιστα τα τελευταία χρόνια να έχει γίνει τόσο mainstream που να μην χρειάζεται καν να αναφέρω πόσο σπουδαίος μουσικός είναι. Θα περιοριστώ στο πόσο πολύ αρέσει σε μένα και πόσες φορές έχω πει «Σωκράτη κάνε μας χάλια» σε κάποιο από τα live του, παρέα με τους φίλους. Κάπως έτσι ήταν και το περασμένο Σάββατο στο φινάλε των εμφανίσεών του στο Anodos.



Ο χώρος δεν ήταν αυτός που θα περίμενε να συναντήσει κανείς το Σωκράτη αλλά ο κόσμος ήταν αυτός ακριβώς που ήξερες ότι θα βρεις να απολαμβάνει τα τραγούδια του. Κι αυτή τη φορά συνόδευσε τις εμφανίσεις του πανό, που σχολίασε και ο ίδιος χαριτολογώντας επί σκηνής, αλλά ήταν από αυτά που οι θαυμαστές του εκδηλώνουν την αγάπη τους.



Κατάμεστο μαγαζί, να τραγουδάει non stop επί 4 ώρες περίπου που τραγούδησε κι εκείνος. Μαζί του ήταν και η κόρη του Λυδία. Ήταν συγκινητική η συνύπαρξη μπαμπά και κόρη στην σκηνή. Άδικο για εκείνη γιατί θα πρέπει να αναμετρηθεί με το «θηρίο» που λέγεται Μάλαμας αλλά ταυτόχρονα άδικο και για τον κόσμο γιατί για τον ίδιο λόγο της συγχωρεί κάθε ερμηνευτικό «ολίσθημα».



Ο Σωκράτης και η Κατερίνα, όχι μόνο αυτή της Μυρτώς, είναι δύο πρόσωπα με πολλά κοινά. Για μένα τουλάχιστον! Είναι άνθρωποι που αγαπούν τους άλλους ανθρώπους στο βάθος, που γράφουν γι’ αυτούς με έναν ασυμβίβαστο τρόπο και που έχουν αφήσει το σημάδι τους σε αυτό τον κόσμο. Θα ήθελα πολύ να είναι όντως φίλοι μου…

P. S. Ψάξε στο YouTube το τραγούδι «Στα είπα όλα» που έχει γράψει για τον Σωκράτη ο αγαπημένος μου, Μίλτος Πασχαλίδης

By TLIFE

10.11.13

Η γλυκιά ηθοποιός που συνάντησα στη Ρώμη!

Το πρώτο μου ταξίδι στη Ρώμη! Το πρώτο μου ταξίδι στην Ιταλία γενικά. Το περίμενα καιρό, το οργάνωσα ελάχιστα, μιας και ποτέ δεν ήμουν αυτός ο τύπος στη ζωή μου, αλλά το απόλαυσα όσο περισσότερο μπορούσα.

Πιστεύω ότι θα ήταν πολύ καλύτερα αν δεν είχα το άγχος ότι πρέπει να τα δω όλα. Γιατί αυτός ο τύπος είμαι! Παρόλο που ήταν πέντε ολόκληρες μέρες θεωρώ ότι δεν την έζησα τη Ρώμη. Χρησιμοποιώ, όχι τυχαία, την λέξη έζησα γιατί σίγουρα την είδα, αφού την γύρισα όλη… Σπιθαμή προς σπιθαμή με εκείνη την ηλίθια χαρά του τουρίστα που σταματάει κάθε τρεις και λίγο να ρωτήσει πως θα πάει από piazza σε piazza. Γιατί ρωτώντας πας (και) στη Ρώμη!

Και ναι μίλησα ιταλικά σε όλο το ταξίδι! Πρώτον, γιατί οι Ιταλοί, μπορεί να είναι ωραίοι αλλά, δεν το’ χουν το αγγλικό και δεύτερον γιατί ήθελα να εξασκήσω τη γλώσσα που μάθαινα πέρυσι, όλη τη χρονιά! Ήταν άλλωστε ένας από τους λόγους που ήθελα να κάνω αυτό το ταξίδι. Και για να πιω καφέ. Τον ωραιότερο καφέ που μπορείς να πιεις σε αυτό τον πλανήτη! Το σημαντικότερο βέβαια είναι ότι είναι και πολύ φθηνός. Είναι σχεδόν ντροπή να μην πιεις… (θυμάσαι που έχουμε ξαναπεί πόσο σημαντικός είναι ο καφές) When in Rome, do as the Romans do!

Από αυτά που, επίσης, οπωσδήποτε κάνεις όταν πας στη Ρώμη είναι να επισκεφτείς την Fontana di trevi. Σου αναφέρω μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία, με τη βοήθεια του Google search, σε περίπτωση που δεν είχες την τύχη ούτε να την δεις ούτε να την ακούσεις:

Τo πιο διάσημο και αναμφισβήτητα το πιο όμορφο συντριβάνι της πόλης, δεσπόζει στη μικρή πλατεία Trevi που βρίσκεται στην περιοχή του Quirinale.

Είναι το τέλος του Aqua Virgo, ενός υδραγωγείου που κατασκευάστηκε το 19 π.Χ. και φέρνει νερό από τις πηγές στο Salone (περίπου 20 χιλιόμετρα από τη Ρώμη) και παρέχει στα συντριβάνια της Ρώμης νερό.

