Μια παιδική παράσταση έφερε το χαμό στη Χαλκίδα!

Χαμός! Αυτό σκέφτηκα λίγο πριν ανέβω, για μία ακόμη φορά, στο τρένο για Χαλκίδα. Το είπα στη Γεωργία που ήταν στη δίπλα θέση και χαμογέλασε συνωμοτικά... Με αυτή τη λέξη ξεκινάνε οι συναντήσεις με την παρέα της Χαλκίδας! Μια παρέα που κρατάει την «καλοκαιρινή» της διάθεση ακόμα και το χειμώνα. Γιατί το καλοκαίρι είναι μέσα μας, λένε! Γιατί εμείς το endless summer το κάναμε πραγματικότητα ακόμα και αν το σκηνικό έχει αναμμένο τζάκι. Η θάλασσα στο βάθος κρατάει την ισορροπία που χρειαζόμαστε.


giorgi_2's http://instagram.com/p/g1M_NmEH3N/

Αν έχεις πάει, ξέρεις τη γοητεία που ασκεί αυτός ο τόπος στους επισκέπτες του. Δεν έχει τίποτα το αξιοπερίεργο αλλά αποτελεί ιδανικό προορισμό για μικρές αποδράσεις και ειδικά για τα πουσουκού. Τουλάχιστον για τα δικά μου! Άλλωστε γι’ αυτά θα σου μιλήσω. Για ένα από αυτά. Για το τελευταίο για την ακρίβεια. Η αφορμή για την εκδρομή που θα σου πω -όχι ότι χρειάζομαι κάτι τέτοιο- ήταν μία παιδική παράσταση. Ο τίτλος της είναι «Το κυνήγι του παιχνιδιού» και πρωταγωνίστρια είναι η φίλη μου, Λία Παππά.


artemis_thimiou's http://instagram.com/p/jJJKaQw1iW/

Το θέατρο Χαλκίδας έκανε μία εξαιρετική δουλειά σε αυτό το έργο. Αντικειμενικά! Ομολογώ ότι πήγα προκατειλημμένη περιμένοντας να δω μια ερασιτεχνική παράσταση. Διαψεύστηκα πανηγυρικά! Το θερμό χειροκρότημα που έδωσαν οι θεατές, μικροί και μεγάλοι, του θεάτρου Παπαδημητρίου επιβεβαιώνει αυτό που λέω.

Και παρόλο που ήταν η πρεμιέρα την Παρασκευή (17 Ιανουαρίου), που σημαίνει διπλό άγχος για τα παιδιά που παίζουν, όλα κύλησαν άψογα. Γέλασα τόσο πολύ! Θυμάμαι απ’ έξω σχεδόν όλες τις ατάκες του έργου και υπήρξαν στιγμές που το γέλιο μου ήταν πιο δυνατό κι από αυτό των μικρών παιδιών στην πρώτη σειρά. Οι μπόμπιρες φυσικά ξετρελάθηκαν με τα σκηνικά, τα τραγούδια και την ιστορία της παράστασης (διάβασε λεπτομέρειες εδώ). Εγώ, ξετρελάθηκα με την φίλη μου που ενσάρκωσε την Παγκακιστάτη. Τρόμαξα, να πω την αλήθεια! Σε πολλές στιγμές. Ήταν πολύ πειστική στον ρόλο της κακιάς και μου απέδειξε πόσο καλή ηθοποιός είναι. Άλλωστε έχει παίξει σε ένα σωρό παραστάσεις στο πλαίσιο των εξωπανεπιστημιακών της δραστηριοτήτων. Να τα λέμε κι αυτά! Είχα την τύχη και την χαρά να την ξαναδώ σε μία από αυτές, στο Στούντιο Λήδρα.

Και για να μην λες ότι δεν είμαι αντικειμενική, επειδή συχνά έχω την τάση να ενθουσιάζομαι με αυτά/αυτούς που αγαπάω, ρώτησα την γνώμη δύο ακόμα θεατών.

Κωνσταντίνος




Γεωργία


Εντελώς συμπτωματικά, ήταν αυτοί που καθόντουσαν δίπλα μου! Δεν ήταν όμως λίγα και τα τοπικά sites και blogs που έγραψαν για την παράσταση και για τους πρωταγωνιστές της: (με αλφαβητική σειρά) Γιώργο Μπένο, Κλέαρχο Παπασωτηρίου, Κωνσταντίνα Πολυδώρου και Εύη Χειμώνα. Η φίλη μου ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως ήταν η καλύτερη!

Η Λία είναι ένας από τους λόγους -ίσως ο κυριότερος- που αγάπησα τη Χαλκίδα! Από τότε που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει πίσω στην πόλη της, έχω γίνει η πιο τακτική επισκέπτρια. Και όχι μόνο της Χαλκίδας αλλά ολόκληρης της Εύβοιας. Είναι τελικά ένα από τα πιο όμορφα νησιά της Ελλάδας! Τι κι αν ακόμα δεν την έχω γνωρίσει όλη. Την μαθαίνω κομμάτι κομμάτι. Σαν να διαβάζω ένα βιβλίο που σε κάθε του σελίδα βρίσκω κάτι που με κάνει να θέλω να πάω στην επόμενη. Σε αυτή την εκδρομή λοιπόν έφτασα στην σελίδα «Στενή».


artemis_thimiou's http://instagram.com/p/jXRHWpQ1rJ/

Με τους φίλους μου τους μηχανόβιους! Μπροστά μας τα αγόρια με τις μηχανές τους και πίσω εμείς. Η Λία στο τιμόνι κι εγώ κλασικά να παίζω με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς όσο δεν είχα στο νου μου να φωτογραφίσω το βρουμ βρουμ των δύο Κωστήδων.


lia_pappa's http://instagram.com/p/jW2BUCg94_/

Μετά άραγμα για φαγητό στo λιμάνι της Αρτάκης και επιστροφή για λιώσιμο στο σπίτι με ατελείωτη κουβέντα για τα πάντα... Και μέσα σε όλα αυτά η Buffy! (Το παιδί του Κωνσταντίνου)


konstantinos_pap's http://instagram.com/p/jfRCJtKiom/

Στιγμές που δεν μπορείς να περιγράψεις με λέξεις -πράγμα που μου συμβαίνει σπάνια- αλλά νιώθω χαρούμενη που τις έζησα. Γιατί τα σουκού πρέπει να είναι έτσι! Γιατί τα σουκού πρέπει να γίνεται… χαμός!

P.S. Ψάξε στο YouTube το τραγούδι Drive by από τους Train! Κέεεεεφι και χαράααα

By TLIFE

Γίνε το κορίτσι που διαβάζει!

