31.12.16

Για αυτή (τη χρονιά) που φεύγει

Κάθε χρονιά που φεύγει, αφήνει κι από κάτι. Όσο καλή, στραβή κι ανάποδη κι αν ήταν. Μέσα στις 365 μέρες, αν ψάξεις καλά, θα βρεις πράγματα για τα οποία χάρηκες, πράγματα για τα οποία ένιωσες περήφανη. Όσα έχασες μπορεί να μην ήταν τελικά απώλεια -εξαιρώντας τον βιολογικό θάνατο- αλλά το άνοιγμα μιας θέσης για κάτι νέο που σε περιμένει.

Αποφάσισα, λίγο πριν μπει η νέα χρονιά, να μη φτιάξω λίστα με στόχους. Όσο κι αν αγαπώ τις λίστες. Θα επικεντρωθώ μονάχα στο να κάνω πράγματα που αποδεικνύουν ότι αγαπώ τον εαυτό μου. Από το να αγοράσω ένα τέλειο φούτερ και να κάνω ένα φανταστικό ταξίδι μέχρι το να κρατάω ώρες ή μέρες αποκλειστικά για μένα και αυτά που μου αρέσουν.

Στη χρονιά που φεύγει αναγνώρισα πολλά λάθη μου. Κατάφερα να πω πολλές φορές μπράβο στον εαυτό μου. Μέτρησα τους ανθρώπους μου ξανά και ξανά. Τους πιο πολλούς ίσως τους αδίκησα κατά τη διάρκεια της. Ίσως με αδίκησαν κι εκείνοι. Σημασία έχει ότι τους θέλω για να συνεχίσω μαζί τους στην επόμενη και στις επόμενες.


Ακόμα όμως κι από αυτούς που άφησα έξω από το μέτρημα πήρα πράγματα. Μερικές φορές χωρίς να το ξέρουν, γιατί με "δίδαξαν" με τον τρόπο τους. Χωρίς να με αλλάξουν. Ευτυχώς.

Αυτή η χρονιά που φεύγει με έκανε να είμαι περισσότερο ο εαυτός μου. Με λίγες περισσότερες κρίσεις άγχους. Με συνειδητές σιωπές. Με αθεράπευτη διάθεση να αλλάξω τον κόσμο ξεκινώντας από μένα. Κι ας έφαγα δεκάδες φορές τα μούτρα μου. Με στραπατσαρισμένη φάτσα σου γράφω κι αυτή τη στιγμή. Αλλά θα ισιώσει. Και η φάτσα και η φάση. Γιατί η χρονιά που φεύγει παίρνει μαζί της και όλα όσα με έκαναν να θυμώσω, να κλάψω και να χάσω την αισιοδοξία μου.

Και την αποχαιρετώ με ένα ποίημα του Γιάννη Ρίτσου. Τη χρονιά που φεύγει.

"Ξεκρέμασε τη ζακέτα της δίχως να κλάψει κι έφυγε- σα να ξεκρέμασε το φεγγάρι απ’ τον καλοκαιριάτικο ουρανό.

 Αυτός δεν πίστευε. Περίμενε την ίδια νύχτα, την άλλη μέρα και την άλλη. Περίμενε.

Σαν κλείσαν δυο βδομάδες, με το γύρισμα του φεγγαριού, το ‘ξερε πως δε θα ‘ρθει. Μονάχα ο καθρέφτης έμεινε να θυμάται σαν παράθυρο ανοιχτό σ’ έναν ουρανό χωρίς φεγγάρι. Γιατί είχε πάρει μαζί της τη ζακέτα."