Το 1732, ο Πάπας Κλήμης ο 12ος ανέθεσε στον Nicola Salvi να δημιουργήσει ένα μεγάλο συντριβάνι στην πλατεία. Η κατασκευή του μνημειακού μπαρόκ συντριβανιού ολοκληρώθηκε τελικά το 1762. Η κεντρική φιγούρα του συντριβανιού είναι ο Ποσειδώνας, θεός της θάλασσας.

Η αναπαράσταση έχει τον Ποσειδώνα στα ηνία ενός άρματος σε σχήμα κελύφους, να έλκεται από δύο ιππόκαμπους. Κάθε ιππόκαμπος καθοδηγείται από ένα Τρίτωνα. Ένα από τα άλογα είναι ήρεμο και υπάκουο, και το άλλο ανήσυχο. Οι συμπεριφορές τους συμβολίζουν τις διακυμάνσεις στις διαθέσεις της θάλασσας.

Από την αριστερή πλευρά του Ποσειδώνα είναι ένα άγαλμα που εκπροσωπεί την αφθονία, και στα δεξιά ένα άγαλμα που αντιπροσωπεύει την υγιεινή.

Πάνω από τα γλυπτά βρίσκονται τα ανάγλυφα, με ένα εξ αυτών να απεικονίζει τον Αγρίππα, το στρατηγό που έχτισε το υδραγωγείο. Το νερό στο κάτω μέρος του σιντριβανιού αντιπροσωπεύει τη θάλασσα.




Ο θρύλος λέει ότι επιστρέφεις στη Ρώμη αν πετάξεις μέσα στο νερό ένα κέρμα. Θα πρέπει να το πετάξεις πάνω από τον ώμο σου με την πλάτη σας προς το νερό. Δεν είναι να ρωτάς, φυσικά και θα ξαναπάω γιατί έκανα κι εγώ την ευχή μου στην ξακουστή Fontana di Trevi! Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη άλλωστε!

Στα νερά της, σου λέει, πέφτουν κάθε χρόνο κέρματα συνολικής αξίας περίπου 700.000 ευρώ! Αν αναρωτιέσαι που πηγαίνουν αυτά –όχι δεν τα παίρνουν οι τουρίστες- σου έχω την απάντηση! Τα κέρματα συλλέγονται από ειδικούς υπαλλήλους με την επίβλεψη της αστυνομίας, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως οι κάτοικοι και οι επισκέπτες απαγορεύεται ρητώς να πάρουν οποιοδήποτε κέρμα από το συντριβάνι.

Αν είσαι σινεφίλ θα έχεις θαυμάσει την περίφημη Fontana di trevi και στην “La Dolce Vita” του Federico Fellini…


... ή στην "Totòtruffa" του 1962 με τους Totò & Nino Taranto...


…ή στην δικιά μας "Μοντέρνα Σταχτοπούτα" με την Αλίκη Βουγιουκλάκη…


...αλλά και -για δυνατούς λύτες- στην ταινία "Ο Ταυρομάχος" με τον Κώστα Χατζηχρήστο.

Μιλώντας όμως για κινηματογράφo, ήρθε η ώρα να σου πω για την πιο γλυκιά μου συνάντηση στην ιταλική πρωτεύουσα. Και δεν αναφέρομαι στο υπέροχο τιραμισού με νουτέλα και μπανάνα που έφαγα στο Pompi, στη Re di Roma. Το καλύτερο ever!

Το γλυκό για το οποίο ξεκίνησα να σου λέω -αλλά όπως πάντα φλυάρησα ακατάσχετα- είναι ένα κορίτσι, μία νεαρή Ελληνίδα που κάνει το μεταπτυχιακό της στην Εγκληματολογία (!) και μένει εκεί τον τελευταίο ένα χρόνο περίπου.



Η Τζωρτζίνα Λιώση είναι η όμορφη πρωταγωνίστρια της ταινίας «Η αγάπη έρχεται στο τέλος». Πριν από αυτό την είχαμε δει στην ταινία «Κανένας» ενώ η μύηση της στην showbiz έγινε με την συμμετοχή της σε διαφημίσεις και φωτογραφίσεις. Ήταν κάτι που μπορούσε να το συνδυάσει παράλληλα με τη σχολή της και κάπως έτσι αγάπησε και την υποκριτική και σίγουρα στο μέλλον θα μας κάνει να ασχοληθούμε πολύ με εκείνη!

Την είχα πρωτογνωρίσει μέσα από τη συνέντευξη που κάναμε για τοTLIFE, με αφορμή την ταινία της Lacta. Η Τζωρτζίνα είναι ένα ιδιαίτερο πλάσμα, διαφορετικό. Έχει κάτι στην στον τρόπο που κινείται, στον τρόπο που μιλάει, στην αύρα της… Μοιάζει σαν να είναι ένα κορίτσι βγαλμένο από παραμύθι, σαν να έχει έρθει από έναν πλανήτη σαν κι αυτόν του Μικρού Πρίγκιπα.



Είναι πολύ όμορφη ναι, αλλά δεν είναι τα εξωτερικά της χαρακτηριστικά που σε κάνουν να κολλήσεις μαζί της. Έχει μία ομορφιά που πηγάζει από μέσα της και ταιριάζει απόλυτα στο σκηνικό της Αιώνιας Πόλης!

Όσο καιρό είναι στη Ρώμη, μακριά από την οικογένειά της και την αγαπημένη της γάτα, τη Μουλάν, έχει καταφέρει να γνωρίσει ένα άλλο πρόσωπο της πόλης. Κάποιες από τις εμπειρικές γνώσεις της μου μετέφερε κι εμένα κατά την διαμονή μου εκεί. Έτσι, μου έδωσε πολλούς ακόμα λόγους να θέλω να επιστρέψω και σύντομα μάλιστα!