Πριν από περίπου δύο χρόνια είχε πέσει στα χέρια μου ένα κείμενο της Rosemarie Urquico με τίτλο "You should date a girl who reads” που σημαίνει: “Βγες με ένα κορίτσι που διαβάζει”. Αν κάνεις μία αναζήτηση στο διαδίκτυο σίγουρα θα το βρεις μεταφρασμένο κάπου και αξίζει να το διαβάσεις. Γίνε το κορίτσι που διαβάζει!



Ανάμεσα σε άλλα, αναφέρει η Urquico: “Είναι εύκολο να είσαι με ένα κορίτσι που διαβάζει. Χάρισέ της βιβλία στα γενέθλια, τα Χριστούγεννα και στις επετείους. Δείξε της ότι καταλαβαίνεις ότι τα λόγια είναι αγάπη. Να ξέρεις ότι γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ βιβλίου και πραγματικότητας αλλά θα προσπαθήσει να κάνει τη ζωή της όπως το αγαπημένο της βιβλίο.”

Αυτά τα κορίτσια είναι οι καλύτερες σύντροφοι, φίλες, συνάδελφοι... Αυτά τα κορίτσια ξέρουν να εκτιμούν τα βιβλία. Βασικά τα αγαπούν και τα αντιμετωπίζουν σαν να είναι σπάνια και πολύτιμα. Και είναι!



Τα βιβλία σε ταξιδεύουν χωρίς καν να χρειαστεί να φύγεις από εκεί που είσαι. Είναι η παρέα σου τα βράδια που πέφτεις νωρίς στο κρεβάτι, τις ώρες που ανεβαίνεις με το λεωφορείο στη δουλειά ή ταξιδεύεις μόνη σου στο τρένο για την Χαλκίδα, που σε έχει στήσει η φίλη σου στον καφέ. Τα βιβλία είναι γνώσεις και οι γνώσεις σου δίνουν δύναμη. Ποιος δεν θέλει να είναι δυνατός;

Δεν σου λέω ότι είναι η λύση σε όλα σου τα προβλήματα αλλά σίγουρα θα τα κάνουν να μοιάζουν διαφορετικά. Σε εμένα τουλάχιστον πιάνει! Αγαπώ πολύ το διάβασμα σε σημείο που έχω λίστες με βιβλία που θέλω να διαβάσω και αγχώνομαι πότε θα τα προλάβω. Πολλές φορές ξεκινάω μέχρι και τέσσερα βιβλία ταυτόχρονα. Όταν κάτι πέφτει στα χέρια μου δεν μπορώ να το αφήσω. Ειδικά όταν είναι κάποιου συγγραφέα που μου αρέσει ή μου το έχει κάνει δώρο κάποιο αγαπημένο πρόσωπο ή απλά ταιριάζει το θέμα του με την εκάστοτε ψυχολογία μου.



Έχω πάντα στην τσάντα μου ένα βιβλίο που διαβάζω και πολλές φορές ανυπομονώ να φτάσει αυτή η ώρα που θα το ανοίξω και πάλι. Φυσικά, χάνομαι στον κόσμο των λέξεων. Έχω κατέβει πολλές φορές σε λάθος στάση θέλοντας να τελειώσω κάποιο κεφάλαιο. Έχω πέσει πάνω σε συνεπιβάτη γιατί κρατώντας το βιβλίο δεν μπορούσα να κρατήσω καλή ισορροπία. Αστεία πράγματα! Και μιλώντας για αστεία, δες κι αυτό:

Χάνομαι στον κόσμο του βιβλίου. Για λίγο. Για όσο κρατάει η ανάγνωση. Μετά, απλά κρατάω αυτό που χρειάζομαι από το καθένα. Σπάνια θα ξαναδιαβάσω το ίδιο βιβλίο. Υπάρχουν τόοοοοοσα πολλά, που απλά θέλω να τα διαβάσω όοοοοολα όσο πιο σύντομα μπορώ.

Η βιβλιοθήκη μου έχει πολλά που έχω αγοράσει και δεν έχω προλάβει ακόμα να διαβάσω. Αγοράζω βιβλία σε κάθε ευκαιρία. Θεωρώ αυτά τα λεφτά επένδυση. Η τελευταία επένδυση που έκανε ήταν στον φίλο μου τον Αλέξη στο Πεδίο του Άρεως που έχει στήσει το μαγαζάκι του, όπως το λέει, μέσα στο Σπίτι του Αϊ Βασίλη. Από εκεί είναι και οι φωτογραφίες που βλέπεις παρακάτω και προλαβαίνεις να πας μέχρι τις 12 Ιανουαρίου για να αγοράσεις βιβλία από έναν άνθρωπο που ξέρει να τα εκτιμά.



Θα τον πετύχεις να παίζει μπαγλαμά όταν δεν εξυπηρετεί πελάτες ή να διαβάζει κάποιο από τα βιβλία ή να κάνει παρέα στο κορίτσι του που πηγαίνει να τον δει. Ο Αλέξης με έχει κάνει -και δεν του το έχω πει ποτέ μέχρι τώρα- να αγαπήσω την Λιλή Ζωγράφου. Μία συγγραφέα που είναι συνδεδεμένη με τον αγαπημένο μου τραγουδιστή, τον Μίλτο (Πασχαλίδη) και που αξίζει να διαβάσεις. Ευτυχώς, εμένα με παρακίνησε ο Αλέξης! Ήδη έχω αγοράσει να διαβάσω και το “Η αγάπη άργησε μια μέρα”.



Με έναν μαγικό τρόπο, οι άνθρωποι που είναι στη ζωή μου μοιράζονται μαζί μου την ίδια αγάπη για τα βιβλία. Δεν μου έχει τύχει ποτέ να κάνω παρέα με κάποιον που δεν διαβάζει. Ίσως βέβαια υποσυνείδητα και να το έχω επιλέξει. Μέσα από αυτούς έγινα το κορίτσι που διαβάζει! Που ξοδεύει τα λεφτά του σε νέες εκδόσεις και όχι σε ρούχα και καλλυντικά. Που πετάει από τη χαρά της αν της κάνεις δώρο ένα βιβλίο. Που καμιά φορά γίνεται και η ξενέρωτη της παρέας γιατί προτιμά να αράξει σπίτι και να τελειώσει το τελευταίο μυθιστόρημα που ξεκίνησε.