Arrivederci Roma!

P.S. Ψάξε στο You Tube το τραγούδι "Felicita" του Al Bano με την Romina Power. Ήταν το πρώτο τραγούδι που μου κόλλησε φτάνοντας στη Ρώμη.

By TLIFE

29.10.13

Βγάλε την Agnes που κρύβεις μέσα σου! Άσε τα Minions να σε παρασύρουν...

Καλά το κατάλαβες! Είναι προφανές ότι θα σου μιλήσω για την ταινία "Εγώ, ο απαισιότατος". Εννοείται πως θα σου δείξω κιόλας κάποιες από τις αγαπημένες μου σκηνές αλλά και κάποιες από τις απίθανες χιουμοριστικές σχετικές φωτογραφίες που έχω "ψαρέψει" στο διαδίκτυο. Σιγά την έκπληξη θα βιαστούν να πούνε φίλοι και γνωστοί. Σαν να τους ακούω! Αναμενόμενο βέβαια είναι και το ότι θα σε κάνω να γελάσεις. Άρα, δεν μας πειράζουν καθόλου τα προβλέψιμα ειδικά όταν αυτά είναι για καλό! Σωστά;



Καμία φορά, το να ξέρεις τι να περιμένεις σου δημιουργεί αυτή τη γλυκιά αίσθηση οικειότητας που σου δίνει η οικογένεια. Γιατί η οικογένειά μας, όπως την ορίζει ο καθένας, είναι το μόνο στανταράκι μας. Βρέξει, χιονίσει θα είναι εκεί για μας. Είναι ο μόνος αναλλοίωτος θεσμός στο πέρασμα των χρόνων και καμιά φορά καταλαβαίνουμε την αξία της μόνο όταν αναγκαστούμε να την στερηθούμε. Το ξέρω, ακούγομαι πολύ μελό αλλά ίσως φταίει ότι έχω βγάλει την Agnes που κρύβω μέσα μου!


Αυτό το γλυκό κοριτσάκι που βλέπεις στην ταινία και που έχει κάνει τον σούπερ κακό Gru να ξεχάσει τα κακά του σχέδια, που έχει βγάλει από μέσα του τον καλύτερο μπαμπά του κόσμου και ας μην ήταν προορισμένος για αυτό. Τα παιδιά πάντα έχουν αυτή τη δύναμη: να κάνουν τον κόσμο καλύτερο με την αγάπη τους. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που προσπαθώ διακαώς να παραμείνω παιδί όσο περισσότερο μπορώ. Όσο και να έχουν σοβαρέψει τα προβλήματα και τα άγχη μου, πάντα θα βρίσκω ένα λόγο για να χαρώ. Μικρό, συνηθισμένο αλλά ταυτόχρονα πολύτιμο. Άσε που αυτοί οι λόγοι καμιά φορά δίνουν στη ζωή σου το μεγαλύτερο νόημα και την αλλάζουν με τρόπο που δεν μπορείς να προβλέψεις.


Ας πούμε, η Agnes μπήκε στη ζωή μου ένα βαρετό βράδυ που ένας φίλος μου πρότεινε να δούμε ταινία. Κάπως έτσι κόλλησα με την Agnes. Από κάθε ταινία που βλέπω ψάχνω πάντα το βαθύτερο νόημα και αν δεν μπορώ να το βρω, επινοώ ένα δικό μου! Συνήθως κάτι ξεσηκώνω, κάτι ερωτεύομαι και με κάτι κολλάω. Εδώ με τις ατάκες και τη γλυκιά φατσούλα της μικρής ηρωίδας. Η Agnes, που λες, είναι για μένα ένας από τους ορισμούς της αγάπης. Εντάξει ξέρω, εμετούλης, αλλά αφού αυτό πιστεύω!


Και στην πρώτη και στη δεύτερη ταινία είναι η αγαπημένη μου! Και μετά τα Minions. Αυτή τη στιγμή που γράφω το συγκεκριμένο blog ένα από αυτά με συντροφεύει… Όχι, δεν τρελάθηκα! Μιλάω για τις μινιατούρες που μας έστειλαν από την εταιρεία διανομής εδώ στο TLIFE και που -σχεδόν- όλοι έχουμε από ένα στο γραφείο μας. Τον λένε Dave και χρειάζεται μόνο μια ματιά να του ρίξεις για να χαμογελάσεις…


Μιλάμε για τρέλα με αυτά τα κίτρινα πλασματάκια! Αν δεις τις ταινίες, ειδικά τη δεύτερη που κυκλοφορεί στις αίθουσες από 10 Οκτωβρίου, δεν υπάρχει περίπτωση να μην κολλήσεις κι εσύ μαζί τους. Άφησέ τα λοιπόν να σε παρασύρουν στο δικό τους κόσμο…


Στο "Εγώ, ο απασιότατος 2" κάνει την εμφάνισή της και η Lucy, η νέα απίστευτη συνεργάτιδα του Gru που ξετρελαίνει ακόμα και τα Minions. Ο φίλος μου ο Κωνσταντίνος λέει ότι της μοιάζω, γιατί είμαι το ίδιο τρελή. Εγώ επιμένω ότι μοιάζω στην Agnes.

Το μεγάλο δίλλημα δεν είναι όμως αυτό αλλά είναι αν πρέπει να δεις την ταινία μεταγλωττισμένη ή υποτιτλισμένη.

Στην αμερικανική εκδοχή της, τα Minions βγάζουν άναρθρους ήχους. Μία μίξη ινδιάνικων, γαλλικών, ισπανικών, ιταλικών και αγγλικών με κάμποση μαγειρική ορολογία με την οποία συνεννοούνται τόσο μεταξύ τους όσο και με τον Gru. Στην ελληνική, από την άλλη, έχουν προστεθεί χαρακτηριστικές ατάκες που απογειώνουν το τελικό αποτέλεσμα.


Εγώ, επέλεξα να το δω πρώτα μεταγλωττισμένο και στη συνέχεια στην αμερικάνικη εκδοχή. Γέλασα εξίσου πολύ και με τις δύο! Και για πολλές ώρες μετά το τέλος έλεγα τις ατάκες. Περιμένω να μου πεις κι εσύ ποια είναι η δικιά σου αγαπημένη ατάκα ή σκηνή...

Για να σε βοηθήσω όμως να αποφασίσεις σε ποια εκδοχή θα τη δεις θα σου αναφέρω τους ηθοποιούς που δανείζουν τις φωνές και στις δύο. Οι δημιουργοί της ταινίας τους επέλεξαν επειδή έχουν έφεση στον αυτοσχεδιασμό.

Στην πρώτη εκδοχή έχουμε στον χαρακτήρα του Gru τον Steve Carell με τη χαρακτηριστική φωνή του, τα τρία κορίτσια του κάνουν οι Miranda Cosgrove, Dana Gaier, και Elsie Fisher, τον Russell Brand στο ρόλο του Δόκτορα Νεφάριο, την Kristen Wiig που χαρίζει τη φωνή της στη συνεργάτιδα Gru, Lucy, τον Steve Coogan ως Silas και τον Benjamin Bratt ως El Macho.


Οι σκηνοθέτες Pierre Coffin και Chris Renaud δανείζουν επίσης τη φωνή τους. Σου έχω και trivia! Επειδή οι αρχικές δοκιμές για την φωνή των Minions δεν τους είχαν ικανοποιήσει ζήτησαν στον παραγωγό της ταινίας, Chris Meledandri, να κάνει ο ίδιος ένα ανεπίσημο τεστ, "ώστε να έχουν μια πιο χειροπιαστή κατεύθυνση". Ο Meledandri ενθουσιάστηκε τόσο με το δοκιμαστικό που ανέθεσε αμέσως το σπικάζ στους σκηνοθέτες.

Στην ελληνική μεταγλώττιση είναι ο αμίμητος Γιάννης Ζουγανέλης που με το μοναδικό του ταλέντο δίνει το δικό του στίγμα στο χαρακτήρα του Gru και ο μοναδικός Σάκης Μπουλάς που χαρίζει τη φωνή του στον αντίπαλο του Gru, τον El Macho.


Τα άτακτα πλασματάκια θα αποκτήσουν όμως και δική τους ταινία που ασφαλώς θα έχει τίτλο "Μinions". Αναμένεται στις 19 Δεκεμβρίου του 2014 και μάλιστα θα φιλοξενήσει φωνητικά κινηματογραφικούς αστέρες, όπως η Sandra Bullock και ο Jon Hamm. Be ready!

Επιστρέφω όμως και πάλι, για να κλείσω, με την αγαπημένη μου Agnes και την πανέμορφη μικρούλα που δανείζει τη φωνή της στο χαρακτήρα της (βλέπε Elsie Fisher). Η Ελ, όπως την φωνάζουν χαϊδευτικά, έχει πρωταγωνιστήσει σε 16 διαφημίσεις στη χώρα της αν και είναι μόλις 10 ετών. Έχει δικό της επίσημο site αλλά και λογαριασμό στο twitter τον οποίο ενημερώνει τακτικά με φωτογραφίες της και όχι μόνο.

/

Ξεκίνησε να ασχολείται με την υποκριτική στην ηλικία των 5 ενώ έχει δηλώσει πως ο αγαπημένος της ηθοποιός είναι ο Steve Carrell με τον οποίο συνεργάστηκε στις ταινίες "Εγώ, ο απασιότατος". Εντυπωσιακό είναι ότι, όταν οι υπεύθυνοι της ταινίας της ζήτησαν να πει ένα τραγούδι για τους Μονόκερους εκείνη αυτοσχεδίασε και έβγαλε αμέσως ένα από το μυαλό της. Δεν ταριάζει πολύ στον χαρακτήρα της Agnes;

H El, όπως διαβάζουμε στο imdb, έχει μία γατούλα και τρία σκυλάκια εκ των οποίων το ένα το έχει βαφτίσει Agnes. Όταν μεγαλώσει λέει πως θέλει να γίνει επιστήμονας, αρχαιολόγος ή ζωγράφος. Επίσης, η αγαπημένη της στιγμή από την ταινία ήταν όταν χρειάστηκε να πει την ατάκα “It’s so fluffy!”