Αυτά τα κορίτσια να ξέρεις όμως έχουν πολύ ενδιαφέρον... Και ξέρεις! Ένα κορίτσι που διαβάζει είναι καλύτερο όταν είναι κι ένα κορίτσι που γράφει... Καλά ναι, σίγουρα θα ήθελα πολύ να γράψω κι εγώ κάποτε το δικό μου βιβλίο!



P.S. Ένα post αφιερωμένο στα βιβλία δεν θα μπορούσε να έχει παραπομπή σε κάτι πέρα από αυτό. Ψάξε στο You Tube το "Σονάτα του σεληνόφωτος". Υιοθέτησα την συνήθεια από την φίλη μου τη Χριστίνα που την βάζει για background κάνοντας διάφορες άλλες δουλειές. Try it!

By TLIFE

Εμένα οι φίλοι μου είναι... Η Κατερίνα της Μυρτώς και ο Σωκράτης

Ήθελα πολύ καιρό να σου γράψω για μία παράσταση που είδα, πριν από κάποιες Δευτέρες στο Ρυθμός stage στην Ηλιούπολη. Από τις 3 Οκτωβρίου, που είναι η ημέρα που συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από το θάνατο της Κατερίνας Γώγου, παρουσιαζόταν σε αυτή την ιδιαίτερη μουσική σκηνή ένα αφιέρωμα στη ζωή της αγαπημένης ποιήτριας και ηθοποιού, με τίτλο “Στο μυαλό είναι ο στόχος!”.

Ο πόνος, η αγωνία και οι κραυγές της ποίησής της αποτυπώθηκαν με τον καλύτερο τρόπο μέσα από την ερμηνεία της Μυρτώς Αλικάκη. Θεωρώ ωραία σύμπτωση που η ηθοποιός που επιλέχθηκε για τον «ρόλο» έχει το ίδιο όνομα με την κόρη που σήμερα ζει στην Ιταλία και απέκτησε με τον μεγάλο της έρωτα, τον σκηνοθέτη Παύλο Τάσιο. Είναι περιττό να πω ότι η Μυρτώ ταιριάζει εξωτερικά στο σουλούπι της Γώγου, το πιο σημαντικό όμως είναι, τουλάχιστον εγώ έτσι το ένιωσα, ότι ταιριάζουν και οι ψυχές τους.



Μπορώ να ομολογήσω ότι σε πολλά σημεία της παράστασης ανατρίχιασα! Η Αλικάκη κατάφερε να με πείσει για όλα αυτά που ήταν η Γώγου, κατάφερε να με κάνει να την γνωρίσω και να την αγαπήσω. Φεύγοντας, είχα μόνο την επιθυμία να διαβάσω και να μάθω κι άλλα για την επαναστατική της φύση.

Για πολλούς η Γώγου είναι μόνο το χαριτωμένο, ατίθασο τρελοκόριτσο που έβλεπαν στις ελληνικές ταινίες της Φίνος Φιλμ. Παράλληλα με την υποκριτική όμως, που μπήκε στη ζωή της από τα 5 της χρόνια, ασχολήθηκε με την ποίηση και όσοι την αγάπησαν μέσα από αυτήν ξέρουν το πραγματικό της πρόσωπο.



«Για τον εαυτό μου, από αγανάκτηση για το κακό και από αγάπη για τον άνθρωπο και τη ζωή. Αισθανόμουνα μια μουγκαμάρα. Επικοινωνία από πουθενά, από τίποτα. Είχαν πονέσει οι μασέλες μου από το να μη μιλάω. Κι όταν άρχισα να γράφω, νόμισα ότι θα σπάσει το στυλό. Τόσο πάθος είχα γι’ αυτά που ήθελα να πω. Δεν ξέρω πώς γράφουν οι άλλοι. Εγώ ζούσα και έγραφα», είχε πει η ίδια σε παλιότερη συνέντευξη της στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία».

«Ντούκου ντούκου η γραφομηχανή, φαίνεται εμπνέει το ντούκου ντούκου», την πείραζε ο Νικόλας Άσιμος. Εκείνη με την σειρά της τον προειδοποιούσε: «Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είν` ο στόχος, το νου σου, ε;».



«Στο μυαλό είναι ο στόχος» είναι και ο τίτλος της παράστασης. Τα αυτοβιογραφικά αποσπάσματα από τα κείμενα της Γώγου που διάβασε η Αλικάκη, συνόδευσαν οι ερμηνείες των μελοποιημένων ποιημάτων της, από τους ταλαντούχους Νάνα Μπινοπούλου και Κώστα Χαριτάτο. Ανάμεσα σε άλλα είπαν και αυτό…

Αναμφισβήτητα είναι το πιο γνωστό μελοποιημένο ποίημα της Κατερίνας Γώγου και ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια των Magic De Spell που εδώ το ακούμε σε μία διασκευή και σε μία μουσική συνάντηση που συνέβη για πρώτη φορά.



Αυτό το τραγούδι μου δίνει την αφορμή να φλυαρήσω λίγο – άλλωστε το συνηθίζω- για τον Σωκράτη Μάλαμα. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ίσως μάλιστα τα τελευταία χρόνια να έχει γίνει τόσο mainstream που να μην χρειάζεται καν να αναφέρω πόσο σπουδαίος μουσικός είναι. Θα περιοριστώ στο πόσο πολύ αρέσει σε μένα και πόσες φορές έχω πει «Σωκράτη κάνε μας χάλια» σε κάποιο από τα live του, παρέα με τους φίλους. Κάπως έτσι ήταν και το περασμένο Σάββατο στο φινάλε των εμφανίσεών του στο Anodos.



Ο χώρος δεν ήταν αυτός που θα περίμενε να συναντήσει κανείς το Σωκράτη αλλά ο κόσμος ήταν αυτός ακριβώς που ήξερες ότι θα βρεις να απολαμβάνει τα τραγούδια του. Κι αυτή τη φορά συνόδευσε τις εμφανίσεις του πανό, που σχολίασε και ο ίδιος χαριτολογώντας επί σκηνής, αλλά ήταν από αυτά που οι θαυμαστές του εκδηλώνουν την αγάπη τους.



Κατάμεστο μαγαζί, να τραγουδάει non stop επί 4 ώρες περίπου που τραγούδησε κι εκείνος. Μαζί του ήταν και η κόρη του Λυδία. Ήταν συγκινητική η συνύπαρξη μπαμπά και κόρη στην σκηνή. Άδικο για εκείνη γιατί θα πρέπει να αναμετρηθεί με το «θηρίο» που λέγεται Μάλαμας αλλά ταυτόχρονα άδικο και για τον κόσμο γιατί για τον ίδιο λόγο της συγχωρεί κάθε ερμηνευτικό «ολίσθημα».