Φυσικά, είναι η ατάκα που όλοι ξεσηκώσαμε! Και που μαζί με το “Bee-do bee-do bee-do” και το “papoi” των Minions έχουν γίνει οι αγαπημένες μου… Ο Κωνσταντίνος μου κόλλησε βέβαια και μία ακόμη από τη δεύτερη ταινία. Στη σκηνή που ο Gru καληνυχτίζει τα κορίτσια, η Agnes του λέει ότι φαντάζεται να βγαίνουν από το κεφάλι του κοτοπουλάκια (βλέπε βίντεο πιο πάνω) και κάνει τον ήχο "πι πι πι". Ντάξει, δεν ήθελα και πολύ να την κολλήσω. Κι επειδή εκείνος μοιάζει πολύ στον Dave, το Minion με την χωρίστρα στη μέση, που όλη την ώρα γελάει με τις χαζομάρες των άλλων και τις δικές του κυρίως του αφιερώνω το παρακάτω βίντεο:


Δες ακόμα μερικές από τις πιο έξυπνες και αστείες φωτογραφίες που κατακλύζουν το διαδίκτυο και είναι εμπνευσμένες από την ταινία:
















































P.S. Ψάξε στο You Tube το τραγούδι “Happy” από τον βραβευμένο με Grammy Pharrell Williams. Υπογράφει τη μουσική και σε αυτή την ταινία με τρία πρωτότυπα τραγούδια και διασκευές τραγουδιών από την πρώτη. Το συγκεκριμένο σίγουρα θα σου φτιάξει το κέφι και θα σε κάνει αυτό που λέει και ο τίτλος του!



By TLIFE

24.8.13

Ο γνωστός 25αύγουστος!

Ο 25αύγουστος είναι η δεύτερη μεγαλύτερη γιορτή του Αυγούστου! Προσπαθώ πολλά χρόνια να ψήσω φίλους και γνωστούς για αυτό το πράγμα. Μην με ρωτήσεις πόσα. Οι κυρίες -ακόμα και οι μικρές- δεν λένε ποτέ την πραγματική τους ηλικία. Και δεν είμαστε για να λέμε ψέματα τώρα! Γιατί όποιος λέει ψέματα πέφτει μες τα αίματα… Και κάπου εδώ, το παιδί που κρύβω μέσα μου βγήκε, έξω μου!



Κάθε χρόνο, λίγο πριν έρθουν τα γενέθλιά μου (#25augoustos) με πιάνει αυτή η τρομερή ανυπομονησία που πιάνει τα μικρά παιδιά. Τα περιμένω με μεγάλη χαρά! Ίσως γιατί όντας παιδάκι δεν τα έζησα ακριβώς όπως ήθελα. Ίσως γιατί κατάλαβα μεγαλώνοντας πως αξίζει αυτή τη μέρα να την χαίρεσαι γιατί είναι μια μέρα που παίρνεις πολλές ευχές, αγκαλιές και φιλιά… Εντάξει και δώρα! Χωρίς να έχεις κάνει κάτι αξιοσημείωτο. Απλά επειδή υπάρχεις. Απλά επειδή κάποια μέρα γεννήθηκες. Είναι ωραίο να σε αγαπάνε! Ε, το λέει και το τραγούδι. Τι γλυκό να σ’ αγαπούν και να σου το λένε...

Και να σου το δείχνουν, θα συμπληρώσουμε εμείς. Κυρίως αυτοί που έχουν αξία για σένα. Τα στανταράκια της ζωής σου που είναι και τα στανταράκια των γενεθλίων σου. Η οικογένεια, οι κολλητοί και γενικά άνθρωποι που αγαπάς πολύ. Με ένα τέτοιο πανικό αγάπης γεμίζει ο 25αυγουστος μου! Πώς να μην ανυπομονώ να έρθει; Και για να σιγουρευτώ ότι δεν θα με ξεχάσουν ξεκινάω την «γενεθλιακή εκστρατεία» μου πολλές μέρες πριν! Αμέσως μετά τον 15αύγουστο που μου κλέβει τη δόξα. Για λίγο ακόμα. Μέχρι να καθιερώσω και επίσημα τον 25αυγουστο!



Αυτή η μέρα για μένα λοιπόν, τα τελευταία χρόνια, είναι μία αφορμή για εξόρμηση εκτός Αθηνών. Ξεκινώντας από τα καλύτερα γενέθλια ever, που ήταν αυτά του 2009 στη Λευκάδα, μέχρι σήμερα έχω την τύχη να έχω πάντα άδεια. Βέβαια εδώ ισχύει αυτό που λένε ότι την τύχη την φτιάχνουμε μόνοι μας. Για μένα λοιπόν είναι αργία, η οποία «οφείλει» να γίνει και επίσημη!

Έτσι, έχω ξεκινήσει την μικρή μου «προπαγάνδα» με πρώτα «θύματα» τους δικούς μου και τους φίλους μου. Έπειτα τα παιδιά στη δουλειά και στη συνέχεια όποιον «άτυχο» έχει την έμπνευση να με ρωτήσει πότε έχω γενέθλια! Είναι ο γνωστός 25αύγουστος που σε λίγο καιρό όλοι θα θυμάστε και υπόσχομαι Κατερινάκι θα έχει και τριήμερο πανηγύρι…


Τις αφίσες τις έφτιαξε ο φίλος μου ο Κωνσταντίνος. Πολύ ταλέντο αυτό το παιδί!

Με μία μικρή αναζήτηση στο google βρήκα ότι στο Νεοχώρι Κορυθίου, στην Τρίπολη, φέτος, εκείνη την ημέρα έχουν την γιορτή της πατάτας. Δεν θέλω περίεργους συνειρμούς! «Ζωντανή λαϊκή και δημοτική ορχήστρα υπόσχεται ξέφρενο γλέντι και κέφι μέχρι το πρωί», γράφει το arcadiaportal. Η Αρκαδία θα γιορτάσει τον 25αύγουστο μαζί μου!

Δεν είναι όμως το μόνο μέρος στην Ελλάδα που έχει ιδιαίτερο νόημα αυτή η μέρα. Στην Κρήτη και συγκεκριμένα στο Ηράκλειο υπάρχει ένας δρόμος που ονομάζεται 25ης Αυγούστου. «Η 25ης Αυγούστου σήμερα είναι πεζόδρομος και είναι ο δρόμος με τα ομορφότερα νεοκλασικά κτίρια στο Ηράκλειο, που σήμερα στεγάζουν τράπεζες, ταξιδιωτικά γραφεία και μαγαζιά με τουριστικά είδη», εξηγεί το explorecrete. Βέβαια η ονομασία της οφείλεται σε ένα τραγικό γεγονός αλλά αυτό το post έχει εορταστικό χαρακτήρα οπότε θα σταθούμε ότι και στην πόλη του Ηρακλείου η μέρα αυτή δεν είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες.

Χώρια που γενικά αυτή η μέρα έχει και πολλές γιορτές για την ορθόδοξη εκκλησία. Έχουμε και λέμε:
• Βαρθολομαίου αποστόλου
• Αποστόλου Τίτου, πρώτου επισκόπου Κρήτης
• Ιωάννου του Καππαδόκη, Επιφανίου, Μηνά και Γεννάδιου Σχολάριου, Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως
• Σάββα Βενεθάλων
• Κυρίλλου επισκόπου Γόρτυνας
• Ιωάννου του Καρπάθιου

Γενέθλια την ίδια μέρα έχουν και οι φίλοι μου Αμάντα και Πάνος και οι ακόμα πιο φίλοι μου Sean Connery, Claudia Schiffer και Tim Burton. Ακόμα, έχουν συμβεί μια σειρά από πολλά σημαντικά γεγονότα που μπορείς εύκολα να βρεις στη Βικιπαίδεια αναζητώντας τη συγκεκριμένη ημερομηνία!

Σίγουρα σε έχω πείσει ότι ο 25αυγουστος είναι η μεγαλύτερη γιορτή του Αυγούστου! Μπορείς τώρα να το κάνεις hashtag στο twitter σου για να πείσουμε και τους άλλους (#25augoustos);


Θέλω απλά να σου δείξω, μιλώντας σοβαρά και μέσα από την καρδιά μου, πως αξία δίνουμε εμείς στα πράγματα! Τα γενέθλιά μας είναι μία μέρα που εμείς επιλέγουμε πως θα την γιορτάσουμε. Δεν είναι απαραίτητο να έχει πολλά στολίδια και εφέ, αρκεί να έχει αγάπη και πολύ χαρά!

Τα πιο ευτυχισμένα μου γενέθλια τα πέρασα όταν δεν είχα σχεδιάσει τίποτα και απλά έπεφτα επάνω σε τούρτα έκπληξη που μου ετοίμαζε η κολλητή μου. Λίγοι φίλοι, το “happy birthday to you”, πολλές τσιρίδες και τρελό κέφι! Εντάξει και αλκοόλ.


Σφηνάκια καρπούζι και τεκίλα στη Λευκάδα

Τις πιο ωραίες ευχές τις έχω δεχθεί από ανθρώπους που δεν περίμενα να μου ευχηθούν αλλά το έκαναν. Με μήνυμα, με τηλέφωνο, με mail ή και από κοντά. Από τότε που οι κολλητές μου άρχισαν να μεταναστεύουν έχει μπει και το skype στο παιχνίδι.


Party γενεθλίων στο γραφείο με θεϊκό cheesecake από τον Λευτέρη

Τα πιο ωραία δώρα ήταν πράγματα που φτιάχτηκαν και μου προσφέρθηκαν με αγάπη, συμβολικά και όμορφα που φανέρωναν ότι αυτός που το χαρίζει με ξέρει καλά. Η αξία αυτών των δώρων, ανεκτίμητη!


Birthday party - έκπληξη για τα 25α γενέθλιά μου

Μην περιμένεις όμως  από τους άλλους να κάνουν τα γενέθλιά σου ξεχωριστά. Ξεκίνα πρώτα εσύ, γεμίζοντάς τα χαρά! Κλέψε το παράδειγμά μου, σε αφήνω!

Χαίρομαι που μεγαλώνω. Γιατί δεν θα χάσω ποτέ το παιδί που έχω μέσα μου και γιατί μεγαλώνοντας εξελίσσομαι. Χαίρομαι που μεγαλώνω γιατί μαθαίνω κάθε μέρα πράγματα και μέσα από αυτά νιώθω ζωντανή. Χαίρομαι που μεγαλώνω γιατί εκτιμώ περισσότερο αυτά τα πράγματα.



Ακόμα να σου πω πως το σπουδαιότερο δώρο γενεθλίων που μπορείς να πάρεις είναι από σένα και δεν είναι άλλο από το να αγαπήσεις τον εαυτό σου λιγάκι, κάθε φορά, παραπάνω! Εγώ το πήρα για φέτος το δικό μου!

P. S. Ευχαριστώ προκαταβολικά για τις ευχές και ψάξε στο You Tube το κατάλληλο τραγούδι για μια τέτοια μέρα που δεν είναι άλλο από το «Χρόνια πολλά» του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

By TLIFE

5.8.13

Καλοκαίρι στην Αλόννησο! Λίγα να σκέφτεσαι, πολλά να θυμάσαι...

Διακοπές! Μια λέξη που από μόνη της, χωρίς άλλες γύρω γύρω να τη στολίζουν, σε κάνει να χαμογελάς. Μόνο με όμορφα πράγματα μπορείς -για να μην σου πω πρέπει- να τη συνδέσεις. Ειδικά τις διακοπές του καλοκαιριού. Και είναι αυτές οι μέρες τώρα που στις συζητήσεις μας κυριαρχούν μόνο τα νησιά, οι θάλασσες, τα καράβια... Κορμί κι αλάτι, που λέει και η φίλη μου η Έμη!