Ο Σωκράτης και η Κατερίνα, όχι μόνο αυτή της Μυρτώς, είναι δύο πρόσωπα με πολλά κοινά. Για μένα τουλάχιστον! Είναι άνθρωποι που αγαπούν τους άλλους ανθρώπους στο βάθος, που γράφουν γι’ αυτούς με έναν ασυμβίβαστο τρόπο και που έχουν αφήσει το σημάδι τους σε αυτό τον κόσμο. Θα ήθελα πολύ να είναι όντως φίλοι μου…

P. S. Ψάξε στο YouTube το τραγούδι «Στα είπα όλα» που έχει γράψει για τον Σωκράτη ο αγαπημένος μου, Μίλτος Πασχαλίδης

By TLIFE

Η γλυκιά ηθοποιός που συνάντησα στη Ρώμη!

Το πρώτο μου ταξίδι στη Ρώμη! Το πρώτο μου ταξίδι στην Ιταλία γενικά. Το περίμενα καιρό, το οργάνωσα ελάχιστα, μιας και ποτέ δεν ήμουν αυτός ο τύπος στη ζωή μου, αλλά το απόλαυσα όσο περισσότερο μπορούσα.

Πιστεύω ότι θα ήταν πολύ καλύτερα αν δεν είχα το άγχος ότι πρέπει να τα δω όλα. Γιατί αυτός ο τύπος είμαι! Παρόλο που ήταν πέντε ολόκληρες μέρες θεωρώ ότι δεν την έζησα τη Ρώμη. Χρησιμοποιώ, όχι τυχαία, την λέξη έζησα γιατί σίγουρα την είδα, αφού την γύρισα όλη… Σπιθαμή προς σπιθαμή με εκείνη την ηλίθια χαρά του τουρίστα που σταματάει κάθε τρεις και λίγο να ρωτήσει πως θα πάει από piazza σε piazza. Γιατί ρωτώντας πας (και) στη Ρώμη!

Και ναι μίλησα ιταλικά σε όλο το ταξίδι! Πρώτον, γιατί οι Ιταλοί, μπορεί να είναι ωραίοι αλλά, δεν το’ χουν το αγγλικό και δεύτερον γιατί ήθελα να εξασκήσω τη γλώσσα που μάθαινα πέρυσι, όλη τη χρονιά! Ήταν άλλωστε ένας από τους λόγους που ήθελα να κάνω αυτό το ταξίδι. Και για να πιω καφέ. Τον ωραιότερο καφέ που μπορείς να πιεις σε αυτό τον πλανήτη! Το σημαντικότερο βέβαια είναι ότι είναι και πολύ φθηνός. Είναι σχεδόν ντροπή να μην πιεις… (θυμάσαι που έχουμε ξαναπεί πόσο σημαντικός είναι ο καφές) When in Rome, do as the Romans do!

Από αυτά που, επίσης, οπωσδήποτε κάνεις όταν πας στη Ρώμη είναι να επισκεφτείς την Fontana di trevi. Σου αναφέρω μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία, με τη βοήθεια του Google search, σε περίπτωση που δεν είχες την τύχη ούτε να την δεις ούτε να την ακούσεις:

Τo πιο διάσημο και αναμφισβήτητα το πιο όμορφο συντριβάνι της πόλης, δεσπόζει στη μικρή πλατεία Trevi που βρίσκεται στην περιοχή του Quirinale.

Είναι το τέλος του Aqua Virgo, ενός υδραγωγείου που κατασκευάστηκε το 19 π.Χ. και φέρνει νερό από τις πηγές στο Salone (περίπου 20 χιλιόμετρα από τη Ρώμη) και παρέχει στα συντριβάνια της Ρώμης νερό.

Το 1732, ο Πάπας Κλήμης ο 12ος ανέθεσε στον Nicola Salvi να δημιουργήσει ένα μεγάλο συντριβάνι στην πλατεία. Η κατασκευή του μνημειακού μπαρόκ συντριβανιού ολοκληρώθηκε τελικά το 1762. Η κεντρική φιγούρα του συντριβανιού είναι ο Ποσειδώνας, θεός της θάλασσας.

Η αναπαράσταση έχει τον Ποσειδώνα στα ηνία ενός άρματος σε σχήμα κελύφους, να έλκεται από δύο ιππόκαμπους. Κάθε ιππόκαμπος καθοδηγείται από ένα Τρίτωνα. Ένα από τα άλογα είναι ήρεμο και υπάκουο, και το άλλο ανήσυχο. Οι συμπεριφορές τους συμβολίζουν τις διακυμάνσεις στις διαθέσεις της θάλασσας.

Από την αριστερή πλευρά του Ποσειδώνα είναι ένα άγαλμα που εκπροσωπεί την αφθονία, και στα δεξιά ένα άγαλμα που αντιπροσωπεύει την υγιεινή.

Πάνω από τα γλυπτά βρίσκονται τα ανάγλυφα, με ένα εξ αυτών να απεικονίζει τον Αγρίππα, το στρατηγό που έχτισε το υδραγωγείο. Το νερό στο κάτω μέρος του σιντριβανιού αντιπροσωπεύει τη θάλασσα.



Ο θρύλος λέει ότι επιστρέφεις στη Ρώμη αν πετάξεις μέσα στο νερό ένα κέρμα. Θα πρέπει να το πετάξεις πάνω από τον ώμο σου με την πλάτη σας προς το νερό. Δεν είναι να ρωτάς, φυσικά και θα ξαναπάω γιατί έκανα κι εγώ την ευχή μου στην ξακουστή Fontana di Trevi! Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη άλλωστε!

Στα νερά της, σου λέει, πέφτουν κάθε χρόνο κέρματα συνολικής αξίας περίπου 700.000 ευρώ! Αν αναρωτιέσαι που πηγαίνουν αυτά –όχι δεν τα παίρνουν οι τουρίστες- σου έχω την απάντηση! Τα κέρματα συλλέγονται από ειδικούς υπαλλήλους με την επίβλεψη της αστυνομίας, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως οι κάτοικοι και οι επισκέπτες απαγορεύεται ρητώς να πάρουν οποιοδήποτε κέρμα από το συντριβάνι.

Αν είσαι σινεφίλ θα έχεις θαυμάσει την περίφημη Fontana di trevi και στην “La Dolce Vita” του Federico Fellini…

... ή στην "Totòtruffa" του 1962 με τους Totò & Nino Taranto...

…ή στην δικιά μας "Μοντέρνα Σταχτοπούτα" με την Αλίκη Βουγιουκλάκη…

...αλλά και -για δυνατούς λύτες- στην ταινία "Ο Ταυρομάχος" με τον Κώστα Χατζηχρήστο.

Μιλώντας όμως για κινηματογράφo, ήρθε η ώρα να σου πω για την πιο γλυκιά μου συνάντηση στην ιταλική πρωτεύουσα. Και δεν αναφέρομαι στο υπέροχο τιραμισού με νουτέλα και μπανάνα που έφαγα στο Pompi, στη Re di Roma. Το καλύτερο ever!

Το γλυκό για το οποίο ξεκίνησα να σου λέω -αλλά όπως πάντα φλυάρησα ακατάσχετα- είναι ένα κορίτσι, μία νεαρή Ελληνίδα που κάνει το μεταπτυχιακό της στην Εγκληματολογία (!) και μένει εκεί τον τελευταίο ένα χρόνο περίπου.



Η Τζωρτζίνα Λιώση είναι η όμορφη πρωταγωνίστρια της ταινίας «Η αγάπη έρχεται στο τέλος». Πριν από αυτό την είχαμε δει στην ταινία «Κανένας» ενώ η μύηση της στην showbiz έγινε με την συμμετοχή της σε διαφημίσεις και φωτογραφίσεις. Ήταν κάτι που μπορούσε να το συνδυάσει παράλληλα με τη σχολή της και κάπως έτσι αγάπησε και την υποκριτική και σίγουρα στο μέλλον θα μας κάνει να ασχοληθούμε πολύ με εκείνη!

Την είχα πρωτογνωρίσει μέσα από τη συνέντευξη που κάναμε για τοTLIFE, με αφορμή την ταινία της Lacta. Η Τζωρτζίνα είναι ένα ιδιαίτερο πλάσμα, διαφορετικό. Έχει κάτι στην στον τρόπο που κινείται, στον τρόπο που μιλάει, στην αύρα της… Μοιάζει σαν να είναι ένα κορίτσι βγαλμένο από παραμύθι, σαν να έχει έρθει από έναν πλανήτη σαν κι αυτόν του Μικρού Πρίγκιπα.



Είναι πολύ όμορφη ναι, αλλά δεν είναι τα εξωτερικά της χαρακτηριστικά που σε κάνουν να κολλήσεις μαζί της. Έχει μία ομορφιά που πηγάζει από μέσα της και ταιριάζει απόλυτα στο σκηνικό της Αιώνιας Πόλης!

Όσο καιρό είναι στη Ρώμη, μακριά από την οικογένειά της και την αγαπημένη της γάτα, τη Μουλάν, έχει καταφέρει να γνωρίσει ένα άλλο πρόσωπο της πόλης. Κάποιες από τις εμπειρικές γνώσεις της μου μετέφερε κι εμένα κατά την διαμονή μου εκεί. Έτσι, μου έδωσε πολλούς ακόμα λόγους να θέλω να επιστρέψω και σύντομα μάλιστα!

Arrivederci Roma!

P.S. Ψάξε στο You Tube το τραγούδι "Felicita" του Al Bano με την Romina Power. Ήταν το πρώτο τραγούδι που μου κόλλησε φτάνοντας στη Ρώμη.

By TLIFE

Αυτά που αφήνεις με αυτά που σε αφήνουν έχουν κοινό παρανομαστή

Δεν είναι εύκολο να το καταλάβεις στην αρχή αλλά η ουσία είναι αυτή. Αυτά που αφήνεις εσύ και αυτά που σε αφήνουν έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Εσύ μένεις μόνος, άδειος, φτωχότερος, λιγότερος… Μένεις μόνος, ελεύθερος, διαθέσιμος, πολλά υποσχόμενος…

Έχει σημασία τελικά αν είναι επιλογή δική σου ή κάποιου άλλου αφού ο παρονομαστής είναι κοινός; Δεν ξέρω! Μάλλον, τελικά, σημασία έχει από ποια οπτική γωνία το βλέπεις. Για να τελειώσει κάτι σημαίνει δεν είχε λόγο ύπαρξης. Οπότε είτε το έχεις τελειώσει εσύ είτε ο άλλος, το αποτέλεσμα είναι αυτό που πρέπει: να μην συνεχιστεί κάτι που δεν έχει λόγο να συνεχίζεται.

Καμιά φορά, τραβάμε καταστάσεις από τα μαλλιά είτε γιατί δεν είμαστε αρκετά ώριμοι να αντιληφθούμε εγκαίρως το «κενό»  είτε γιατί έχουμε βολευτεί σε μία κατάσταση είτε γιατί φοβόμαστε κάτι. Ανθρώπινα όλα. Δεν σου λέω αν είναι λάθος ή σωστά. Εξάλλου ο καθένας ορίζει για τον εαυτό του αυτές τις δύο έννοιες. Σου λέω όμως ότι συμβαίνει συχνά και δεν είναι κακό να σου συμβαίνει κι εσένα.

Όταν όμως καταλάβεις ότι τελείωσε σου λέω αυτό, μην τα βάψεις μαύρα. Δεν χρειάζεται να πενθούμε για όλα στη ζωή μας. Κάποια πράγματα απλά πρέπει να τα αποχαιρετάς, όπως αποχαιρετάς έναν καλό φίλο που φεύγει για να κάνει τη ζωή του σε μια άλλη χώρα, σε μία άλλη πραγματικότητα μακριά από τη δική σου. 

Σου είναι δύσκολο να δεχτείς ότι υπάρχει μια τέτοια πραγματικότητα κι όμως υπάρχει! Οι άνθρωποι ζουν την καθημερινότητά τους με άλλους ανθρώπους που είναι δίπλα τους, γύρω τους. Δεν υπάρχει άφθονος χώρος και ενέργεια για όλους. Δεν σημαίνει κάτι παραπάνω από αυτό μερικές φορές. Κάποιες άλλες σημαίνει ότι τελικά δεν υπήρχε λόγος να κρατήσει η αγάπη, η φιλία, η καριέρα…

Ας κοιτάξουμε λοιπόν για λίγο τον κοινό παρονομαστή και ας βρούμε αυτό που έχουμε ανάγκη και που ίσως τελικά, κοιτώντας με αυτή την ματιά θα διαπιστώσουμε πως,  είναι αυτό που μας δόθηκε…

Θ. Μαραντίνης: Μιλά για τους Onirama, τις εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη και δηλώνει πως η Σίσσυ είναι το άλλο του μισό!