Δεν πάνε πολλές μέρες που γύρισα από τις δικές μου διακοπές και παρόλο που έχω ήδη μπει για τα καλά σε ρυθμούς Αθήνας, έχω ακόμα λίγη από την ξεγνοιασιά και τη χαρά του νησιού που πήγα. Όταν με ρωτάνε πως πέρασα, η απάντηση είναι μία: τέλεια! Δεν θα μπορούσα να περάσω διαφορετικά άλλωστε σε ένα μέρος τόσο μαγικό, όπως είναι η Αλόννησος.

Θα χρησιμοποιήσω καταχρηστικά τον όρο "πριγκίπισσα των Σποράδων" για να τη χαρακτηρίσω. Δεν έχω πάει σε όλα τα νησιά του συμπλέγματος αλλά πιστεύω πως ακόμα και όταν -άμα- πάω σε ΟΛΑ, δεν θα αλλάξω γνώμη.




Δεν έχω μιλήσει με κάποιον που να την επισκέφτηκε και να έμεινε απογοητευμένος. Αντίθετα, πολλοί είναι αυτοί που την έκαναν σταθερό καλοκαιρινό τους προορισμό, άλλοι βρήκαν εποχιακή δουλειά και γύρισαν το επόμενο καλοκαίρι ή και το καλοκαίρι μετά από αυτό (και πάει λέγοντας) ενώ κάποιοι γνώρισαν τον έρωτα της ζωής τους και έμειναν για πάντα. Είναι η ενέργεια του νησιού που σου προκαλεί ένα τόσο όμορφο συναίσθημα. Φυσικά, φεύγοντας έδωσα κι εγώ στον εαυτό μου αυτή την σιωπηλή υπόσχεση να ξαναπάω!

Την ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο Πατητήρι, το γραφικό λιμάνι της. Άλλη μια φορά το έχω πάθει αυτό με νησί! Χρειάστηκα λίγα δευτερόλεπτα για να συγκεντρώσω το μυαλό μου και να αφήσω πίσω μου τον Αχιλλέα (δεν είναι τέλειο όνομα για πλοίο;) και να κατευθυνθώ προς την φίλη μου την Γεωργία που περίμενε να με υποδεχτεί!



Η Γεωργία δουλεύει στο τουριστικό γραφείο του Διογένη. Από τους λίγους ντόπιους που συναναστράφηκα και για τον οποίο κρατάω μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Χαμογελαστός και ευδιάθετος έτοιμος να σου δώσει συμβουλές για το νησί που ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον αλλά και να σου πει όμορφες ιστορίες που θα σε ξεμυαλίσουν. Ακόμα κι αν δεν είσαι πελάτης στο γραφείο του, θα σου πει πρόθυμα όσα χρειάζεσαι να μάθεις. Αυτά που δεν γράφουν στα τουριστικά φυλλάδια...



Τα υπόλοιπα θα τα ανακαλύψεις μόνη σου! Εύκολα. Το νησί είναι μικρό και μπορείς να το γυρίσεις όλο σπιθαμή προς σπιθαμή. Αν έχεις μεταφορικό μέσο είναι πολύ πιο εύκολο αλλά να ξέρεις ότι Αλόννησος ενδείκνυται και για πεζοπορία. Δεν θα σου πουλήσω μούρη ότι εγώ το γύρισα όλο. Οι μέρες που έμεινα δεν ήταν πολλές και επίσης δεν οδηγώ αλλά όσα είδα ήταν αρκετά για να με ξελογιάσουν και για να με κάνουν να θέλω να δω και τα άλλα. Η υπόσχεση που λέγαμε!



Η φυσική ομορφιά του τόπου είναι το πρώτο που θα σε κερδίσει. Καταπράσινη από ελιές και πεύκα, με πεντακάθαρες θάλασσες με βότσαλα και λαμπερά νερά. Για του λόγου το αληθές να σου πω μόνο ότι το 2012 ο Δήμος Αλοννήσου είχε πάρει το Χρυσό Βραβείο για τις πιο ποιοτικές και καθαρές παραλίες (Quality Coast). Οικολογικός παράδεισος, σου λέει!



Αυτή την ομορφιά ζήλεψε και η φώκια Μονάχους Μονάχους που αποφάσισε να εγκατασταθεί στην γύρω θαλάσσια περιοχή! Ασφαλώς, πηγαίνοντας στο νησί ήθελα πάρα πολύ να συναντήσω ένα φωκάκι. Για την ακρίβεια λύσσαξα! Παρόλο που το λέω φωκάκι να σου πω ότι μιλάμε για ένα πλάσμα που φτάνει τα 300 κιλά και τα 3 μέτρα περίπου. Έμαθα, όπως καταλαβαίνεις, τα πάντα και ότι ζουν προστατευμένες στο νησάκι Πιπέρι που αποτελεί τον πυρήνα του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου. Σύντομα θα σου τα πω όλα γιατί φυσικά έκανα και το ρεπορτάζ μου και αξίζει τον κόπο να τα μάθεις κι εσύ αφού στην Ελλάδα έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό από το συγκεκριμένο είδος. Και είναι μόνο 500 περίπου φώκιες σε όλο τον κόσμο! Και δυστυχώς κινδυνεύουν...