Οι εμφανίσεις των Onirama στη Θεσσαλονίκη έχουν γίνει το απόλυτο talk of the town! Το αγαπημένο συγκρότημα επέστρεψε, για δεύτερη χρονιά, στον “τόπο του εγκλήματος” και ξεσηκώνει το κοινό της συμπρωτεύουσας με τον μοναδικό τρόπο που μόνο ο Θοδωρής Μαραντίνης και η ομάδα του ξέρουν!

Το ραντεβού είναι σταθερό στο ίδιο μέρος, την ίδια μέρα. Κάθε Πέμπτη οι Onirama δίνουν όλη τους την ενέργεια και διασκεδάζουν τον κόσμο της συμπρωτεύουσας με τις επιτυχίες τους καθώς και διασκευές ελληνικών και ξένων τραγουδιών, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες

Κάπου ανάμεσα στις επιτυχημένες εμφανίσεις τους στο Limani, στα γυρίσματα του νέου video clip για το digital single με τίτλο “Μία βόλτα” -το οποίο κυκλοφόρησε μόλις σήμερα- αλλά και στον σχεδιασμό των επόμενων επαγγελματικών βημάτων, ο ένας Ονιράμας μιλάει στο TLIFE!

Ο frontman του συγκροτήματος μας εξήγησε τους λόγους που τους κάνουν την πιο επιτυχημένη μπάντα στην Ελλάδα, μας αποκάλυψε τα επόμενα επαγγελματικά τους σχέδια ενώ απάντησε και στο αν θα ήθελε να κάνει solo καριέρα! Ακόμα, ο Θοδωρής Μαραντίνης δηλώνει στο TLIFE πως η Σίσσυ είναι το άλλο του μισό και περιγράφει πως η ζωή του στο σπίτι, μετά τον ερχομό και του δεύτερου γιου, μοιάζει “Λούνα Πάρκ”.



Ακόμη μία χρονιά στο Limani και ήδη από τις πρώτες εμφανίσεις σας το κοινό ανταποκρίθηκε δυνατά. Πόσες Πέμπτες θα ξεσηκώνεται ακόμα τον κόσμο στη συμπρωτεύουσα;
Η Θεσσαλονίκη για μας είναι ο «μουσικός τόπος του εγκλήματος» γι’ αυτό και πάντα επιστρέφουμε. Το Limani από πέρσι αποτέλεσε το τέλειο στέκι για να μπορέσουμε να εκφραστούμε και να νιώθουμε ο εαυτός μας, γυρνώντας στις ρίζες μας και κάνοντας αυτό που γουστάρουμε περισσότερο!.. Να γινόμαστε ένα με το κοινό και να διασκεδάζουμε παρέα μέχρι το πρωί! (Δες εδώ φωτογραφίες από τα live τους στη Θεσσαλονίκη)



Στην Αθήνα θα σας απολαύσουμε;
Στην Αθήνα ετοιμάζουμε κάτι που μας ενθουσιάζει και μόνο η δημιουργικότητα της διαμόρφωσης του project! Είμαι σίγουρος ότι βρήκαμε το χώρο που μας ταιριάζει απόλυτα και θα περνάμε τέλεια. Μείνετε συντονισμένοι στη σελίδα μας στο facebook και θα μάθετε περισσότερα τις επόμενες ημέρες…

Σας έχω δει στη σκηνή και αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι αυτή η ενέργεια και η «τρέλα» που βγάζεις . Πώς το κάνεις; Υπάρχουν στιγμές που δεν έχεις καθόλου όρεξη να τραγουδήσεις;
Για μένα η ώρα που ανεβαίνω στη σκηνή είναι μοναδική όπως και η επαφή μου με το κοινό. Όταν είμαι στη σκηνή αλλάζει η διάθεση μου τελείως και ξεχνάω οτιδήποτε μπορεί να με απασχολεί. Είναι η προσωπική μου «ψυχοθεραπεία». Δεν υπάρχουν «πρέπει»... Μόνο «θέλω»... Δεν υπάρχει γκρίζο… Μόνο χρώμα... Δεν υπάρχει προορισμός… Μόνο μία βόλτα…



Ποια πιστεύεις ότι ήταν η πιο δυνατή σας συνεργασία επάνω στη σκηνή ή η έστω ποια ήταν η δική σου πιο αγαπημένη;
Δεν περιοριζόμαστε από τα μουσικά στερεότυπα και δεν θέτουμε όρια, γι’ αυτό το λόγο έχουμε καταφέρει να συνεργαστούμε με πολύ σπουδαίους και διαφορετικούς καλλιτέχνες. Προσωπικά, η αγαπημένη μου στιγμή είναι σίγουρα η συνεργασία μας με τους Chicago Mass Choir, μια gospel χορωδία από το Σικάγο με αφορμή το Mad Secret Concert. Ήταν μοναδική εμπειρία!

Τι ετοιμάζεται δισκογραφικά για την συνέχεια;
Σε λίγες ημέρες κυκλοφορεί το νέο μας CD από την Universal / EMI. Ένα άλμπουμ διαφορετικό από τα προηγούμενα, πιο εσωτερικό με ιδιαίτερα μουσικά στοιχεία και απρόσμενες συμμετοχές που μας τιμούν, όπως της Άννας Παναγιωτοπούλου, του Σταμάτη Κραουνάκη, της Ηρώ και της παιδικής χορωδίας Rosarte. Είναι η πιο δημιουργική μας στιγμή έως τώρα δισκογραφικά κι ανυπομονούμε για την κυκλοφορία του. Σήμερα κυκλοφορεί ένα από τα τραγούδια του δίσκου, το «Μία Βόλτα», που συμμετέχει η Ελπίδα και γράφτηκε για τη σειρά του Mega «Το Σπίτι της Έμμας».

Οι Onirama είναι ένα από τα μακροβιότερα και πιo επιτυχημένα συγκροτήματα της χώρας. Πού πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;
Οφείλεται στη δυνατή ανθρώπινη σχέση που έχουμε δημιουργήσει μεταξύ μας όλα τα μέλη του συγκροτήματος. Η καλή επικοινωνία, ο σεβασμός και πάνω απ’ όλα η φιλία μας φέρανε μέχρι εδώ.



Μιας και εσύ είσαι ο frontman του group δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω αν έχεις σκεφτεί ποτέ να κάνεις solo καριέρα.
Έχει περάσει από το μυαλό μου, όπως και πολλά άλλα όταν «ψάχνεσαι» ως καλλιτέχνης. Οι Onirama είναι μία ιδέα, μια κατάθεση ψυχής και συναισθημάτων όλων των μελών. Παράλληλα όλοι μας είμαστε με δυνατές προσωπικότητες και καλλιτεχνικές ανησυχίες. Όσο ψαχνόμαστε “κοινά” θα υπάρχει κοινή πορεία.

Όλο το καλοκαίρι φέτος το πέρασες με τους Onirama κάνοντας tour σε όλη την Ελλάδα. Δεν σου «γκρινιάζουν» η Σίσσυ και τα παιδιά που τους λείπεις;
Το τέλειο με το να έχεις βρει το άλλο σου μισό είναι  ότι υπάρχει κατανόηση για τις ανάγκες σου κι ότι έχεις ένα σύμμαχο και συνοδοιπόρο σε ότι κι αν κάνεις. Είμαι πολύ χαρούμενος που η Σίσσυ στηρίζει τις επιλογές μου κι έχουμε μια τέτοια σχέση.



Πώς είναι πλέον στο σπίτι με δύο παιδάκια;
Λούνα Πάρκ!!!!!!

Δεν σου αρέσει να προβάλλεται η ζωή σου στα μέσα αλλά παρόλα αυτά είναι κομμάτι αυτού που λέμε «showbiz». Πώς καταφέρνεις να κρατάς τις ισορροπίες;
Είναι κάτι που μαθαίνεις με τον καιρό και οφείλεις να αποδεχτείς ότι αποτελεί κι ένα κομμάτι της δουλειάς αυτής. Το κλειδί είναι να καταφέρεις να βρεις την ισορροπία που σε κάνει να αισθάνεσαι εσύ καλά και να επικεντρώνεσαι σε αυτά που είναι ουσιαστικά για σένα.

By TLIFE

Βγάλε την Agnes που κρύβεις μέσα σου! Άσε τα Minions να σε παρασύρουν...

Καλά το κατάλαβες! Είναι προφανές ότι θα σου μιλήσω για την ταινία "Εγώ, ο απαισιότατος". Εννοείται πως θα σου δείξω κιόλας κάποιες από τις αγαπημένες μου σκηνές αλλά και κάποιες από τις απίθανες χιουμοριστικές σχετικές φωτογραφίες που έχω "ψαρέψει" στο διαδίκτυο. Σιγά την έκπληξη θα βιαστούν να πούνε φίλοι και γνωστοί. Σαν να τους ακούω! Αναμενόμενο βέβαια είναι και το ότι θα σε κάνω να γελάσεις. Άρα, δεν μας πειράζουν καθόλου τα προβλέψιμα ειδικά όταν αυτά είναι για καλό! Σωστά;



Καμία φορά, το να ξέρεις τι να περιμένεις σου δημιουργεί αυτή τη γλυκιά αίσθηση οικειότητας που σου δίνει η οικογένεια. Γιατί η οικογένειά μας, όπως την ορίζει ο καθένας, είναι το μόνο στανταράκι μας. Βρέξει, χιονίσει θα είναι εκεί για μας. Είναι ο μόνος αναλλοίωτος θεσμός στο πέρασμα των χρόνων και καμιά φορά καταλαβαίνουμε την αξία της μόνο όταν αναγκαστούμε να την στερηθούμε. Το ξέρω, ακούγομαι πολύ μελό αλλά ίσως φταίει ότι έχω βγάλει την Agnes που κρύβω μέσα μου!

Αυτό το γλυκό κοριτσάκι που βλέπεις στην ταινία και που έχει κάνει τον σούπερ κακό Gru να ξεχάσει τα κακά του σχέδια, που έχει βγάλει από μέσα του τον καλύτερο μπαμπά του κόσμου και ας μην ήταν προορισμένος για αυτό. Τα παιδιά πάντα έχουν αυτή τη δύναμη: να κάνουν τον κόσμο καλύτερο με την αγάπη τους. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που προσπαθώ διακαώς να παραμείνω παιδί όσο περισσότερο μπορώ. Όσο και να έχουν σοβαρέψει τα προβλήματα και τα άγχη μου, πάντα θα βρίσκω ένα λόγο για να χαρώ. Μικρό, συνηθισμένο αλλά ταυτόχρονα πολύτιμο. Άσε που αυτοί οι λόγοι καμιά φορά δίνουν στη ζωή σου το μεγαλύτερο νόημα και την αλλάζουν με τρόπο που δεν μπορείς να προβλέψεις.

Ας πούμε, η Agnes μπήκε στη ζωή μου ένα βαρετό βράδυ που ένας φίλος μου πρότεινε να δούμε ταινία. Κάπως έτσι κόλλησα με την Agnes. Από κάθε ταινία που βλέπω ψάχνω πάντα το βαθύτερο νόημα και αν δεν μπορώ να το βρω, επινοώ ένα δικό μου! Συνήθως κάτι ξεσηκώνω, κάτι ερωτεύομαι και με κάτι κολλάω. Εδώ με τις ατάκες και τη γλυκιά φατσούλα της μικρής ηρωίδας. Η Agnes, που λες, είναι για μένα ένας από τους ορισμούς της αγάπης. Εντάξει ξέρω, εμετούλης, αλλά αφού αυτό πιστεύω!

Και στην πρώτη και στη δεύτερη ταινία είναι η αγαπημένη μου! Και μετά τα Minions. Αυτή τη στιγμή που γράφω το συγκεκριμένο blog ένα από αυτά με συντροφεύει… Όχι, δεν τρελάθηκα! Μιλάω για τις μινιατούρες που μας έστειλαν από την εταιρεία διανομής εδώ στο TLIFE και που -σχεδόν- όλοι έχουμε από ένα στο γραφείο μας. Τον λένε Dave και χρειάζεται μόνο μια ματιά να του ρίξεις για να χαμογελάσεις…

Μιλάμε για τρέλα με αυτά τα κίτρινα πλασματάκια! Αν δεις τις ταινίες, ειδικά τη δεύτερη που κυκλοφορεί στις αίθουσες από 10 Οκτωβρίου, δεν υπάρχει περίπτωση να μην κολλήσεις κι εσύ μαζί τους. Άφησέ τα λοιπόν να σε παρασύρουν στο δικό τους κόσμο…

Στο "Εγώ, ο απασιότατος 2" κάνει την εμφάνισή της και η Lucy, η νέα απίστευτη συνεργάτιδα του Gru που ξετρελαίνει ακόμα και τα Minions. Ο φίλος μου ο Κωνσταντίνος λέει ότι της μοιάζω, γιατί είμαι το ίδιο τρελή. Εγώ επιμένω ότι μοιάζω στην Agnes.

Το μεγάλο δίλλημα δεν είναι όμως αυτό αλλά είναι αν πρέπει να δεις την ταινία μεταγλωττισμένη ή υποτιτλισμένη.