Τι άλλο όμως μου άρεσε στην Αλόννησο;


Οι παραδοσιακοί οικισμοί και τα γραφικά ψαροχώρια που πρωταγωνιστούν στις φωτογραφίες που έβγαλα (και που κάποιες από αυτές τις βλέπεις εδώ) και που άνετα γίνονται καρτ ποστάλ, χωρίς να χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα ταλαντούχος αυτός που τις τραβάει. Το τοπίο είναι μαγικό από μόνο του! Συνδυασμός βουνού και θάλασσας για να μην χρειάζεται να διαλέξεις! Δεν είναι λίγοι οι "σκαφάτοι" που αράζουν κάθε χρόνο στο νησί μαγεμένοι από την εικόνα της φύσης και δίνουν στον ήσυχο και σοφιστικέ τόπο έναν κοσμοπολίτικο αέρα.



Από το σημείο που πρέπει οπωσδήποτε να περάσεις είναι το Πειρατικό μουσείο που βρίσκεται κι αυτό στο Πατητήρι. Εκεί θα βρεις ολόκληρη την ιστορία και την παράδοση του νησιού που αξίζει να αφιερώσεις λίγο από τον χρόνο των διακοπών σου για να μάθεις. Στο μουσείο θα δεις έναν από τους λόγους που τα φωκάκια είναι είδος υπό εξαφάνιση αφού υπάρχουν ανάμεσα στα εκθέματα τσαρούχια φτιαγμένα από το δέρμα τους.



Για να το βρεις θα πρέπει να ρωτήσεις που βρίσκεται γιατί στο νησί, είναι απίστευτο, αλλά δεν υπάρχουν πινακίδες με οδούς. Οι ταμπέλες στους δρόμους σε οδηγούν μόνο στα κεντρικά σημεία! Μια μέρα, ανεβαίνοντας σκαλοπάτια ανάμεσα σε παραδοσιακά λιθόκτιστα σπίτια που είναι περιτριγυρισμένα από κληματαριές και λουλούδια ανάκαλυψα ίσως τη μοναδική...

Η βραδινή ζωή του νησιού έχει άλλους ρυθμούς. Ταβερνάκια, μικρά μαγαζάκια και μπαράκια που ξεχειλίζουν από κόσμο την περίοδο που έχει πολύ τουρισμό. Μπορείς να βρεις και τα λεγόμενα κλαμπάκια αλλά εμένα η μουσική που μου έμεινε φέτος από όσα επισκέφτηκα, ίσως και γιατί γενικά είναι στις προτιμήσεις μου, ήταν ο Μίλτος Πασχαλίδης.



Ξεχώρισα ένα πιάνο-μπαρ στην Χώρα όπου κάνουν live δύο εξαιρετικά ταλαντούχοι τραγουδιστές. Με μουσικές που σε ταξιδεύουν κάτω από το φως του φεγγαριού και το εντυπωσιακό μπαρ του που είναι στημένο επάνω σε ένα βράχο! Επίσης, απόλαυσα το twisted mojito -γιατί καλοκαίρι χωρίς mojito δεν έχει- με πράσινο μήλο!



Στα σοκάκια του νησιού θα συναντήσεις κυρίως ξένους τουρίστες και στην πλειοψηφία τους Ιταλούς. Κάπως έτσι μπορείς να εξηγήσεις πάντως και τα πολλά παγωτατζίδικα με αυθεντικό ιταλικό παγωτό. Η χαρά μου δεν περιγράφεται! Όχι για το παγωτό, αφού σταμάτησα πια την παιδική συνήθεια να μετράω πόσα έφαγα, αλλά γιατί είχα την ευκαιρία να κάνω εξάσκηση στη γλώσσα που προσπαθούσα όλο το χειμώνα να μάθω. Ευτυχώς, βέβαια, είχα πάντα δίπλα μου την Γεωργία, που είναι και η δασκάλα μου και non avevo la preoccupazione (=δεν είχα καμία ανησυχία)!



Σου αφήνω τελευταίο και καλύτερο, για μένα, το φαγητό. Δεν έχω φάει πιο ωραίο μουσακά! Εντάξει, ίσως της μαμάς μου να είναι λίγο καλύτερος. (Αν δεν παινέψουμε το σπίτι μας!)



Πιο φρέσκα θαλασσινά τα οποία σε κάποια μέρη, όπως στα Καλαμάκια και τη Στενή Βάλα, μπορείς να τα φας λίγο αφού ψαρευτούν. Ντόπια προϊόντα, ολόφρεσκα. Καρπούζι, παντζάρια, κρίθαμα (είναι χόρτα που τα βρίσκουνε πάνω στα βράχια), κολοκυθοκεφτέδες, αλοννησιώτικη τυρόπιτα...



Τα σκέφτομαι και τρέχει το σαλάκι μου! Πραγματικά όμως, έφαγα μέχρι σκασμού όλες τις μέρες που ήμουν στο νησί.  Και δεν με νοιάζει αν πήρα κάνα δυο κιλάκια. Με το μαύρισμα που έκανα δεν φαίνεται τίποτα άσε που γι'αυτό έχουμε και τον Λευτέρη εμείς εδώ στο TLIFE!



Διακοπές λοιπόν με όλη τη σημασία της λέξης! Χαλάρωση και ξεγνοιασιά... Καλοκαίρι... Λίγα να σκέφτεσαι και πολλά να θυμάσαι!

P.S. Ψάξε στο You Tube το τραγούδι Vespa 50 Special από τους Lunapop. Ναι, είναι ιταλικό και πολύ χαρουμενιάρικο!

By TLIFE