Στην αμερικανική εκδοχή της, τα Minions βγάζουν άναρθρους ήχους. Μία μίξη ινδιάνικων, γαλλικών, ισπανικών, ιταλικών και αγγλικών με κάμποση μαγειρική ορολογία με την οποία συνεννοούνται τόσο μεταξύ τους όσο και με τον Gru. Στην ελληνική, από την άλλη, έχουν προστεθεί χαρακτηριστικές ατάκες που απογειώνουν το τελικό αποτέλεσμα.

Εγώ, επέλεξα να το δω πρώτα μεταγλωττισμένο και στη συνέχεια στην αμερικάνικη εκδοχή. Γέλασα εξίσου πολύ και με τις δύο! Και για πολλές ώρες μετά το τέλος έλεγα τις ατάκες. Περιμένω να μου πεις κι εσύ ποια είναι η δικιά σου αγαπημένη ατάκα ή σκηνή...

Για να σε βοηθήσω όμως να αποφασίσεις σε ποια εκδοχή θα τη δεις θα σου αναφέρω τους ηθοποιούς που δανείζουν τις φωνές και στις δύο. Οι δημιουργοί της ταινίας τους επέλεξαν επειδή έχουν έφεση στον αυτοσχεδιασμό.

Στην πρώτη εκδοχή έχουμε στον χαρακτήρα του Gru τον Steve Carell με τη χαρακτηριστική φωνή του, τα τρία κορίτσια του κάνουν οι Miranda Cosgrove, Dana Gaier, και Elsie Fisher, τον Russell Brand στο ρόλο του Δόκτορα Νεφάριο, την Kristen Wiig που χαρίζει τη φωνή της στη συνεργάτιδα Gru, Lucy, τον Steve Coogan ως Silas και τον Benjamin Bratt ως El Macho.

Οι σκηνοθέτες Pierre Coffin και Chris Renaud δανείζουν επίσης τη φωνή τους. Σου έχω και trivia! Επειδή οι αρχικές δοκιμές για την φωνή των Minions δεν τους είχαν ικανοποιήσει ζήτησαν στον παραγωγό της ταινίας, Chris Meledandri, να κάνει ο ίδιος ένα ανεπίσημο τεστ, "ώστε να έχουν μια πιο χειροπιαστή κατεύθυνση". Ο Meledandri ενθουσιάστηκε τόσο με το δοκιμαστικό που ανέθεσε αμέσως το σπικάζ στους σκηνοθέτες.

Στην ελληνική μεταγλώττιση είναι ο αμίμητος Γιάννης Ζουγανέλης που με το μοναδικό του ταλέντο δίνει το δικό του στίγμα στο χαρακτήρα του Gru και ο μοναδικός Σάκης Μπουλάς που χαρίζει τη φωνή του στον αντίπαλο του Gru, τον El Macho.

Τα άτακτα πλασματάκια θα αποκτήσουν όμως και δική τους ταινία που ασφαλώς θα έχει τίτλο "Μinions". Αναμένεται στις 19 Δεκεμβρίου του 2014 και μάλιστα θα φιλοξενήσει φωνητικά κινηματογραφικούς αστέρες, όπως η Sandra Bullock και ο Jon Hamm. Be ready!

Επιστρέφω όμως και πάλι, για να κλείσω, με την αγαπημένη μου Agnes και την πανέμορφη μικρούλα που δανείζει τη φωνή της στο χαρακτήρα της (βλέπε Elsie Fisher). Η Ελ, όπως την φωνάζουν χαϊδευτικά, έχει πρωταγωνιστήσει σε 16 διαφημίσεις στη χώρα της αν και είναι μόλις 10 ετών. Έχει δικό της επίσημο site αλλά και λογαριασμό στο twitter τον οποίο ενημερώνει τακτικά με φωτογραφίες της και όχι μόνο.



Ξεκίνησε να ασχολείται με την υποκριτική στην ηλικία των 5 ενώ έχει δηλώσει πως ο αγαπημένος της ηθοποιός είναι ο Steve Carrell με τον οποίο συνεργάστηκε στις ταινίες "Εγώ, ο απασιότατος". Εντυπωσιακό είναι ότι, όταν οι υπεύθυνοι της ταινίας της ζήτησαν να πει ένα τραγούδι για τους Μονόκερους εκείνη αυτοσχεδίασε και έβγαλε αμέσως ένα από το μυαλό της. Δεν ταριάζει πολύ στον χαρακτήρα της Agnes;

H El, όπως διαβάζουμε στο imdb, έχει μία γατούλα και τρία σκυλάκια εκ των οποίων το ένα το έχει βαφτίσει Agnes. Όταν μεγαλώσει λέει πως θέλει να γίνει επιστήμονας, αρχαιολόγος ή ζωγράφος. Επίσης, η αγαπημένη της στιγμή από την ταινία ήταν όταν χρειάστηκε να πει την ατάκα “It’s so fluffy!”

Φυσικά, είναι η ατάκα που όλοι ξεσηκώσαμε! Και που μαζί με το “Bee-do bee-do bee-do” και το “papoi” των Minions έχουν γίνει οι αγαπημένες μου… Ο Κωνσταντίνος μου κόλλησε βέβαια και μία ακόμη από τη δεύτερη ταινία. Στη σκηνή που ο Gru καληνυχτίζει τα κορίτσια, η Agnes του λέει ότι φαντάζεται να βγαίνουν από το κεφάλι του κοτοπουλάκια (βλέπε βίντεο πιο πάνω) και κάνει τον ήχο "πι πι πι". Ντάξει, δεν ήθελα και πολύ να την κολλήσω. Κι επειδή εκείνος μοιάζει πολύ στον Dave, το Minion με την χωρίστρα στη μέση, που όλη την ώρα γελάει με τις χαζομάρες των άλλων και τις δικές του κυρίως του αφιερώνω το παρακάτω βίντεο:

Δες ακόμα μερικές από τις πιο έξυπνες και αστείες φωτογραφίες που κατακλύζουν το διαδίκτυο και είναι εμπνευσμένες από την ταινία:
















































P.S. Ψάξε στο You Tube το τραγούδι “Happy” από τον βραβευμένο με Grammy Pharrell Williams. Υπογράφει τη μουσική και σε αυτή την ταινία με τρία πρωτότυπα τραγούδια και διασκευές τραγουδιών από την πρώτη. Το συγκεκριμένο σίγουρα θα σου φτιάξει το κέφι και θα σε κάνει αυτό που λέει και ο τίτλος του!



By TLIFE